خودکشی در مترو و سیستم‌های جلوگیری از آن

به گزارش گروه خبر خبرگزاری برنا، وثوقی با اشاره به معضل خودکشی در متروی تهران، ایجاد دیوارهای شیشه‌ای حائل میان سکو و مسیر ریلی را پیشنهاد داد و گفت: خودکشی در متروی تهران از جمله معضلاتی است که با رشد و توسعه این سیستم کارآمد بیش از پیش نمایان شده و بر آمار آن افزوده می‌شود.

وی ازدحام مسافران متروی تهران در سکو و همچنین عدم وجود فضای انتظار کافی با سطح سرویس مناسب را از دیگر مواردی که منجر به حادثه می‌شود عنوان کرد و ادامه داد: برای جلوگیری از برخورد قطار با مسافران در ساعت اوج، راهبر عموماً اقدام به ترمزگیری و کاهش چشمگیر سرعت قبل از ورود به ایستگاه و همچنین در هنگام ترک آن می‌کند که این عمل افزایش زمان تاخیر و کاهش کارایی سیستم ریلی را در پی خواهد داشت.

وی اضافه کرد: به کارگیری سیستم‌های حفاظتی سکو، مسیر ریلی (PTPS) با هدف جلوگیری یا کاهش سوانح منجر به جرح یا جان باختن مسافران و استفاده‌کنندگان از سیستم ریلی به عنوان راه حل علمی و اجرایی در دنیا مطرح است و استفاده از این سیستم‌های ایمنی در خطوط مترو کاهش اینگونه سوانح را به همراه خواهد داشت.

کارشناس امور حمل و نقل و ترافیک مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهر تهران تأکید کرد: در شهر تهران مطابق با طرح جامع حمل و نقل و ترافیک، سیستم ریلی درون‌شهری تا سال افق 1404 تکمیل گردیده و طول آن به بیش از 514 کیلومتر خواهد رسید، لذا باید هم اکنون چاره‌ای اندیشید و ابتدایی‌ترین مسأله در بحث لزوم یا لزوم نداشتن به کارگیری این نوع سیستم‌ها هدف گذاری میزان سطح ایمنی استفاده‌کنندگان است.

وثوقی در خصوص هزینه‌های سیستم ایمنی خطوط مترو گفت: احداث سیستم‌های حفاظتی سکو،مسیر ریلی (PTPS) چندان کم هزینه نیست، خصوصاً اجرای درب‌های تمام پوشش (PSD) و دروازه خودکار (APG) که می‌تواند هزینه بسیاری را بر متولیان حمل و نقل ریلی درون‌شهری تحمیل کند، ضمن اینکه بهره‌برداری از این سیستم‌ها خود هزینه قابل توجه دیگری را در پی دارد اما در صورت اجرای درب تمام پوشش (PSD) ممکن است هزینه‌ها به سبب صرفه جویی در انرژی تهویه هوای ایستگاه معادل یکدیگر شده و یا حتی مثبت شود.

وی در خصوص اجرای صحیح و موفق این سیستم‌ها افزود: بدون نهایی‌سازی و تدقیق اهداف مورد نظر امکان‌پذیر نیست. لذا بهتر است که انواع سیستم‌های حفاظتی سکو،مسیر ریلی بررسی و سیستم‌های متناظر با اهداف مشخص شده و تعیین شود. سپس با اجرای آزمایشی این سیستم‌ها، سیستم برتر برای شرایط خاص شهر تهران شناسایی شود.

کارشناس امور حمل و نقل و ترافیک مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهر تهران در پایان تأکید کرد: در برخی موارد اجرای همزمان و موازی چند سیستم ضروری است و اجرای این سیستم‌ها در ایستگاه‌های ساخته شده بسیار پرهزینه‌تر و دشوارتر از ایستگاه‌های در حال ساخت خواهد بود. در شرایط کنونی تحقیق و بررسی اجرای این سیستم‌ها در خطوط در حال ساخت 6 و 7 متروی تهران به عنوان طرح پایلوت مناسب‌تر است.