رازهای جالبی که درباره خواننده های ایرانی نمی دانید

 در این میان چهره های عرصه شعر و موسیقی هم از این قاعده مستثنا نیستند و درصد زیادی از کارهایی که در روند رسیدنشان به شهرت و محبوبیت انجام داده اند از چشم خیلی ها پنهان مانده. در این مطلب سعی کردیم اطلاعات زیادی از این سو و آن سو جمع آوری کنیم. اطلاعاتی که اغلب آن ها در خلال مصاحبه ها عنوان شده و یا از دوستان و آشنایان نزدیک شان نقل شده که مسلما خواندنشان خالی از لطف نیست.

«آهویی دارم خوشگله» یکی از ساخته های بنیامین

بنیامین بهادری و بهنام صفوی که هر دو از خوانندگان سرشناس موسیقی پاپ هستند، تا پیش از آغاز فعالیت رسمی شان در عرصه موسیقی، برای برنامه عروسکی پرطرفدار «رنگین کمان» آهنگسازی می کردند. هر دو خواننده در سال 1379 در این برنامه با هم همکاری داشتند. در آن سال ها عروسک «چرا» محبوب ترین برنامه کودک بود و آهنگ های آن هم به شهرت زیادی رسیده بودند. جالب است بدانید که قطعه «آهویی دارم خوشگله» از ساخته های بنیامین بهادری است.

مرحوم ناصر عبداللهی و یغما گلرویی هر دو از چهره های سرشناس عرصه موسیقی هستند و حالا دیگر همه مردم آن ها را به اسم و چهره می شناسند. نکته جالبی که شاید کمترکسی در مورد این دو هنرمند بداند این است که هر دو آن ها در اواخر دهه هفتاد در انتشارات دارینوش مشغول به کار بودند. گلرویی مسئولیت قسمت کتاب ها را بر عهده داشته و عبداللهی هم مسئول قسمت کاست ها بوده. در آن زمان اولین آلبوم ناصر عبداللهی با نام «عشق است» منتشر شده بود. همچنین ترانه معروف شرکت برق (بابا برقی)، که در آن سال ها برای تشویق مردم به صرفه جویی در مصرف برق مدام از تلویزیون پخش می شد، از سروده های یغما گلرویی است. ترانه بابابرقی جدا از این که یک ترانه تبلیغاتی بود، هنوز و بعد از گذشت سال ها از ذهن مردم پاک نشده و گه گاه زیر لب زمزمه می شود.

بابک جهانبخش و مازیار فلاحی هر دو از خوانندگانی هستند که در ابتدای فعالیت شان تا مدت ها منتظر مجوز بودند. دلیل این انتظار و معطلی شان برای مجوز، شباهت تُن صدای شان به صدای زن ها عنوان می شد اما در نهایت هر دو آنها بعد از اخذ مجوز توانستند طرفداران زیادی برای خود جذب کنند و تا امروز هم این طرفداران را حفظ کرده اند.

بدون شک اگر بخواهیم از روز آغاز موسیقی پاپ مجاز داخلی تا به امروز یک نفر را به عنوان تک ستاره موسیقی ایران انتخاب کنیم، آن فرد نمی تواند کسی جز شادمهر عقیلی باشد. اسطوره موسیقی پاپ بعد از انقلاب که تا به امروز فراز و فرودهای زیادی را تجربه کرده و مشکلات زیادی را پشت سر گذاشته، همیشه حرف پشت سرش بوده و هیچ وقت هم تصمیم نداشته خودش وارد این حاشیه ها شود و جوابیه ای برایشان بفرستد.

در خلال گفت و گویی که چند سال پیش با خشایار اعتمادی داشتم حرف هایی متفاوت درباره شادمهر شنیدم. حرف هایی که فارغ از دوستی ها و دشمنی های کاذب با شادمهر عقیلی بود . حرف هایی که به نظر راست بود و صاحب سخنش هم دلیلی برای دروغ گفتن نداشت.

ماجرای دوستی شادمهر و خشایار به سال ها قبل برمی گردد. وقتی هنوز شادمهر مشهور نبوده، وقتی که خشایار و بابک بیات تازه مشغول کار کردن با هم شده بودند. خشایار، شادمهر را در یک جمع موزیسین می بیند و با او آشنا می شود، و چند روز بعد شادمهر به خانه پدری او می آید و از او می خواهد که در زمینه موسیقی با هم کار کنند. 

اعتمادی در مصاحبه اش خاطره های زیادی از شادمهر نقل کرد اما جالب ترین آن ها این بوده که در آن زمان شادمهر آنقدر به خانه خشایار اعتمادی می آمده که دیگر مثل یکی از اعضای همان خانواده با او برخورد می کردند. شادمهر را شادی صدا می کردند و شادمهر هم مادر خانواده را خاله خطاب می کرده.

یکی دیگر از خاطرات جذاب اعتمادی ضبط آلبومی در خانه پدری اش بود. آلبومی با صدای شادمهر که بعدها لو رفت و به اسم «آلبوم فریبا» در بازار موسیقی ایران درست به دست می گشت. آلبومی که کیفیت خوبی نداشت اما در آن زمان خیلی گل کرد و هر کسی که آن را گوش کرده بود به دیگر طرفداران شادمهر فخرفروشی می کرد.

این آلبوم در نیم طبقه بالایی خانه پدری خشایار اعتمادی ضبط شده بوده و بیشتر جنبه تمرینی داشته است. در استودیویی که با هزینه خیلی کم و به دست شادمهر و خشایار ساخته شده بود و مکان خوبی برای تمرین هر دو آن ها بوده است. بعدها نتیجه این تمرین های هر روزه آن می شود که اعتمادی نوازندگی ویولن یکی از آهنگ های «آلبوم دلشوره» را به شادمهر می سپارد. همین امر هم کمی باعث دل چرکینی بابک بیات می شود اما هر موزیسینی اعتقاد دارد که شادمهر اگر خواننده و موزیسین خوبی نباشد حتما نوازنده ویولن خوبی است و این خوب بودن را در آلبوم مجوزدار و بی کلام «بهار من» هم ثابت کرده است.

از لس آنجلسی ها تا زیرزمینی ها

فریدون آسرایی قبل از این که با آلبوم «غریبه» و ترانه «آهای خوشگل عاشق» معروف شود، خواننده لس آنجلسی بود که در کانادا زندگی می کرد. او در همان سال ها ترانه «ایرانم» را با یک خواننده زن لس آنجلسی همخوانی کرد. آسرایی شاید تنها خواننده مجازی باشد که تا امروز بیشترین همکاری را با خواننده های غیرمجاز داشته. او بعد از بازگشتش به ایران و اخذ مجوز آلبومش به این روند ادامه داد و تا امروز با خواننده هایی مثل حسین تهی و آرمین 2AFM هم همکاری داشته است.

بابک رهنما، خواننده معروف آن ور آبی که چند سالی هست در مارکت موسیقی حضور دارد و گه گاهی هم تک قطعه های موفقی را تولید می کند، پسرعموی مانی رهنما است. این دو پسرعمو تنها یک بار در آلبوم «تموم شد ترانه» مانی رهنما با هم همکاری کردند و حاصل این همکاری هم قطعه موفق «تنهایم» بود که بعد از گذشت چند سال این بار، با تنظیم متفاوت و صدای بابک رهنما، از شبکه های ماهواره ای پخش شد.

احمد شاملو، از منتقدان سرسخت موسیقی سنتی بود. اظهارات او منجر به مناقشه قلمی با لطفی شد. شاملو همچنین به محمدرضا شجریان هم تاخت، اما در آلبوم «رباعیات خیام» با شجریان همکاری داشته است.

علیرضا افتخاری با تیراژ بالا

فروش حدود 3 میلیون نسخه ای آلبوم «نیلوفرانه» با صدای علیرضا افتخاری، رکوردی در موسیقی ایران ثبت کرده که حتی محبوب ترین خوانندگان پاپ دهه 80 هم نتوانستند به این آمار خیره کننده نزدیک شوند.

تتیراژ اصلی کارتون «بچه های کوه آلپ» را یک خانم ژاپنی اجرا کرده است، اما برای پخش در ایران، مجید انتظامی تیتراژ آن را به عنوان اولین تجربه آهنگسازی اش ساخت.

نوه رپر ابراهیم گلستان

«مهرک ریویل» رپر مقیم لندن که سابقه همکاری با رپرهای مطرح ایران را دارد، فرزند «کاوه» و نوه ابراهیم گلستان است.

وقتی ناظری سالن کنسرت را ترک کرد

سال 1386 پس از 25 سال، محمدرضا لطفی کنسرتی در ایران برگزار کرد، شهرام ناظری در اواسط برنامه، این اجرا را ترک کرد و پرویز مشکاتیان هم پس از کنسرت انتقادات شدیدی نسبت به لطفی مطرح کرد.

سعید مدرس و کاوه آفاق هر دو از خوانندگانی هستند که علاوه بر حوزه موسیقی در حوزه هنرهای تجسمی هم تبحر دارند و هنر نقاشی را در سطح حرفه ای پیگیری می کنند. مدرس درباره فعالیتش در این عرصه می گوید: «من رشته تحصیلی ام ریاضی بود و در دانشگاه عمران خوانده ام اما چون به نقاشی علاقه مند بودم، زیر نظر استاد رویین پاکباز مبانی هنرهای تجسمی خواندم و تاریخ هنر و طراحی را هم زیر نظر استاد علیزاده کار کردم. همه این ها باعث شد تا سواد بری ام در همان مقطع نوجوانی بهتر شود.» اگرچه کاوه آفاق تا امروز هیچکدام از نقاشی هایش را در معرض دید عموم قرار نداده اما به تازگی خبرهایی از رونمایی آثار نقاشی اش در یک گالری شنیده می شود.

هدیه کیومرث پوراحمد به حامی

حامی خواننده خوش صدایی که از نسل اولی های پاپ بعد از انقلاب است، به غیر از خوانندگی در عکاسی هم تبحر دارد و این رشته را به صورت حرفه ای دنبال می کند. نکته ای که شاید تا هایش به حال کسی از آن خبر نداشته این است که او اولین دوربینش را از کیومرث پوراحمد هدیه گرفته و همین اتفاق باعث شده تا او هنر عکاسی را هم در کنار فعالیت هایش تا امروز پیگیری کند. حامی همین چند وقت پیش اولین نمایشگاه عکس خود را برگزار کرد و تعداد زیادی از تابلوهایش هم به فروش رفت.

«همایون شجریان» مثل دو خواهرش- افسانه و مژگان- از کودکی و از ده سالگی آواز را زیر نظر پدر فراگرفت.

همایون زمانی که شانزده ساله بود برای اولین بار در کنسرت آمریکایش اثر «یاد ایام» را نوازندگی کرد. این اولین تجربه اجرای زنده همایون شجریان بود. همایون از ابتدای فعالیتش نگاهی متفاوت به موسیقی و حتی به ساز انعطاف ناپذیری چون کمانچه داشته است. خودش می گوید: «در سن پانزده سالگی، کارهایی که با کمانچه انجام می دادم به نظرم کار خیلی شاق و عجیبی می آمد. در صورتی که اصلا آن کار لزوم نداشت. یک ویولنیست همان اثر را چندین برابر بهتر و صحیح تر می نواخت.»

تصویر پیش رو دست خطی از محمدرضا شجریان است که 41 سال پیش در چنین روزهایی برای تولد همایون نوشت.

علیرضا عصار و خشایار اعتمادی، دو خواننده ای که هر دو از چهره های موفق موسیقی پاپ بعد از انقلاب هستند، یک نسبت فامیلی هم با هم دارند. عصار درواقع نوه عموی خشایار اعتمادی است.

منبع: هفته نامه تماشاگران امروز