برخی نان تخریب دیگران را می‌خورند / تاکید اسلام به حفظ آبروی مومن

به گزارش خبرگزاری برنا از قم، حجت‌الاسلام والمسلمین ناصر رفیعی که در بیت مرحوم آیت‌الله بروجردی سخن می‌گفت، با اشاره به ویژگی‌های حضرت ابراهیم اظهار کرد: ایشان یکی از پیامبران بزرگ خدا بود که 70 مرتبه نامش در قرآن آمد، همچنین داستان حضرت ابراهیم در 23 سوره قرآن و 180 آیه این کتاب آسمانی بیان شده است. در قرآن از حضرت ابراهیم با اوصاف زیادی همچون حنیف، حلیم، صدیق، شاکر، مطیع، عبد صالح و خلیل‌الله یاد شده است.

وی ادامه داد: در قرآن تنها به پیامبر(ص) و حضرت ابراهیم عنوان اسوه الهی گفته شده است. تعبیر قرآن درباره حضرت ابراهیم این بود که او پدر شماست و او شما را مسلمان نامید.

استاد حوزه علمیه قم، با اشاره به راز رسیدن حضرت ابراهیم به این مقام بالا گفت: ایشان می‌گوید که من به خاطر داشتن سه ویژگی به مقام خلیل خداوند رسیدم، نخستین ویژگی این بود که همیشه فرمان خدا را بر غیر خداوند ترجیح می‌دادم و همیشه دنبال می‌کردم که ببینم فرمان خدا چه چیزی است که این مسئله مهمی باشد و حقیقت عبودیت خداوند همین است. اگر نفس انسان چیزی خلاف فرمان خدا خواست، نباید به دنبال خواسته نفس رفت. ویژگی دوم حضرت ابراهیم این بود که غصه رزق را نمی‌خورد و به وعده خدا اطمینان داشت، سومین ویژگی ایشان هم این بود که همیشه در وعده شام مهمانی بر سفره او حضور داشت.

رفیعی در خصوص دعاهای حضرت ابراهیم تصریح کرد: از این پیامبر الهی 25 دعا در قرآن وجود دارد و از هیچ پیامبری به اندازه ابراهیم در قرآن دعا نقل نشده است. یکی از دعاهای حضرت ابراهیم این بود که خداوند 6 چیز را به او عطا کند، نخستین خواسته او مقام نبوت بود، خواسته دوم ملحق شدن به صالحین و سومین خواسته‌اش هم این بود که همه از او تعریف کنند. این دعای سوم را خیلی از ائمه معصومین(ع) هم داشتند.

وی ادامه داد: اگر شخصیت انسان در جامعه کوبیده شود، دیگر نمی‌تواند کاری انجام بدهد. الان بازار تخریب داغ است و برخی نانشان از تخریب است که گناه بسیار زشتی است. اسلام بر حفظ حرمت مومن تاکید زیادی دارد و حرمت مومن از کعبه هم بالاتر است.

استاد حوزه علمیه قم با اشاره به دعای حضرت ابراهیم اظهار کرد: چهارمین دعای این پیامبر این بود که خداوند او را وارث بهشت قرار بدهد. حضرت ابراهیم در دعای پنجم خود از خداوند خواست که پدرش را بیامرزد، البته مراد حضرت ابراهیم در این دعا، عمویش بود و گرنه پدران حضرت ابراهیم همه خداپرست بودند، در نهایت هم این دعای پنجم به اجابت نرسید. حضرت ابراهیم در آخرین دعای خود از خداوند خواست که در روز قیامت خوار نشود، البته خار شدن در دنیا بد است، اما بدتر این است که انسان در آخرت خوار شود.

رفیعی حضرت ابراهیم را دارای یقین دانست و افزود: خداوند در قرآن می‌گوید که ما ملکوت جهان را به ابراهیم نشان دادیم تا او یقین کسب کند، یقین خیلی اهمیت دارد. آیت‌الله بهجت می‌گفت که انسان‌ها باید به یقینیات خود عمل کنند. اگر انسان این کار را انجام دهد، به راه نجات می‌رسد.

وی ادامه داد: حضرت ابراهیم از همان ابتدا یک انسان موحد بود و به قوم خودش گفت که من تنها به سوی کسی که شکافنده آسمان‌ها و زمین است، رو می‌کنم و من حنیف هستم. یکی از درس‌های زندگی حضرت ابراهیم توحید است و پیامبران آمدند تا مرم را موحد کنند.

استاد حوزه علمیه قم با اشاره به راه رسیدن به علوم اظهار کرد: ائمه معصومین(ع) فرمودند که تمام علوم در چهار عبارت خلاصه می‌شود، نخست اینکه انسان خدا را بشناسد، دیگر اینکه خودش را بشناسد، سومین عبارت این است که انسان وظیفه خود را بشناسند نه اینکه تنها به دنبال خوردن و خوابیدن باشد و عبارت چهارم هم این است که انسان یک آسیب شناسی انجام دهد و ببیند چه چیزهایی او را از دین خارج می‌کند. انسان باید ببیند چه عضوی از او همچون زبان آسیب‌پذیر است و جلوی لطمه خوردن از آن ناحیه را بگیرد، جلوگیری از نفوذ اهمیت زیادی دارد.