حضور پررنگ آثار کلاسیک در جشنواره فیلم پکن

همه‌چیز با یک دوربین چوبی دستی، یک ستاره اپرای پکن و مردی به نام «رن چینگ‌تای» که رؤیایی در سر داشت، آغاز شد.

به گزارش خبرنگار بین الملل گروه فرهنگ و هنر برنا؛ ما نمی‌دانیم که آیا رن چینگ‌تای در پاییز سال ۱۹۰۵ که یک دوربین دستی ساخت فرانسه را به کار انداخت، از میراثی که قرار بود برجای بگذارد آگاه بود یا نه؟ اما به احتمال زیاد، چنین آگاهی داشت. تاریخ نشان می‌دهد که رن مردی بسیار باهوش و چندوجهی بود، آن‌هم یک قرن پیش از آنکه چنین واژه‌ای ابداع شود. مهم‌تر از همه، او کسی بود که نخستین فیلم تاریخ سینمای چین یعنی «کوه دینگ‌جون» را کارگردانی کرد. ساخت این فیلم نقطه عطفی نمادین است که پایان دوره‌ای بدون سینمای چینی و بدون تولیدات بومی را رقم زد.

هالیوودریپورتر نوشت، حالا به چیزی که رن آغاز کرد نگاه کنید؛ ۱۲۰ سال بعد، چین دومین صنعت بزرگ فیلم جهان را دارد، با آثار پرفروشی، چون «نژا ۲» که جشنواره فیلم پکن نیز آن را گرامی می‌دارد.

شا دان؛ مسئول انتخاب فیلم‌ها، دایره انتخاب وسیعی را در نظر گرفته است؛ از نمایش‌های نادر فیلم‌های صامت بازسازی‌شده مانند «عنکبوت‌ها» (۱۹۲۷) و «الهه» (۱۹۳۴) همراه با اجرای زنده موسیقی، تا نخستین روز‌های پویانمایی و نخستین انیمیشن بلند چین و آسیا، یعنی «شاهزاده بادآهنی» (۱۹۴۱).

تماشاگران در این مرور تاریخی می‌توانند شاهکار پرحسرت «بهار در شهری کوچک» ساخته فی مو که در سال ۲۰۲۵ به عنوان بهترین فیلم چینی تاریخ انتخاب شد را ببینند و سپس به سراغ آثاری، چون فیلم «رزمی محبوب معبد شائولین» (۱۹۸۲) و آثار معاصر مانند «کوه‌ها ممکن است جدا شوند» (۲۰۱۵) از جیا ژانگ‌که بروند.

شا دان درباره انتخاب فیلم‌ها گفت: «این برنامه ویژه ادای احترام به پیشگامان و هنرمندان نوآور سینمای چین است. همچنین فرصتی را برای درک روند رشد سینمای چین در ۱۲۰ سال گذشته فراهم می‌کند.»

مراسم ۱۲۰ سالگی با نشست‌هایی درباره تاریخ سینما نیز همراه است که به میزبانی فیلمسازان مشهوری، چون جیا ژانگ‌که و هو جیان‌چی برگزار می‌شود؛ فرصتی برای علاقه‌مندان جدی سینما تا درباره افرادی که سینما را به چین آوردند تأمل کنند و این ما را دوباره به داستان رن چینگ‌تای بازمی‌گرداند.

نخستین بار سینما در سال ۱۸۹۶ با نمایش فیلم‌های کوتاه برادران لومیر فرانسوی در شانگهای به چین راه یافت. لی روایت می‌کند که رن در سال ۱۸۵۰ در فاکو، استان لیائونینگ، در خانواده‌ای فقیر به دنیا آمد. او ابتدا به نجاری روی آورد تا شاید راهی برای کسب درآمد بیابد.

کار‌های هنرمندانه‌اش توجه‌ها را جلب کرد و درست هم‌زمان با ورود عکاسی به چین، به دنبال فرصت‌های جدیدی رفت.

تا سال ۱۸۹۲، رن استودیوی عکاسی نفنگتای» را در پکن افتتاح کرده بود و به‌زودی مشتریان برجسته‌ای از جمله امپراتریس بیوه سی‌شی از سلسله چینگ (۱۸۳۵–۱۹۰۸) را در میان مشتریان خود می‌دید، کسی که بعد‌ها در صحنه‌ای از فیلم برنده اسکار آخرین امپراتور (۱۹۸۷) نیز به تصویر کشیده شد. به پاس آن خدمات، به او «کلاه مقام درجه چهارم با پر طاووس» اعطا شد که به قول لی، شهرت بسیاری برایش آورد.

انتهای پیام/