قصه‌ توسعه

به‌گزارش خبرگزاری برنا از کرمانشاه؛ شهریار نجفی: این روزها در بسیاری از محافل کلمه توسعه، این تیغ دولبه را مکرر می شنویم و بی محابا آنرا بکار می‌گیریم. گرچه قصد نداریم از تعاریف و تئوریهای توسعه صحبت کنیم فلذا به مفهومی بدیهی از ملزومات توسعه می‌پردازیم. توسعه ابعادی مختلف دارد و تا زمانیکه این ابعاد در کنار هم نباشند صحبت از توسعه امری واهی‌ست.

زیر بنای توسعه، رشد اقتصاد‌ی‌ست که جز با محوریت نیروی انسانی ماهر و دیگر عوامل تولید (منابع تولید) امکان‌پذیر نیست. 

حاصل تجمیع عوامل تولید و نیروی انسانی ماهر که همانا تولید بهینه است در بازاری به وسعت جامعه بین الملل معنا پیدا می کند. فراهم آوردن این عوامل و عزت یافتن در جامعه بین‌الملل نیاز به چهره‌های نمادین دارد.

 این چهره های نمادین تنها از طریق خلق قصه‌ای مشترک و گفتمانی معقول، کارساز خواهد بود. این بدان معناست که توسعه، قصه می‌خواهد. قصه‌ای با زبانی مشترک، اهدافی روشن و احترامی متقابل.

این قصه، این اهداف و این زبان مشترک آمیخته با احترام با التزام به دانش فنی، تعهد و از خود گذشتگی میسر است. 

امروز روز تدبیر است توسعه بدون اندیشه، بدون ایثار، بدون راه و روشی روشن، سرانجام ندارد. تدبیر می‌گوید هزینه فرصت‌های از دست رفته قابل جبران نیست.

دعواها را کنار بگذاریم. سهم‌خواهی‌ها را به خاطر توسعه و آبادانی کشور، رها کنیم و بدانیم با راه و روشی که در گذشته رفته‌ایم خلق توسعه امکان‌پذیر نیست. 

اجازه دهیم متخصصان حوزه های مختلف راه توسعه را هموار سازند. نگذاریم جهل به منافع و سهم‌خواهی‌های بی اساس، اندک فرصت ها را از چنگ بربایند.

راه توسعه را باتلاقی نکنیم گرچه امروز این راه سنگلاخی‌ست اما بگذاریم با همدلی، ایثار، تعهد، تعقل و دانش فنی در سایه احترام قصه توسعه این دیار را بنگاریم.

انتهای پیام/