سینمای ایران در سال ۱۴۰۳؛ تغییرات مدیریتی، رشد کمدی‌ها و چالش‌های جدید

سینمای ایران در سال ۱۴۰۳ شاهد تحولات گسترده‌ای بود که از سیاست‌گذاری‌های کلان گرفته تا تغییرات مدیریتی، اکران فیلم‌های توقیفی، توسعه زیرساخت‌های سینمایی، استقبال از فیلم‌های کمدی و افزایش قیمت بلیت را شامل می‌شد. تشکیل شورای عالی سینما و تغییرات در مدیریت سازمان سینمایی، نشان‌دهنده تلاش‌های دولت برای بهبود وضعیت این صنعت بود، هرچند که این اقدامات با چالش‌هایی نیز همراه شد. در کنار این تحولات، گیشه سینما‌ها همچنان تحت سلطه فیلم‌های کمدی قرار داشت و افزایش قیمت بلیت نیز نگرانی‌هایی را درباره آینده صنعت سینما به وجود آورد. در این گزارش، نگاهی خواهیم داشت به مهم‌ترین رویداد‌های سینمای ایران در سالی که گذشت.

شکل‌گیری و اهداف شورای عالی سینما در سال ۱۴۰۳

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا؛ در سالی که گذشت، شورای عالی سینما با هدف هماهنگی و ارتقای وضعیت سینما در کشور تشکیل شد. این شورا در پاسخ به نیاز‌های صنعت سینما و درخواست‌های سینماگران، به‌عنوان یک نهاد بالادستی برای مدیریت و هدایت سیاست‌های سینمایی تأسیس شد. پیش از آن، نهاد‌های مختلفی مانند وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و سازمان سینمایی به‌طور پراکنده بر امور سینما نظارت داشتند، اما نبود یک مدیریت یکپارچه باعث مشکلاتی در صنعت سینما شده بود.

اهداف و وظایف شورای عالی سینما

شورای عالی سینما وظایف مختلفی را از جمله سیاست‌گذاری کلان یعنی بررسی و تصویب سیاست‌های سینمایی در زمینه تولید، نمایش و توزیع فیلم‌ها، ارتقای کیفیت سینمای ایران به معنای حمایت از تولید فیلم‌های فاخر و افزایش حضور بین‌المللی سینمای ایران، حل مشکلات ساختاری در راستای رفع موانع مالی، پشتیبانی از تولید و بهبود شرایط پخش و نمایش فیلم‌ها، حمایت از سینماگران برای تسهیل فعالیت‌های هنری و تأمین منابع مالی برای تولید آثار سینمایی، ایجاد هماهنگی بین نهاد‌های مختلف به منظور همکاری میان بخش‌های دولتی، خصوصی و صنفی در حوزه سینما برعهده دارد.

ترکیب شورای عالی سینما

اعضای این شورا شامل نمایندگانی از سازمان سینمایی، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، شورای عالی انقلاب فرهنگی، سینماگران برجسته، تهیه‌کنندگان و کارگردانان هستند. این ترکیب به‌گونه‌ای طراحی شده که همه ابعاد صنعت سینما، از تولید تا نمایش و حمایت از هنرمندان، در تصمیم‌گیری‌های شورا لحاظ شود، اما در این بین تشکیل چنین شورایی مانند هر اقدام دیگری در سینما، واکنش‌هایی به همراه داشت. عده‌ای با نظرات مثبت خود از چنین شورایی دفاع و استقبال کردند، اما طبیعی است که برخی نیز با چگونگی تشکیل و اهداف تبیین شده برای آن مخالف بودند. در واقع بسیاری از سینماگران و فعالان حوزه سینما از تشکیل این شورا استقبال کرده‌اند و معتقدند که می‌تواند مشکلات صنعت سینما را کاهش داده و هماهنگی بیشتری ایجاد کند. همچنین کارگردانان و تهیه‌کنندگان انتظار دارند که این شورا با حمایت‌های مالی و اجرایی، امکان تولید آثار بزرگ و باکیفیت را فراهم کند. البته برخی فعالان سینمای مستقل امیدوارند که این شورا زمینه‌ای برای آزادسازی فیلم‌ها و افزایش حمایت از سینماگران مستقل ایجاد کند.

اما از سوی دیگر نظرات منفی نیز مطرح شد، به عنوان مثال برخی منتقدان نگران‌اند که شورا کنترل بیش از حد بر محتوای سینمایی اعمال کند و تنوع آثار را کاهش دهد و یا نگرانی‌هایی درباره استقلال شورا و احتمال تأثیرپذیری آن از ملاحظات سیاسی و فرهنگی وجود دارد.

چالش‌ها و راهکار‌ها

این شورا با چالش‌هایی همچون نارضایتی بخش خصوصی همراه است به نوعی تهیه‌کنندگان و سینماگران بخش خصوصی نگران دخالت‌های دولتی هستند. از طرفی رقابت با نهاد‌های دیگر به عنوان یکی از معضلات شورای عالی سینما به موضوعی جدی تبدیل شده چراکه شورا باید با سایر نهاد‌های فرهنگی و سینمایی هماهنگ شود تا تعارض و موازی‌کاری ایجاد نشود. در نتیجه طبیعی است که برای غلبه بر این چالش‌ها، ایجاد شفافیت در تصمیم‌گیری‌ها، حفظ استقلال هنری و همکاری میان نهاد‌های مختلف ضروری است.

تغییرات مدیریتی در ساختار سینمایی کشور

پس از به شهادت رسیدن سید ابراهیم رییسی و تغییر دولت سیزدهم، طبق صلاحدید سیدعباس صالحی به عنوان وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی تغییرات در ساختار مدیریتی سینما ایجاد شد.

انتصاب رئیس جدید سازمان سینمایی

با آغاز به کار دولت چهاردهم، سید عباس صالحی؛ وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، رائد فریدزاده را به‌عنوان رئیس جدید سازمان سینمایی منصوب کرد. فریدزاده پیش‌تر در حوزه‌های فرهنگی و سینمایی فعالیت داشته و با انتصاب او در این سمت و جایگزینی‌اش به جای محمد خزاعی انتظار می‌رفت با رویکرد‌های نوین، تحولات مثبتی در سینمای کشور ایجاد کند.

تغییر در مدیریت جشنواره فیلم فجر

با توجه به اینکه در اردیبهشت ماه گذشته، محمد مهدی اسماعیلی به عنوان وزیر وقت ارشاد، محمد خزاعی را با حفظ سمت ریاست سازمان سینمایی به عنوان دبیر چهل و سومین جشنواره فیلم فجر نیز منصوب کرد، پس از تغییر دولت و جابجایی رییس سازمان سینمایی، رائد فریدزاده در حکمی، منوچهر شاهسواری را به‌عنوان دبیر چهل‌وسومین جشنواره فیلم فجر منصوب کرد. شاهسواری که سابقه تهیه‌کنندگی و مدیریت در حوزه سینما را در کارنامه دارد و پیش‌تر مدیرعامل خانه سینما بوده، در اولین اقدام خود بخش بین‌الملل جشنواره فجر را بار دیگر از بخش ملی جدا کرد و سپس سیمرغ مردمی را بعد از سه سال به جشنواره فیلم فجر بازگرداند.

انتصابات در شورای پروانه فیلمسازی سینمایی

رائد فریدزاده همچنین در احکامی، حسین کرمی، هادی نائیجی، منوچهر شاهسواری، مازیار میری و حبیب ایل‌بیگی را به‌عنوان اعضای شورای پروانه فیلمسازی سینمایی منصوب کرد.

تغییرات در معاونت‌ها و مؤسسات تابعه

در ادامه تغییرات مدیریتی در ساختار سینمایی کشور، روح‌الله حسینی به‌عنوان معاون جدید ارزشیابی و نظارت، مهدی شفیعی به‌عنوان معاون توسعه مدیریت و منابع، و حبیب ایل‌بیگی به‌عنوان مدیرعامل مؤسسه سینماشهر منصوب شدند. همچنین، سید مهدی سجادی به‌عنوان سرپرست بنیاد سینمایی فارابی و بهروز شعیبی به‌عنوان مدیرعامل انجمن سینمای جوانان ایران انتخاب شدند. همچنین فاطمه محمدی سیجانی به‌عنوان مدیرعامل جدید موزه سینما منصوب شد و میثم زندی نیز سرپرستی دفتر نظارت بر عرضه و نمایش فیلم را بر عهده گرفت.

اکران فیلم‌های توقیفی در جشنواره چهل و سوم فیلم فجر؛ تغییر رویکرد یا تصمیمی مقطعی؟

پس از انتصاب منوچهر شاهسواری به عنوان دبیر جشنواره فیلم فجر، اقداماتی از سوی این دبیر صورت گرفت تا جشنواره را پررونق کند. یکی از مهم‌ترین اتفاقات جشنواره چهل و سوم فیلم فجر، نمایش برخی فیلم‌های توقیفی در سانس‌های ویژه بود. این اقدام که از جنبه‌های مختلف قابل بررسی است، واکنش‌های متنوعی در میان سینماگران، منتقدان و رسانه‌ها برانگیخت و پرسش‌هایی را درباره سیاست‌های نظارتی سینمای ایران مطرح کرد.

اکران فیلم‌های توقیفی؛ سنت‌شکنی جشنواره؟

در این دوره از جشنواره، چند فیلم که پیش‌تر به دلایل مختلف از جمله محتوای جنجالی یا مسائل مرتبط با نظارت‌های دولتی اجازه نمایش عمومی پیدا نکرده بودند، در سانس‌های ویژه به نمایش درآمدند که مهمترین آن فیلم سینمایی «پیر پسر» به کارگردانی اکتای براهنی بود. اتفاقی که در این زمینه در جشنواره فیلم رخ داد گرچه باعث شد برخی از فیلم‌های توقیفی برای اصحاب رسانه نمایش داده شوند، اما مجوز نمایش آن‌ها برای عموم صادر نشد.

از طرفی نکته قابل توجه این است که برخی فیلم‌هایی که انتظار می‌رفت در جشنواره به نمایش درآیند، همچنان در بلاتکلیفی باقی ماندند. از جمله فیلم «قاتل و وحشی» به کارگردانی حمید نعمت‌الله که به دلایل مختلفی، مدت‌ها در انتظار مجوز اکران است. این فیلم علیرغم گمانه‌زنی‌ها در نهایت در جشنواره حضور نیافت.

موضع مسئولان جشنواره در برابر فیلم‌های توقیفی

گرچه همه می‌گویند فیلم‌های سانس ویژه جشنواره مهر توقیف داشته‌اند، اما در واکنش به انتقادات، حبیب ایل‌بیگی، مدیرعامل مؤسسه «سینماشهر»، اعلام کرد که هیچ‌کدام از فیلم‌های حاضر در بخش ویژه جشنواره توقیفی نبوده‌اند. او توضیح داد که هر فیلمی که در جشنواره به نمایش درمی‌آید، مراحل قانونی را طی کرده و نمی‌توان آن را توقیفی نامید. این سخنان در حالی بیان شد که برخی منتقدان، نمایش این فیلم‌ها را به نوعی استفاده تبلیغاتی از آثار توقیفی برای جلب توجه رسانه‌ها دانستند.

آیا این رویکرد ادامه خواهد داشت؟

پس از جشنواره، این پرسش مطرح شد که آیا نمایش فیلم‌های توقیفی در جشنواره چهل و سوم نشانه‌ای از تغییر رویکرد سازمان سینمایی است یا صرفاً یک تصمیم مقطعی برای این دوره خاص از جشنواره است؟ برخی تحلیلگران معتقدند که این اقدام می‌تواند گامی به سمت کاهش ممیزی‌ها و بازتر شدن فضای سینما باشد، اما تجارب گذشته نشان داده که چنین تصمیماتی معمولاً پایدار نیستند و پس از مدتی به فراموشی سپرده می‌شوند.

در مجموع، اکران برخی فیلم‌های توقیفی در جشنواره فجر امسال اگرچه می‌تواند گام مثبتی برای سینماگران و ایجاد فضایی آزادتر در عرصه هنر باشد، اما همچنان با ابهامات و تناقض‌هایی همراه است. مشخص نیست که آیا این رویکرد در اکران‌های عمومی و در طول سال‌های آینده نیز ادامه خواهد یافت یا سیاست‌های سخت‌گیرانه گذشته مجدداً اعمال خواهد شد.

توسعه و بازسازی سالن‌های سینمایی در سال ۱۴۰۳

در سال ۱۴۰۳، صنعت سینمای ایران شاهد تحولات مهمی در زمینه توسعه و بازسازی سالن‌های سینمایی بود. این تغییرات در راستای ارتقای زیرساخت‌های سینمایی، جذب مخاطبان بیشتر و افزایش کیفیت نمایش فیلم‌ها صورت گرفت. با توجه به رشد فناوری‌های نمایش فیلم و نیاز‌های جدید تماشاگران، سرمایه‌گذاری در این حوزه به یکی از اولویت‌های اصلی سیاست‌گذاران فرهنگی کشور تبدیل شد.

افزایش تعداد سالن‌های سینما

یکی از مهم‌ترین اقدامات انجام‌شده در سال ۱۴۰۳، ساخت سینما‌های جدید در شهر‌های مختلف کشور بود. دولت و بخش خصوصی با همکاری یکدیگر پروژه‌های متعددی را برای توسعه سالن‌های سینمایی در مناطق مختلف به اجرا درآوردند. تهران، مشهد، اصفهان، شیراز و تبریز از جمله شهر‌هایی بودند که شاهد افتتاح سالن‌های جدید با استاندارد‌های به‌روز جهانی بودند. این سالن‌ها به امکاناتی مانند صندلی‌های مدرن، سیستم‌های تهویه مناسب و تجهیزات صوتی و تصویری پیشرفته مجهز شدند.

علاوه بر این، توسعه سالن‌های سینمایی در شهر‌های کوچک‌تر و مناطق کمتر برخوردار نیز مورد توجه قرار گرفت. احداث سینما‌های چندمنظوره در شهرستان‌ها به کاهش شکاف فرهنگی بین مناطق مختلف کشور کمک کرد و باعث شد ساکنان این مناطق نیز به فیلم‌های روز دنیا دسترسی داشته باشند.

بازسازی سینما‌های قدیمی

یکی دیگر از اقدامات مهم در این سال، بازسازی و نوسازی سینما‌های قدیمی بود. بسیاری از سالن‌های سینمایی که به دلایل مختلف سال‌ها تعطیل شده بودند، با سرمایه‌گذاری‌های جدید احیا شدند. این بازسازی‌ها شامل به‌روزرسانی سیستم‌های پخش فیلم، تغییر دکوراسیون داخلی، بهبود امکانات رفاهی و ارتقای کیفیت صدا و تصویر بود.

به عنوان مثال، سینما‌های قدیمی در شهر‌های بزرگ که سال‌ها فعالیت محدودی داشتند، با بازسازی کامل به مراکز فرهنگی و تفریحی مدرن تبدیل شدند. این اقدام باعث شد تا تماشاگران با اشتیاق بیشتری به سینما بازگردند و تجربه‌ای لذت‌بخش از تماشای فیلم داشته باشند.

ورود فناوری‌های جدید به سینما‌ها

در سال ۱۴۰۳، ورود فناوری‌های نوین به صنعت سینما سرعت بیشتری گرفت. بسیاری از سینما‌ها به سیستم‌های نمایش دیجیتال ۴ K و ۸ K مجهز شدند که کیفیت تصویر فوق‌العاده‌ای ارائه می‌داد. همچنین، استفاده از سیستم‌های صوتی دالبی اتموس و IMAX در برخی از سالن‌ها تجربه‌ای کاملاً متفاوت از تماشای فیلم را برای مخاطبان فراهم کرد.

از دیگر فناوری‌های مورد استفاده در سینما‌های مدرن، نمایش فیلم‌های سه‌بعدی و چهار‌بعدی بود که باعث جذب بیشتر مخاطبان، به‌ویژه در میان نسل جوان شد. همچنین، برخی سالن‌ها قابلیت پخش فیلم‌های تعاملی را ارائه کردند که تجربه‌ای جدید و جذاب برای تماشاگران محسوب می‌شد.

گسترش سینما‌های سیار و دیجیتال

با هدف افزایش دسترسی مردم به سینما، سینما‌های سیار و دیجیتال نیز توسعه پیدا کردند. این نوع سینما‌ها به‌ویژه در مناطق روستایی و شهر‌های کوچک مورد استقبال قرار گرفتند. سینما‌های سیار این امکان را فراهم کردند که فیلم‌های جدید بدون نیاز به زیرساخت‌های پیچیده در مناطق مختلف اکران شوند.

علاوه بر این، برخی از پلتفرم‌های دیجیتال همکاری‌هایی با سالن‌های سینما آغاز کردند که به مخاطبان اجازه می‌داد فیلم‌ها را به‌صورت آنلاین رزرو کرده و در سینمای نزدیک به محل سکونت خود تماشا کنند.

حمایت از سینمای ملی و تولیدات داخلی

توسعه زیرساخت‌های سینمایی در سال ۱۴۰۳ نه‌تنها بر نمایش فیلم‌های خارجی بلکه بر تقویت سینمای ملی نیز تأثیر بسزایی داشت. با افزایش تعداد سالن‌های سینمایی، فرصت‌های بیشتری برای اکران فیلم‌های ایرانی فراهم شد. این امر باعث شد تا فیلمسازان داخلی با انگیزه بیشتری به تولید آثار سینمایی بپردازند.

به هر حال اقدام صورت گرفته در خصوص تاسیس و تجهیز سینما در سال ۱۴۰۳ را می‌توان یکی از اقدامات مهم در سطح سینمایی کشور دانست. افزایش تعداد سالن‌های سینمایی، به‌روزرسانی تجهیزات، ورود فناوری‌های جدید و حمایت از تولیدات داخلی، از جمله اقداماتی بودند که باعث رونق مجدد سینما‌ها و افزایش علاقه مردم به تماشای فیلم در سالن‌های سینما شدند. این تحولات نشان‌دهنده چشم‌انداز روشن صنعت سینمای ایران در سال‌های آینده است و می‌تواند موجب رشد فرهنگی و اجتماعی کشور شود.

سالی درخشان برای کمدی‌ها؛ صدرنشینی دوباره بهرام افشاری در گیشه ۱۴۰۳

در میان تمام رویداد‌های سینمایی در کشور، درخشش دوباره فیلم‌های کمدی در سینمای ایران یکی از اتفاقاتی بود که در سال گذشته با حرف و حدیث‌های زیادی رو به رو شد. پس از موفقیت «فسیل» در سال ۱۴۰۲، «۷۰ سی» در ١۴٠٣ توانست به پرفروش‌ترین فیلم سال تبدیل شود و بار دیگر بهرام افشاری را در صدر جدول گیشه قرار دهد. این فیلم با جذب حدود ۵/۷ میلیون تماشاگر، رکورد فروش سال را از آن خود کرد، اگرچه همچنان «فسیل» با ۳۲۴ میلیارد تومان فروش رکورددار گیشه ایران باقی مانده است.

رقابت نزدیک کمدی‌ها؛ ستاره‌ها در گیشه چه کردند؟

سال ۱۴۰۳ با رقابت سخت بین فیلم‌های کمدی پرستاره همراه بود. «۷۰ سی» با بازی و کارگردانی بهرام افشاری صدرنشین گیشه شد، درحالی‌که «تگزاس ۳» با بازی سام درخشانی و پژمان جمشیدی در رتبه دوم قرار گرفت. «زودپز» که محسن تنابنده و نوید محمدزاده را در ترکیب خود داشت، موفق نشد از «تگزاس ۳» پیشی بگیرد و در رتبه سوم ماند. جواد عزتی نیز با «تمساح خونی» در رتبه چهارم قرار گرفت و درنهایت «صبحانه با زرافه‌ها» با حضور هوتن شکیبا، بهرام رادان و پژمان جمشیدی جایگاه پنجم را از آن خود کرد. این رقابت نشان داد که زوج‌های کمدی همچنان مخاطبان زیادی را به سینما می‌کشانند.

فیلمی که با تأخیر، اما موفق آمد

«مست عشق» که سال‌ها درگیر مشکلات تولید و اختلافات سرمایه‌گذاران بود، بالاخره در سال ۱۴۰۳ اکران شد و توانست با جذب بیش از ۲ میلیون تماشاگر، به تنها فیلم غیرکمدی حاضر در میان ۱۰ فیلم پرفروش تبدیل شود. این فیلم درحالی‌که مخاطب بیشتری نسبت به «صبحانه با زرافه‌ها» داشت، به دلیل قیمت بلیت و نحوه اکران، در رتبه ششم جدول گیشه قرار گرفت.

پویانمایی‌های ایرانی؛ ورود موفق به گیشه

انیمیشن‌های ایرانی در سال‌های اخیر جایگاه بهتری در سینمای ایران پیدا کرده‌اند و ببعی قهرمان نمونه‌ای از این موفقیت بود. این انیمیشن با فروش ۶۷.۹ میلیارد تومانی توانست در میان ۱۰ فیلم پرفروش سال قرار بگیرد و حتی از برخی فیلم‌های کمدی نیز سبقت بگیرد. موفقیت‌های پیاپی انیمیشن‌های ایرانی نشان می‌دهد که این ژانر می‌تواند رقیب جدی برای دیگر فیلم‌های سینمایی باشد، و احتمالاً پسر دلفینی ۲ در سال آینده نیز موفقیت مشابهی را رقم خواهد زد.

فیلم‌هایی که گیشه را ناامید کردند

همان‌طور که برخی فیلم‌ها رکوردشکنی کردند، تعدادی نیز با استقبال ضعیف مخاطبان مواجه شدند. «قلهک» با بازی هادی کاظمی و نیما شعبان‌نژاد کمترین میزان فروش را در میان کمدی‌های سال داشت. از سوی دیگر، «نفرین آرتا» به کارگردانی مجید کریمی با تنها ۶۲۸ مخاطب و فروش ۴۱ میلیون تومانی، پایین‌ترین جایگاه جدول فروش را به خود اختصاص داد.

ستاره‌های پرکار سال ۱۴۰۳

برخی بازیگران امسال با چندین فیلم در سینما حضور داشتند. پژمان جمشیدی با چهار فیلم «بی‌بدن»، «تگزاس ۳»، «یادگار جنوب» و «صبحانه با زرافه‌ها» پرکارترین بازیگر سال بود. عباس جمشیدی‌فر نیز با چهار فیلم در ژانر‌های مختلف، از جمله «تمساح خونی»، «شه‌سوار»، «باغ کیانوش» و «قیف»، در سینما دیده شد. در بین بازیگران زن، سحر دولتشاهی با «مفت‌بر»، «نبودنت» و «یادگار جنوب» حضوری پررنگ داشت، درحالی‌که آزاده صمدی و امیر آقایی نیز با چندین فیلم در اکران حضور داشتند.

چشم‌انداز آینده سینمای ایران

با توجه به استقبال بی‌سابقه از فیلم‌های کمدی در سال ۱۴۰۳، به نظر می‌رسد که این ژانر همچنان در سال‌های آینده نیز بر سینمای ایران تسلط داشته باشد. بااین‌حال، نکته‌ای که نباید نادیده گرفت، نیاز به تنوع و نوآوری در سینما است. اگرچه کمدی‌ها گیشه را در اختیار دارند، اما سینمای ایران برای حفظ پویایی خود باید به دیگر ژانر‌ها نیز توجه کند و از تکرار فرمول‌های کلیشه‌ای بپرهیزد.

افزایش قیمت بلیت سینما در اسفند ۱۴۰۳؛ نگرانی‌ها از کاهش مخاطبان و تاثیرات منفی بر صنعت سینما

در اسفند ماه سال ۱۴۰۳، همزمان با آغاز اکران‌های نوروزی، قیمت بلیت سینما‌ها افزایش یافت. بر اساس اعلام مسعود نجفی؛ مدیر روابط عمومی سازمان سینمایی، قیمت بلیت سینما‌های مدرن ۱۱۰ هزار تومان، سینما‌های ممتاز ۸۸ هزار تومان و سینما‌های درجه‌یک ۶۶ هزار تومان تعیین شد.

این افزایش قیمت با واکنش‌های منفی از سوی خانواده‌ها مواجه شد؛ زیرا هزینه یک خانواده سه نفره برای تماشای فیلم به ۳۳۰ هزار تومان می‌رسید و با احتساب هزینه‌های جانبی مانند خوراکی، این مبلغ به حدود ۵۰۰ هزار تومان افزایش می‌یافت.

همچنین، برخی پردیس‌ها قیمت بلیت را در سانس‌های کم‌مخاطب با ۶۰ هزار تومان آغاز کرده و در سانس‌های پیک به ۱۱۰ هزار تومان می‌رساندند. با این حال، برخی سینما‌ها مانند پردیس سینمایی کوروش، ایران مال، لوتوس مال و ملت، قیمت بلیت را در تمام سانس‌ها ۱۱۰ هزار تومان تعیین کرده بودند.

این تغییرات قیمتی، نگرانی‌هایی را درباره تأثیر منفی بر کاهش مخاطبان سینما و ایجاد محدودیت برای خانواده‌ها به همراه داشت. برخی کارشناسان معتقدند که افزایش قیمت بلیت ممکن است به سود کوتاه‌مدت سینماداران منجر شود، اما در بلندمدت می‌تواند باعث کاهش تعداد تماشاگران و آسیب به صنعت سینما شود.

کلام آخر...

سینمای ایران در سال ۱۴۰۳ مسیر پر فراز و نشیبی را پشت سر گذاشت. در حالی که تشکیل شورای عالی سینما و توسعه زیرساخت‌های سینمایی نویدبخش روز‌های بهتر بود، اما چالش‌هایی مانند کنترل محتوای سینمایی، نگرانی‌های بخش خصوصی، افزایش قیمت بلیت و عدم اطمینان از پایداری برخی تصمیمات همچنان پابرجا ماند. از سوی دیگر، استقبال از فیلم‌های کمدی و موفقیت برخی آثار پویانمایی نشان داد که ذائقه مخاطبان همچنان به سمت سرگرمی و لحظات مفرح متمایل است. آینده سینمای ایران وابسته به تصمیم‌گیری‌های درست در حوزه سیاست‌گذاری، حمایت از سینمای مستقل، تقویت ژانر‌های متنوع و ایجاد تعادل میان درآمدزایی و حفظ مخاطبان است. سال ۱۴۰۴ می‌تواند فرصتی برای تثبیت اصلاحات و عبور از چالش‌های کنونی باشد، مشروط بر آنکه سیاست‌گذاران، سینماگران و مخاطبان هر سه در این مسیر همگام باشند.

انتهای پیام/