عامل جدید زوال عقل کشف شد/ افزایش نگران کننده ۵۰ درصدی میکروپلاستیک‌ها در مغز
برنا - گروه علمی و فناوری: تحقیقات نشان می‌دهد که میکروپلاستیک‌ها با سرعت نگران‌کننده‌ای در مغز انسان جمع می‌شوند و این تجمع ممکن است ارتباطی با بروز زوال عقل داشته باشد.
میکروپلاستیک‌ها با سرعت نگران‌کننده‌ای در مغز انسان جمع می‌شوند و میزان تجمع آنها در طی هشت سال گذشته ۵۰ درصد افزایش یافته است.
به گزارش ساینس دیلی، محققان قطعات پلاستیکی به اندازه ۲۰۰ نانومتر پیدا کرده‌اند که ممکن است بر عملکرد مغز تاثیر بگذارد.
محققان دانشگاه علوم بهداشتی نیومکزیکو متوجه شده‌اند که میکروپلاستیک‌ها در مغز انسان با غلظت‌هایی به مراتب بیشتر از سایر اندام‌ها جمع شده‌اند. مطالعه‌ی آنها نشان می‌دهد که میزان تجمع پلاستیک در مغز در طی هشت سال گذشته ۵۰ درصد افزایش یافته است.
میکروپلاستیک‌ها، قطعات ریز مواد پلیمری که در هوا، آب و خاک یافت می‌شوند، از نیم قرن پیش در بدن انسان جمع شده‌اند. این ذرات در اندام‌های مختلفی از جمله کبد، کلیه، جفت و بیضه‌ها شناسایی شده‌اند. حالا، محققان دانشگاه علوم بهداشتی نیومکزیکو متوجه شده‌اند که میکروپلاستیک‌ها در مغز انسان و با غلظت‌های بالاتر از سایر اندام‌ها جمع می‌شوند. وضعیت نگران‌کننده‌تر این است که تجمع این پلاستیک‌ها به نظر می‌رسد که به مرور زمان در حال افزایش است، به طوری که میزان آنها در طی هشت سال گذشته ۵۰ درصد افزایش یافته است.
در مطالعه جدیدی که در مجله Nature Medicine منتشر شده است، تیمی به رهبری متیو کمپن، استاد برجسته سم‌شناسی در دانشکده داروسازی دانشگاه نیومکزیکو، گزارش داده‌اند که غلظت پلاستیک در مغز بیشتر از کبد و کلیه‌ها بوده و حتی از گزارش‌های قبلی در مورد جفت و بیضه‌ها نیز بالاتر است.
کمپن گفته است: «این واقعاً چشم‌انداز را تغییر می‌دهد و آن را شخصی‌تر می‌کند». علاوه بر این، آنها مشاهده کرده‌اند که بخش زیادی از پلاستیک‌ها کوچکتر از آنچه که قبلاً تصور می‌شد، هستند و در مقیاس نانومتر، حدود دو تا سه برابر بزرگتر از ویروس‌ها.
پلاستیک و زوال عقل: یک ارتباط احتمالی؟
موضوع پیچیده‌تر این است که بافت مغزی افرادی که تشخیص زوال عقل دریافت کرده‌اند، تا ۱۰ برابر بیشتر از دیگران پلاستیک در مغزشان دارد. با این حال، گرچه ارتباط واضحی وجود دارد، طراحی مطالعه نمی‌تواند نشان دهد که آیا سطح بالاتر پلاستیک در مغز باعث بروز علائم زوال عقل شده است یا این که ممکن است به دلیل فرآیند بیماری خود تجمع یابد.
این تحقیق بر اساس روش نوآورانه‌ای است که محققان دانشگاه نیومکزیکو برای شناسایی و اندازه‌گیری میکروپلاستیک‌ها در بافت‌ها توسعه داده‌اند. این روش پیشتر برای مستندسازی مقادیر پلاستیک در جفت انسان و بیضه‌های انسان و سگ‌ها استفاده شده بود.
در این مطالعه، آنها نمونه‌های بافت مغزی اهدا شده توسط دفتر تحقیقات پزشکی نیومکزیکو را تجزیه و تحلیل کردند که طبق قانون باید هفت سال پس از کالبدشکافی نگهداری شوند. بافت‌های مغزی قدیمی به طور متوسط به سال ۲۰۱۶ برمی‌گردند و با نمونه‌های سال ۲۰۲۴ مقایسه شدند. تمام نمونه‌ها از قشر پیشانی مغز، ناحیه‌ای که در بالای چشم‌ها و پشت آنها قرار دارد، جمع‌آوری شده‌اند.
محققان با استفاده از روش‌های شیمیایی بافت‌ها را حل کردند تا نوعی معلق به وجود آورند، سپس آن را از طریق سانتریفیوژ عبور داده و یک گلوله کوچک حاوی پلاستیک حل‌نشده از آن خارج کردند. این گلوله سپس به دمای ۶۰۰ درجه سانتی‌گراد گرم شد که به آن پیرولیز گفته می‌شود. گاز‌های ناشی از سوختن پلاستیک‌ها جمع‌آوری شد و یون‌های مشتق شده از پلیمر‌های سوخته با استفاده از کروماتوگرافی و طیف‌سنجی جرمی شناسایی شدند.
تکنیک‌های مورداستفاده برای شناسایی و اندازه‌گیری ۱۲ نوع مختلف پلیمر کاربرد داشت. رایج‌ترین آنها پلی‌اتیلن بود که به طور گسترده‌ای برای بسته‌بندی و ظروف، از جمله بطری‌ها و لیوان‌ها، استفاده می‌شود.
تیم همچنین از میکروسکوپ الکترونی برای بررسی بصری همان نمونه‌های بافتی که غلظت بالای پلیمر داشتند، استفاده کرد و خوشه‌هایی از قطعات تیز پلاستیکی به اندازه ۲۰۰ نانومتر یا کمتر پیدا کردند که تنها کمی از ویروس‌ها بزرگتر هستند. این ذرات به اندازه‌ای کوچک هستند که می‌توانند از سد خونی-مغزی عبور کنند، اگرچه کمپن می‌گوید که هنوز مشخص نیست که این ذرات چگونه به مغز منتقل می‌شوند.
میکروپلاستیک‌ها در غذا و محیط زیست
کمپن معتقد است که بیشتر میکروپلاستیک‌ها از طریق غذا وارد بدن می‌شوند، به ویژه گوشت، زیرا تولید گوشت تجاری تمایل دارد که پلاستیک‌ها را در زنجیره غذایی متمرکز کند. او می‌گوید: «نحوه آبیاری مزارع با آب آلوده به پلاستیک ممکن است باعث تجمع پلاستیک‌ها در آنجا شود. ما این محصولات را به دام‌های خود می‌دهیم و سپس کود آنها را دوباره بر روی زمین می‌ریزیم، بنابراین ممکن است نوعی بیومگنافی‌کیشن پیشرفته وجود داشته باشد.»
میکروپلاستیک‌ها تمایل دارند در سلول‌های چربی در غلاف میلین مغز جمع شوند که اطراف نورون‌ها پیچیده شده و به تنظیم انتقال سیگنال کمک می‌کند. این موضوع ممکن است توضیح دهد که چرا غلظت پلاستیک در مغز بیشتر است.
تولید پلاستیک در سراسر جهان همچنان ادامه دارد، اما حتی اگر از فردا متوقف شود، این یک بمب ساعتی است. زیرا ممکن است دهه‌ها طول بکشد تا پلیمر‌های موجود به ذرات میکروسکوپی تجزیه شوند و غلظت میکرو و نانوپلاستیک‌ها در محیط همچنان برای سال‌ها در حال افزایش باشد.
کمپن که اغلب به اصل سم‌شناسی «دوز سم، سم را می‌سازد» اشاره می‌کند، می‌گوید که نتایج جدید باید به عنوان یک هشدار جهانی برای تهدید سلامت انسان تلقی شود. او اذعان دارد که ممکن است مصرف‌کنندگان انگیزه‌ای برای توجه به آلودگی‌های محیطی که معمولاً در مقیاس قسمت در میلیارد اندازه‌گیری می‌شوند، نداشته باشند. اما نتایج جدید ممکن است بالاخره توجه آنها را جلب کند.
وی می‌گوید: «من هنوز هیچ انسانی را ملاقات نکرده‌ام که بگوید، مقدار زیادی پلاستیک در مغزم است و من با آن مشکلی ندارم. »
انتهای پیام/
نظر شما
پیشنهاد سردبیر
پرونده ویژه
تبلیغات متنی