
پودرهای استخوان برای ایمپلنت انواع مختلفی دارند که میتوانند از استخوان خود بیمار، اهداکنندگان انسانی یا حتی از مواد مصنوعی تهیه شوند. بسته به وضعیت بیمار، بهترین دندانپزشک ایمپلنت ممکن است روشهای مختلفی مانند تزریق پودر استخوان یا پیوند استخوان را توصیه کند تا فضای کافی برای ایمپلنت دندان فراهم شود. در این مطلب، به بررسی زمانهای نیاز به پودر استخوان، انواع مختلف آن، فرایند پیوند استخوان و نکات مهم در انتخاب بهترین روش درمانی پرداخته شده است. این اطلاعات به بیمارانی که قصد کاشت ایمپلنت دارند، کمک میکند تا تصمیم آگاهانهتری اتخاذ کنند.
پودر استخوان در کاشت ایمپلنتهای دندانی زمانی ضروری است که تراکم استخوان فک به دلیل عوامل مختلف کافی نباشد. یکی از دلایل اصلی کمبود استخوان، تحلیل رفتن استخوان فک به علت از دست دادن دندانهاست. زمانی که دندانها از بین میروند، استخوان اطراف آنها به تدریج تحلیل میرود و فضای کافی برای قرار دادن ایمپلنتها ایجاد نمیشود. همچنین، بیماریهای لثه میتوانند باعث تحلیل استخوان فک شوند و در این شرایط، برای بهبود وضعیت استخوان و ایجاد شرایط مناسب برای ایمپلنتها، پیوند استخوان با استفاده از پودر استخوان ضرورت مییابد. در برخی موارد، استخوان فک به دلیل نداشتن ارتفاع یا ضخامت کافی نمیتواند از ایمپلنتها حمایت کند که در این مواقع نیز از پیوند استخوان برای بازسازی و تقویت استخوان فک استفاده میشود.
تزریق پودر استخوان به داخل حفره استخوانی زمانی ضروری است که تحلیل شدید استخوان یا کمبود استخوان کافی برای نگهداری ایمپلنت دندانی وجود داشته باشد. این روش معمولاً در شرایطی که استخوان فک به دلیل عوامل مختلف مانند عفونت، آسیب یا تحلیل ناشی از از دست دادن دندان، به شدت تحلیل رفته باشد، استفاده میشود. تزریق پودر استخوان میتواند به بازسازی استخوان و ایجاد فضایی مناسب برای قرار دادن ایمپلنت کمک کند. عفونت استخوانی نیز میتواند باعث تخریب ساختار استخوانی شود، که در این موارد درمانهای پیوند استخوان از جمله تزریق پودر استخوان برای بازسازی و ترمیم استخوان ضروری است.
پودر استخوان مادهای است که برای بازسازی و افزایش حجم استخوان فک در مواردی که تراکم استخوان کافی وجود ندارد، بهویژه در کاشت ایمپلنتهای دندانی استفاده میشود. پودر استخوان باعث تحریک رشد و بازسازی بافت استخوانی جدید میشود و به تقویت و ایجاد فضای کافی برای ایمپلنتهای دندانی کمک میکند. پودر استخوان بهطور کلی چهار نوع مختلف دارد: اتوگرافت که از استخوانهای خود بیمار تهیه میشود و بیشترین تطابق را با بدن دارد. آلوگرافت که از بانک استخوان انسانی گرفته میشود و برای بیمارانی که نمیتوانند از استخوان خودشان استفاده کنند، مناسب است. زنوگرافت که از استخوانهای حیوانات مانند گاو یا خوک به دست میآید و برای افرادی که استفاده از مواد انسانی یا خود بیمار را نمیخواهند، گزینهای مناسب است. در نهایت، آلوپلاست که یک ماده مصنوعی است و خواص مشابه استخوان طبیعی را دارد، در شرایطی که هیچکدام از انواع دیگر مناسب نباشند، استفاده میشود. انتخاب نوع پودر استخوان بستگی به شرایط بیمار و نوع درمان دارد.
انتخاب بهترین نوع پودر استخوان بستگی به شرایط فردی بیمار و نوع درمان مورد نظر دارد. پودر اتوگرافت از استخوان خود بیمار گرفته میشود و از نظر تطابق با بدن بیمار، بهترین گزینه است. این پودر کمترین خطر عفونت یا رد را دارد. البته این نوع پودر نیاز به جراحی اضافی برای برداشت استخوان از بدن بیمار دارد. اگر بیمار تمایلی به انجام جراحی اضافی برای برداشت استخوان نداشته باشد، میتوان از آلوگرافت استفاده کرد که از استخوانهای اهداکننده انسانی تهیه میشود. این پودر بدون نیاز به جراحی اضافی برای برداشت استخوان از بدن بیمار به کار میرود، اما احتمال کمی برای واکنشهای ایمنی یا انتقال بیماریها وجود دارد. در صورتی که بیمار ترجیح دهد از مواد مصنوعی استفاده کند، آلوپلاست میتواند گزینهای مناسب باشد. این پودر مشابه استخوان طبیعی است و برای بیمارانی که از پیوند استخوانهای انسانی یا حیوانی خودداری میکنند، گزینهای کارآمد است.
فرایند پیوند استخوان با استفاده از پودر استخوان برای تقویت و بازسازی استخوان فک به چند مرحله تقسیم میشود. ابتدا، پزشک ناحیه مورد نظر را با استفاده از بیحسی موضعی بیحس میکند. در صورتی که جراحی پیچیده باشد، ممکن است بیهوشی عمومی مورد استفاده قرار گیرد. سپس، جراح لثه را بهطور دقیق برش میدهد تا به استخوان فک دسترسی پیدا کند. پس از دسترسی به استخوان، پودر استخوان بهطور دقیق در ناحیه تحلیل رفته یا آسیبدیده قرار داده میشود. این پودر ممکن است از استخوان خود بیمار (اتوگرافت)، استخوانهای اهداکننده انسانی (آلوگرافت) یا حتی استخوان حیوانات (زنوگرافت) تهیه شود. پس از قرار دادن پودر استخوان، ناحیه با یک غشای محافظ پوشانده میشود تا از پودر استخوان محافظت شود و شرایط بهتری برای جوش خوردن استخوان فراهم گردد. در نهایت، لثه با استفاده از بخیههای جذبی بسته میشود و بیمار باید به مدت چند ماه بهبودی را طی کند تا استخوان جدید جوش بخورد.
در برخی موارد، اگر بیمار به هر دلیلی نمیخواهد پیوند استخوان انجام دهد، گزینههای جایگزینی برای کاشت ایمپلنت دندان وجود دارد. یکی از این گزینهها استفاده از ایمپلنتهای کوتاه یا باریک است. این ایمپلنتها برای نواحی که فضای کافی برای ایمپلنتهای معمولی وجود ندارد، طراحی شدهاند و میتوانند بدون نیاز به پیوند استخوان در استخوان موجود قرار گیرند. همچنین، استفاده از بلاک استخوانی یکی دیگر از گزینههاست که در آن قطعات استخوان از ناحیهای دیگر از بدن بیمار برداشته شده و به ناحیه مورد نظر پیوند زده میشود. در مواردی که نواحی فک دچار کمبود استخوان هستند، این روش میتواند به بازسازی استخوان و ایجاد شرایط مناسب برای ایمپلنت کمک کند. در نهایت، برای بیمارانی که نیاز به درمان سریعتر و سادهتری دارند، ایمپلنتهای مینیاتوری که قطر کمتری دارند، نیز میتوانند گزینهای مناسب باشند. این ایمپلنتها برای تثبیت پروتزهای دندانی متحرک یا بریجهای دندانی مناسب هستند.
همانطور که گفته شد، پیوند استخوان یک روش جراحی است که برای ترمیم استخوانهای آسیبدیده یا تحلیلرفته انجام میشود. در این فرآیند ابتدا بیحسی موضعی یا در برخی موارد بیهوشی عمومی برای راحتی بیمار استفاده میشود. سپس، جراح با ایجاد برش در لثه به استخوان آسیبدیده دسترسی پیدا میکند. در این مرحله، میتوان از پودر استخوان خود بیمار (اتوگرافت) یا از پودر استخوان مصنوعی برای پر کردن ناحیه خالی و تحلیلرفته استخوان استفاده کرد. این مواد پیوندی بهطور دقیق در محل مورد نظر قرار میگیرند تا فرآیند بازسازی استخوان آغاز شود.
پس از قرار دادن پودر استخوان، ناحیه با غشای محافظ پوشانده میشود تا از پیوند استخوان محافظت شود و شرایط مناسبی برای جوش خوردن استخوان فراهم گردد. در نهایت، لثه با استفاده از بخیههای جذبی بسته میشود تا فرآیند بهبودی بهطور صحیح انجام شود. این جراحی معمولاً نیاز به چند ماه دوره بهبودی دارد تا استخوان جدید بهطور کامل جوش خورده و با استخوان موجود ترکیب شود.
پس از انجام پیوند استخوان، باید زمانی برای بهبودی استخوان جدید در نظر گرفته شود تا جوش خوردن کامل استخوان و آماده شدن آن برای ایمپلنت دندان فراهم گردد. بهطور معمول، پزشکان توصیه میکنند که پس از انجام پیوند استخوان، بیمار حدود ۳ تا ۶ ماه صبر کند تا استخوان بهطور کامل جوش بخورد و ایمپلنت بهدرستی در جای خود قرار گیرد. در موارد خاص، پزشک ممکن است از روشهای خاصی استفاده کند تا زمان بهبودی را تسریع کند و ایمپلنت را سریعتر در استخوان قرار دهد، اما در اکثر موارد، صبر و انتظار برای بهبودی کامل استخوان لازم است.
پیوند استخوان و سینوس لیفت دو روش مختلف هستند که برای جبران کمبود استخوان فک بهکار میروند. سینوس لیفت تکنیکی است که مخصوص فک بالا و بهویژه نواحی نزدیک به سینوسها طراحی شده است. در این روش، غشای سینوس برداشته شده و فضای زیر آن با پودر استخوان پر میشود. هدف از این روش افزایش حجم استخوان فک بالا است تا بتوان ایمپلنتها را در این نواحی قرار داد. از طرف دیگر، پیوند استخوان میتواند برای هر دو فک بالا و پایین بهکار رود و در مواقعی که استخوان فک بهطور کلی تحلیل رفته است، انجام میشود.
افرادی که دچار تحلیل شدید استخوان فک هستند و به دلیل این تحلیل نمیتوانند ایمپلنت دندان دریافت کنند، مناسبترین کاندیداها برای پیوند استخوان با پودر استخوان هستند. این افراد معمولاً کسانی هستند که مدت زیادی از از دست دادن دندانهای خود میگذرد و استخوان فک آنها تحلیل رفته است. علاوه بر این افراد، افرادی که دچار بیماریهای لثه هستند و استخوان فک آنها آسیب دیده، نیز میتوانند از پیوند استخوان بهرهمند شوند.
رپورتاژ