پروانه صادر نشود، شکارچیان منزوی می‌شوند/ صدور پروانه شکار ترویج خشونت است/ زیستگاه های ایران سرریز جمعیت ندارد

به گزارش گروه خبر خبرگزاری برنا، محمود بناپور در مناظره‌ای که در نخستین روز از نمایشگاه محیط زیست به موضوع شکار می‌پرداخت، گفت: در دنیای صنعتی، بشر امروزی پیشرفت‌های گوناگونی داشته است اما تنها زمینه‌ای که جای نازیدن و بالیدن در آن نیست در زمینه محیط زیست است. همه جا قدم‌های مثبت برداشته‌ایم اما در محیط زیست تنها گام‌های منفی برداشته‌ شده است.

این موافق شکار که با عنوان فعال محیط زیست معرفی شده بود، گفت: در گذشته استفاده بی‌رویه از محیط زیست را شاهد بوده‌ایم. تمام نگاه‌ها در حوزه محیط زیست معطوف به سازمان محیط زیست بوده است اما آیا دستگاه‌های دیگر دخیل نیستند؟ سازمان محیط زیست به تنهایی قادر نیست این مشکلات را رفع کند.

وی پس از طرح این مقدمه با بیان اینکه شکار و صید در فرهنگ ما به هزاران سال قبل بر می‌گردد و در صدر اسلام هم شکار بوده است، اذعان کرد: امروز در فرهنگ عمومی مردم عده‌ای موافق شکار و عده‌ای هم مخالف شکار هستند. احساس مشترک مردم پرهیز از کشتن و خون‌ریزی و حفظ گونه‌هاست اما متأسفانه کشتن هست و شکار هم هست. چه باید بکنیم؟

او در پاسخ به این پرسش خود گفت: خداوند همه نعمت‌ها را داده که ما بهره‌برداری کنیم اما از این منابع باید محتاطانه بهره‌برداری کنیم. این بهره‌برداری در زمینه حیات وحش در برهه‌ای ناجور بود. مثلاً در دوره ظل‌السلطان می‌بینیم او رفته میانکاله و در یک شکارگاه و فقط در یک شکار ۲ هزار قرقاول زده یا شیر و ببر شکار کرده و امروز شیر و ببر ما منقرض شده است.

بناپور سرانجام نتیجه‌گیری کرد: من با اینکه پروانه شکار صادر نکنند مخالفم زیرا وقتی اسم شکار پیش می‌آید همه انگشت‌ها شکارچی را نشانه می‌رود در حالی که شکارچی کسی است که طبق ضوابط و به طور قانونی وارد طبیعت می‌شود و آن بخشی که نباید باشد را صید می‌کند اما «شکارکش» هر چیزی که به تیررسش بیفتد را شکار می‌کند. برای او تنها ارزش پولی گوشت شکار مهم است و ارزش جهانی و زیستی گونه را حساب نمی‌کند.

وی با بیان اینکه تا زمانی که مردم آگاه نشوند این مساله در محیط زیست ما هست، گفت: یک اکوسیستم بیابانی یک ظرفیت مشخصی به عنوان چراگاه و میزان پوشش علفخواری برای چهارپای علفخوار دارد. وقتی که یک کَل ۱۰ ساله یا اصلاً ۸ ساله به بالا شد، این دیگر برای طبیعت هیچ فایده‌ای ندارد و اجازه هم نمی‌دهد که جوان‌ترها در گله باشند. این سرریز شکار در شکارگاه‌ها را باید چه کنیم؟

بناپور با ادعای اینکه وقتی پروانه صادر نشود کسی که قانون‌مند به شکار می‌رود منزوی می‌شود، افزود: در موضوع پرنده‌ها هم همین است. مخصوصاً در مناطق کویری کبک‌ها به مزارع هجوم می‌آورند و محصول‌ کشاورزان را از بین می‌برند.

او تأکیدکرد: ۳۰ سال پیش ما در یک منطقه ۲۰ هزار جبیر داشتیم. آیا از بین رفتن این‌ها به دلیل تله‌گذاری، سگ‌های گله، تخریب زیستگاه‌ها، ساخت معادن و … نیست؟ یعنی اینکه همه موضوع مرتبط با شکار نیست اما همه نگاه‌ها به شکارچی است.

وی در پایان با اعلام اینکه در یک منطقه آهوی ۱۵۰ هزارتایی الان به ۵۰۰ تا رسیده است، بار دیگر با عدم صدور پروانه شکار مخالفت کرد و گفت: اگر زمانی در استان یزد ما ۵۰ تفنگ بود الان با صادر نشدن پروانه ۵۰۰۰ تفنگ در منطقه داریم.

شکار موضوع مناظره‌ای بود که دوشنبه بعد از ظهر در نخستین روز از نمایشگاه بین‌المللی محیط زیست برگزار شد و در این مناظره که با مدیریت علی تیموری، مدیر دفتر شکار و صید سازمان محیط زیست برگزار می‌شد محمود بناپور، موافق شکار، کیوان هوشمند خبرنگار محیط زیست و پرهام دیباج، مستندساز محیط زیست نظراتشان را ارائه دادند و پرسش و پاسخ حاضران نیز در پایان این مناظره حاشیه‌هایی را به دنبال داشت.

صدور پروانه شکار ترویج خشونت است

کیوان هوشمند که در مناظره‌ای با موضوع شکار در پانزدهمین نمایشگاه بین‌المللی محیط زیست صحبت می‌کرد، گفت: از تخریب زیستگاه و تعارض‌ها و … همه با خبریم و می‌دانیم اینها در تخریب محیط زیست چه اندازه مؤثر است. تأثیر این‌ها شاید از شکار بیشتر باشد یا کمتر اما الان اینجا جمع نشده‌ایم که این‌ها را با هم مقایسه کنیم. می‌خواهیم صرفاً به شکار و تأثیرش بر حیات وحش به عنوان یک مولفه بپردازیم.

این خبرنگار محیط زیست با بیان اینکه به طور کلی دو نوع شکار مجاز و غیرمجاز داریم، افزود: فکر نمی‌کنم درباره مضرات شکار غیرمجاز بحثی داشته باشیم و همه متفق‌القول هستند. شکار مجاز هم به صدور پروانه ویژه یا عادی برای پستانداران و پرندگان انجام می‌شود.

هوشمند با بیان اینکه صدور مجوز شکار نیاز به بحث کارشناسی دارد تصریح کرد: صدور حتی یک پروانه، عادی یا ویژه، برای شکار پستاندار یا پرنده، خیانت به محیط زیست و حیات وحش است و آسیب می‌رساند چون ما به هیچ عنوان در هیچ کدام از زیستگاه‌هایمان سرریز جمعیت نداریم. جمعیت حیات وحش ما همیشه در محدوده ظرفیت و یا کمتر از آن است.

وی با نقل خاطره‌ای از یکی از شکارچیان گفت: سال گذشته یک شکارچی متخلف از استان خراسان رضوی به من زنگ زد که چرا عکس من را منتشر کرده‌ای و زن و بچه و اقوام من ناراحت شده‌اند و روابطشان با من تیره شده است گفتم «نکن تا ناراحت نشوند». گفت اگر شکار بد است چرا سازمان محیط زیست پروانه شکار می‌دهد؟ پروانه شکار هم برای نزدیکان مدیران صادر می‌شود و برای آن‌ها خوب است و برای ما بد است.

هوشمند با نقل این خاطره گفت: صدور پروانه شکار عادی پرونده که امسال صادر شد زمینه‌ساز بسیاری از سوء استفاده‌ها و تخلفات است. موارد زیادی از شکارچیان پروانه‌دار بودند که خارج از تعدادی که در پروانه قید شده بود و یا گونه‌ای غیر از گونه تعیین شده در پروانه، شکار کردند و حتی با مجوز شکار پرنده، پستاندار شکار کردند یا پروانه شکار عادی پرندگان وحشی را گرفته بودند و وارد مناطق چهارگانه شدند. حتی در یک مورد شکارچی سه تا کَل زده بود.

وی با تأکید بر اینکه صدور پروانه عادی برای شکار پرنده هم می‌تواند زمینه‌ساز تخلف باشد، هشدار داد: هزاران هزار شکارچی را پنج‌شنبه و جمعه روانه طبیعت می‌کنیم و می‌گوییم به منطقه که رفتی ۴ شکار بیشتر نزن و از این خط فرضی این طرف‌تر نرو و … معلوم نیست چگونه می‌خواهیم این موضوع را کنترل کنیم.

مدیر دیده‌بان محیط زیست و حیات وحش ایران با اشاره به سخنان بناپور، فعال موافق شکار، که شکار علفخواران بالای ۸ سال را ضروری دانسته بود، گفت: در مورد شکار تروفه یعنی شکار پستانداران بالای ۸ سال و ۱۰ سال که آقای بناپور از آن دفاع می‌کردند یک مطالعه نشان داد که پستانداران مسن دقیقاً بهترین طعمه برای گوشتخواران بزرگ جثه مثل گربه‌سانان هستند. یعنی اینکه چیزی که می‌خواهیم برای آن پروانه صادر کنیم و شکارچی‌ها به شکار آن خیلی علاقه دارند دقیقاً با طعمه گوشتخواران ما که اغلب هم در معرض خطر انقراض هستند تعارض دارد.

هوشمند در پایان با اعلام اینکه صدور پروانه شکار ترویج خشونت در طبقات مختلف جامعه است تصریح کرد: نکته پایانی بحث هم تأثیر شکار بر سلامت جامعه و افکار عمومی است. حتی اگر صدور پروانه شکار، کارشناسی شده باشد، نمی‌توانیم تبعات اجتماعی آن را در نظر نگیریم و شکارچی برود عکس‌های خونین بگیرد و در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی منتشر کند. بخش عمده جامعه از دیدن تصاویر شکار آزرده می‌شوند. آیا این موضوع هیچ جایی در تصمیم‌گیری‌های ما دارد؟

شکار موضوع مناظره‌ای بود که دوشنبه بعد از ظهر در نخستین روز از نمایشگاه بین‌المللی محیط زیست برگزار شد و در این مناظره که با مدیریت علی تیموری، مدیر دفتر شکار و صید سازمان محیط زیست برگزار می‌شد محمود بناپور، موافق شکار، کیوان هوشمند خبرنگار محیط زیست و پرهام دیباج، مستندساز محیط زیست نظراتشان را ارائه دادند و پرسش و پاسخ حاضران نیز در پایان این مناظره حاشیه‌هایی را به دنبال داشت.

نمی‌توان جمعیت میلیونی علاقه‌مند به شکار را نادیده گرفت

این گزارش می افزاید،پرهام دیباج در مناظره شکار در نمایشگاه محیط زیست گفت: بحث شکار همیشه به صورت کلی در قالب «آری یا نه» مطرح می‌شود اما واقعیت این است که بحث شکار یک امر کاملاً نسبی است و به همین سادگی نمی‌توانیم بگوییم شکار به طور کلی خوب یا بد است.

وی با بیان اینکه تا همین جا هم هزینه کافی برای احساسات و فاصله گرفتن از علم داده‌ایم تصریح کرد: در مواردی مثل سدسازی دوره‌ای احساسی عمل کرده‌ایم و بعد علم گفته که در خیلی از نقاط این اتفاق کارشناسی شده نبوده است. با طرح استدلال‌هایی مثل اینکه خون بد است پس شکار بد است از محور علمی فاصله داریم و حتی اگر حفاظت و بوم‌شناسی را موضوعی دموکراتیک هم فرض کنیم نمی‌توانیم یک جمعیت میلیونی که به آن علاقه دارند را در نظر نگیریم.

دیباج با تأکید بر اینکه تندروی از هر سمت می‌تواند مضر باشد گفت: هیچ اشکالی ندارد اگر در مناطق آزاد، حتی اگر هنوز به ظرفیت برد نرسیده‌ایم، مردم محلی را مشارکت بدهیم تا بتوانند با ساز و کار قانونی منطقه را مدیریت کنند و برای مناطق چهارگانه محدوده امن ایجاد کنند. حتی برای خود مناطق هم می‌شود چنین تصمیمی گرفت.

شکار موضوع مناظره‌ای بود که دوشنبه بعد از ظهر در نخستین روز از نمایشگاه بین‌المللی محیط زیست برگزار شد و در این مناظره که با مدیریت علی تیموری، مدیر دفتر شکار و صید سازمان محیط زیست برگزار می‌شد محمود بناپور، موافق شکار، کیوان هوشمند خبرنگار محیط زیست و پرهام دیباج، مستندساز محیط زیست نظراتشان را ارائه دادند و پرسش و پاسخ حاضران نیز در پایان این مناظره حاشیه‌هایی را به دنبال داشت.

برگزاری دوره‌های آموزشی برای شکارچیان توسط فدراسیون تیراندازی

علی تیموری در مناظره شکار نمایشگاه محیط زیست ضمن برشمردن سیاست‌ها و اقدمات سازمان محیط زیست در مورد شکار از جمله ابلاغ صدور مجوز شکار پرندگان گفت:‌ قطعاً به لحاظ فنی اعلام مطلق ممنوعیت شکار بدون بررسی کارشناسی در مناطق چهارگانه و آزاد جزء نظرات سازمان حفاظت محیط زیست نیست.

مدیرکل دفتر شکار و صید سازمان محیط زیست با طرح این سؤال که روش‌ها و اقدام‌ها محیط‌بانان چه اندازه باعث رشد حیات وحش در کشور می‌شود و با اشاره به روند نزولی حیات وحش در دنیا تصریح کرد: در ایران هم به دلایلی طبیعی از جمله خشکسالی، شهرنشینی و کاهش طعمه، حیات وحش از همین روند رنج می‌برد.

وی با تأکید بر تقویت قرق‌های اختصاصی و دستورالعمل‌های تکثیر و پرورش که منجر به شکار هم بشود گفت: سازمان به این نتیجه رسید که قرق‌های اختصاصی و تکثیر و پرورش را بیشتر تقویت کند.

تیموری در پایان از برنامه سازمان محیط زیست برای آموزش شکارچیان خبر داد و گفت:‌ در نظر داریم فدراسیون تیراندازی با امکاناتی که در مناطق مختلف دارد دوره‌های آموزشی با موضوعاتی همچون حقوق محیط زیست برای شکارچیان برگزار کند و سازمان محیط زیست برای هر شکارچی بر اساس دوره‌هایی که گذرانده دفترچه شکار صادر کند.

شکار موضوع مناظره‌ای بود که دوشنبه بعد از ظهر در نخستین روز از نمایشگاه بین‌المللی محیط زیست برگزار شد و در این مناظره که با مدیریت علی تیموری، مدیر دفتر شکار و صید سازمان محیط زیست برگزار می‌شد محمود بناپور، موافق شکار، کیوان هوشمند خبرنگار محیط زیست و پرهام دیباج، مستندساز محیط زیست نظراتشان را ارائه دادند و پرسش و پاسخ حاضران نیز در پایان این مناظره حاشیه‌هایی را به دنبال داشت.

حاشیه‌های مناظره شکار در نمایشگاه محیط زیست ؛ پروانه شکار بدهید پول خوب بگیرید.

بنا براین  گزارش ،بخش پرسش و پاسخ پایانی مناظره شکار در نمایشگاه محیط زیست با حاشیه‌هایی همراه شد.

صدور مجوز شکار گراز برای شکارچیان اسپانیایی، درخواست شکارچیان برای صدور مجوز بیشتر، عدم وجود آمار علمی از جمعیت حیات وحش و درستی یا نادرستی شکار بخشی از موضوعاتی بود که به این حواشی دامن زد.

وجیهه تیموری خبرنگار روزنامه اطلاعات از علی تیموری مدیرکل دفتر شکار و صید سازمان محیط زیست پرسید که سازمان برای صدور مجوز شکار گراز برای شکارچیان اسپانیایی چه مبلغی دریافت کرده و چه سهمی از این مبلغ نصیب جوامع محلی شده که یکی از دلایل موافقان شکار برای صدور مجوز عنوان می‌شود؟

مدیرکل دفتر شکار و صید سازمان محیط زیست در پاسخ گفت که مجموعاً در سال گذشته حدود ۳۵ پروانه شکار گراز برای اتباع بیگانه صادر شده و برای هر پروانه بین هزار تا هزار و پانصد دلار یعنی حدود ۴ تا ۵ میلیون تومان به صندوق خزانه واریز شده است.

علی تیموری در ادامه از مدیران شرکت گردشگری که شکارچیان خارجی را به ایران آورده بودند تشکر کرد و گفت: همه شکارچیان خارجی تنها از مجرای یک شرکت گردشگری خاص به ایران وارد شده‌اند.

در ادامه علی توانا، که خود را شکارچی شناخته شده معرفی می‌کرد از علی تیموری خواست که به جای صدور پروانه در زمان‌های نامناسب و به تعداد محدود در زمان مناسب برای شکار پرنده به مدت ۲ هفته پروانه بدهند و پول خوب بگیرند! وی پیشنهاد کرد سازمان به جای صدور پروانه شکار برای فرد مجوزهای گروهی صادر کند تا شکارچیان در قالب انجمن‌ها و گروه‌های ۵۰ نفره به شکار بروند.

توانا همچنین از هوشمند و برخی از فعالان و خبرنگاران پرسید که کدام یک تا کنون به مناطق حفاظت شده یا به گفته او «شکارگاه»‌هایی که نام می‌برد رفته‌اند که با پاسخ مثبت اغلب آنان رو به رو شد. وی سپس از مدیرکل دفتر شکار و صید سازمان محیط زیست پرسید که تاکنون چند بار به شکار رفته است و تیموری در پاسخ به او گفت تا کنون به شکار نرفته است. توانا با دریافت این پاسخ گفت کسی که شکار نرفته چگونه می‌تواند برای این موضوع تصمیم‌گیری کند؟

وجیهه تیموری خبرنگار روزنامه اطلاعات به این استدلال توانا واکنش نشان داد و گفت: مانند آن است که تجربه تخم گذاشتن را برای خرید تخم مرغ و پختن آن ضرورت بدانیم. برخی از حاضران هم این استدلال را به آن تشبیه کردند که برای پلیس جنایی شرط تجربه قتل قائل باشیم!

مسعود بُربُر خبرنگار محیط زیست خبرگزاری مهر نیز گفت: همه مخالفان و موافقان معقول شکار اتفاق نظر دارند که برای صدور پروانه شکار ۳ پیش‌شرط لازم است. نخست آنکه از حیات وحش منطقه آمار درستی داشته باشیم. ما حتی در مورد گونه ارزشمندی مانند یوزپلنگ آمار ۴۰ تا ۷۰ را اعلام می‌کنیم که حدود ۵۰ درصد خطا دارد. دوم آنکه در صورت وجود آمار باید دید آیا جمعیت مازاد ظرفیت داریم؟ در هیچ منطقه کشور تا کنون آمار علمی و بررسی کارشناسی غیرتخمینی در این مورد انجام نشده است.

وی ادامه داد: در پناهگاه حیات وحش تندوره که یکی از بهترین شرایط حیات وحش کشور را دارد پژوهش تازه‌ای نشان داده که میزان زادآوری قوچ و میش منطقه در بهترین حالت با میزان طعمه مورد نیاز پلنگ‌ها برابری می‌کند.

بربر، سومین شرط را وجود کنترل کامل روی مناطق عنوان کرد و گفت: باید روی مناطق آن اندازه کنترل داشته باشیم که اگر به شکارچی مجوز دادیم مثلاً تعداد مشخصی کبک در منطقه آزاد شکار کند، بیشتر از آن تعداد یا از گونه دیگر و خارج از منطقه مجاز شکار نکند. این شرط نیز با توجه به کمبود چند برابری تعداد محیط‌بانان نسبت به حداقل‌های استاندارد برآورده نمی‌شود.

وی در پایان با تأکید بر اینکه هیچ یک از سه شرط لازم برای صدور مجوز شکار را در هیچ منطقه کشور نداریم تصریح کرد: به این ترتیب می‌توان گفت برخلاف آنچه مدافعان شکار و از جمله خود آقای تیموری عنوان می‌کنند نه مخالفت با شکار، بلکه صدور پروانه‌ها به دور از بررسی علمی بوده و بر اساس احساسات تصمیم‌گیری شده است.

شکار موضوع مناظره‌ای بود که دوشنبه بعد از ظهر در نخستین روز از نمایشگاه بین‌المللی محیط زیست برگزار شد و در این مناظره که با مدیریت علی تیموری، مدیر دفتر شکار و صید سازمان محیط زیست برگزار می‌شد محمود بناپور، موافق شکار، کیوان هوشمند خبرنگار محیط زیست و پرهام دیباج، مستندساز محیط زیست نظراتشان را ارائه دادند و پرسش و پاسخ حاضران نیز در پایان این مناظره حاشیه‌هایی را به دنبال داشت.