مینو مداح: خدابنده و علیزاده برای انتخابی المپیک آماده می‌شوند/ فشار تمرینات فعلا کم است

به گزارش سرویس ورزشی برنا، تکواندوی ایران تاکنون سه سهمیه المپیک کسب کرده تا با دستی پر مسافر ریو باشد. سهمیه هایی که همه نصیب آقایان شده و هنوز تکواندوی بانوان از آن نصیبی نبرده است. با این وجود بانوان تکواندو خود را برای مسابقات انتخابی در قاره آسیا در فیلیپین آماده می کنند تا در ریو نماینده ای داشته باشیم.

مینو مداح سرمربی تیم ملی بانوان تکواندو درباره شرایط حال حاضر ملی پوشان بیان داشت: ملی پوشان تیم ملی تکواندو بعد از مسابقات گرندپریکس به صورت پیوسته در اردوها تمرینات خود را انجام می دهند و برای کسب سهمیه آماده می شوند.

وی درباره بهبود مصدومیت خدابنده و علیزاده اظهار کرد: در دوره دوم مسابقات گرندپریکس اکرم خدابنده دچار شکستگی انگشت دست شد و دوره ریکاوری اش خیلی طولانی شد زیرا 3 بار برای گذاشتن پیچ و پلاتین و در آوردن آن مورد عمل جراحی قرار گرفت. در این مدت هم کیمیا علیزاده نیز از ناحیه مچ پا دچار آسیب دیدگی شد.

سرمربی تیم ملی بانوان تکواندو در ادامه گفت: طی این مدت 4هفته علیزاده و خدابنده امور درمانی خود را همراه با تمریناتی که تا حد مجاز برایشان بوده، انجام داده اند و فشار تمرینی آنها کم بوده است. شرایط روحی و روانی خوبی هم دارند. در حال حاضر نمی توان گفت که به لحاظ فیزیکی آمادگی صد در صد دارند اما تا زمان کسب سهمیه که یکم یا دوم اردیبهشت 95 در مانیل فیلیپین برگزار می شود به آمادگی کامل خواهند رسید.

مداح همچنین درباره شرایط و امکانات تمرینی ملی پوشان بیان داشت: هیچ وقت شرایط نمی تواند صد در صد عالی باشد اما به هر حال فدراسیون تکواندو شرایط ایده آل تری را نسبت به فدراسیون های دیگر برای ملی پوشان فراهم کرده است و آن امکاناتی که مورد نیاز برای انجام تمرینات است، کم و بیش فراهم شده است.

سرمربی تیم ملی بانوان تکواندو درباره نوع حمایت مسئولان در آستانه المپیک 2016 ریو گفت: طبیعی است کسانی که به عنوان کارشناسان ورزشی در راس کار قرار می گیرد، اگر از جنس ورزش باشد با مشکلات ورزشکاران و مربیان قطعا آشنا هستند و می دانند باید به چه شکل از آنها حمایت کنند.

وی در ادامه تصریح کرد: آنچه که همیشه از آن به عنوان حمایت در آستانه المپیک صحبت می شود و می تواند به لحاظ روحی و روانی کمک بسزایی به قهرمانان و کادر فنی کند حمایت مالی است. به این بخش همیشه خیلی کمتر اهمیت داده می شود. وعده و وعید همیشه هست اما آنچه که مهم است عمل است. ورزشکار و مربی کار خودش را انجام می دهد و چشم داشت مالی ندارد، این مساله صد در صد نمی تواند کمک کند اما می تواند محرکی برای افزایش انگیزه های ورزشکاران و مربیان شود که با دلگرمی کار خود را ادامه دهند.