روابط عمومی بایستی وکیل مدافع خبرنگار باشد

طبق قانون روابط عمومی‌ها باید وکیل مدافع خبرنگاران و اصحاب قلم باشند و نه این که از پیمانکاران به خاطر مسایل زودگذر دفاع کنند.

به گزارش برگزاری برنا در کرمانشاه، بعضی از مدیران روابط عمومی به نوعی وکیل مدافع پیمانکاران هستند حال با کدامین هدف و یا خواسته؟! این بماند.

برخی از روابط عمومی‌ها در سطح استان کرمانشاه نه تنها به دنبال احقاق حقوق خبرنگاران و پرداخت بدهی آن‌ها نیستند، بلکه متاسفانه و به اصطلاح کوچه و بازاری به دنبال زدوبند با پیمانکاران هستند که در این بین، خود پیمانکاران نیز به نوعی ذینفع این تعامل ناسالم می‌شوند و بدون آن که خود بدانند وارد ورطه پولشویی شده‌اند.

از سوی دیگر بسیاری از روابط عمومی‌ها به جای این که به دنبال احقاق حقوق حقه رسانه‌ها و خبرنگاران باشند، به نوعی به غلامان حلقه به گوش پیمانکاران تبدیل شده‌اند آن هم برای اندکی جیفه بی‌ارزش و بی‌اعتبار در این روزگار.

حال در چارت قانونی و سالم یک روابط عمومی رعایت دو اصل یکی حقوق قانونی پیمانکار و هم خبرنگار تاکید و توصیف شده است، ولی برخی از روابط عمومی‌ها به جای حمایت از اصحاب رسانه به دنبال زدوبندهای پشت پرده با پیمانکاران هستند که امید است که این تخلف مبرهن و محرز از دید مسئولان نظراتی به دور نباشد.

مسئله حاد‌تر این که به علت کمبود بودجه برخی از مدیران کل نیز تن به این کار می‌زنند و برای رفع و رجوع مسایل مالی به نوعی کاسه چه کنم به سمت پیمانکاران دراز می‌کنند که این خود ابتدای بدبختی و آغاز راندخواری مدیران و مسئولان روابط عمومی است.

ازسوی دیگر می‌بینیم که پیمانکار براساس ضوابط کاری خود مبالغ آگهی نشریات را به موقع و براساس تعرفه تعریف شده توسط قانون پرداخت می‌کند، ولی به عینه دیده می‌شود که این پول در دستان مسئولان روابط عمومی به عنوان سرمایه‌ای در گردش می‌چرخد و بعد از استفاده‌های بهینه و بیشمار از آن، مبلغ مذکور را با هزار منت و... به خبرنگار تحویل می‌دهند و آن هم مبلغی که کمتر از تعرفه‌های دولتی و ارشادی و پرداخت شده از سوی پیمانکار نگون بخت است.

یکی دیگر از معضلاتی که امروز دامن‌گیر اصحاب رسانه شده است، کاستن از مبالغ آگهی به وسیله مسئولان روابط عمومی برخی ادارات است که این وضعیت دو حالت بیشتر ندارد؛ یا این که روابط عمومی با کاهش این مبلغ می‌خواهد که به مدیران بالادستی خود خوش خدمت کند و یا این که خدایی نکرده برای خود کسب و کاری از این مبلغ ایجاد کرده است که حالت دوم محتمل‌تر به نظر می‌رسد.

دلیل این امر و به قول دوستان روابط عمومی این ادعا از سوی خبرنگاران همین بس که روابط عمومی‌ها خود به غلامان حلقه به گوش پیمانکاران تبدیل شده‌اند و به راحتی هم حقوق خبرنگار نگون بخت را پایمال می‌کنند و هم به منابع مالی و معنوی خود از سوی پیمانکاران عزیز می‌رسند.

ازسوی دیگر باید گله‌ای که از مدیران و به ویژه مسئولان حراست داشته باشیم این است که ملاک انتخاب یک روابط عمومی مگر پاکدستی و التزام به قانون و شرع نیست؟!، پس چرا این روابط عمومی‌ها بدون هیچ گونه دغدغه‌ای و با فراغ بال دست به این اعمال خلاف قانون و شرع می‌زنند.

جالب اینجاست که هزینه‌های چاپ بسیاری از آگهی‌های مناقصه و مزایده که در موعد مقرر توسط پیمانکاران پرداخت شده است تا مدت‌های مدیدی در دستان مسئولان روابط عمومی این دست و آن دست می‌شود و بعد از مدت زمانی طولانی حتی بیشتر از یکسال آن مبلغ که دیگر ارزش روزهای نخستین خود را ندارد با هزار منت به خبرنگار تحویل داده می‌شود و آن هم با هزار مهر، امضا و اثرانگشت از خبرنگار نگون بخت.

از سوی دیگر روابط عمومی‌ها بر خلاف مبلغ پرداختی از سوی پیمانکاران تنها از یک سوم از مبلغ واقعی مناقصه و یا مزایده را به خبرنگاران تحویل می‌دهند که این مهم این را می‌رساند که آیا پیمانکاران از این وضعیت اسفبار و حق کشی خبر دارند یا نه؟! و یا این که این میزان مبلغ را از اصل مبلغ کاسته شده است و یا روابط عمومی این تخلف فاحش را انجام داده است. در این باره با برخی از پیمانکاران درباره این هزینه‌ها گفت‌و‌گوهایی شده است که همگی این امر را کتمان می‌کنند و مبلغ پرداختی خود را براساس تعرفه ارشاد اسلامی پرداخت کرده‌اند و حال پیدا کنید پرتغال فروش را.

از سوی دیگر برخی از روابط عمومی بودن هیچ‌گونه تخصصی در این پست قرار گرفته‌اند و هنوز رتبه بندی نشریات را هم بلند نیستند و تمام نشریات و تعرفه چاپ آگهی‌های آن‌ها را یکسال قلمداد می‌کنند و بد‌تر این که هیچ گونه آشنایی با خبر و نوشتن آن ندارند و تنها وظیفه آن‌ها خلاصه شده است که به نصب پلاکارد بر دیوار اداره که این مایه تاسف هم برای آن اداره است و هم برای مدیرانش.

مسئول و مدیر روابط عمومی که تفاوت یک نشریه گروه دو با پنج را تشخیص ندهد به چه کار یک اداره و یا سازمان می‌آید به جز این که باعث اختلافات و حق خوری‌های بیشتر شود.

حال دوستان روابط عمومی که نه علم برخورد با نشریات را دارند و نه آداب گفتمان و برخورد محترمانه با خبرنگاران، بهتر است که هرچه سریع‌تر توسط مدیران بالادستی تغییر پیدا کنند تا بیشتر از این مایه آبروریزی و سرافکندی آن اداره و یا سازمان نشوند.

تاسف بار اینکه برخی از مسئولان روابط عمومی تنها برخی از خبرنگاران را می‌شناسند و با آن‌ها ارتباط کاری دارند و به همین منظور دیگر خبرنگاران را محترمانه طرد می‌کنند که این دست از روابط عمومی‌ها با کمال تاسف در کرمانشاه کم نبوده و نیستند.

باید به این حقیقاً اذعان کنیم که برخی از روابط عمومی تنها با قشر بانوان کار می‌کنند و وقحی به خبرنگاران مرد نمی‌گذارند که این خود باعث به وجود آمدن شائبه‌های اخلاقی بسیاری در بین اصحاب رسانه می‌شود.

لذا نگارنده به نمایندگی از بسیاری نشریات و رسانه‌های استان از مدیران کل درخواست دارد که در انتخاب روابط عمومی خود دقت عمل بیشتری داشته باشند تا خدایی ناکرده شاهد این شایعات و بعضا فرارهای قانونی و زدوبندهای مالی بین روابط عمومی با پیمانکار نباشیم.