توهین "عربده کش های رسانه" در سایه امنیت غیر قانونی

وی گفت: بر خلاف اظهارات سخنگوی وزارت ارشاد، یالثارات توقیف نشده است و هیأت نظارت پرونده ما را به دادسرا ارجاع داده است.

مدیرمسئول هفته نامه یالثارات خاطر نشان کرد: اگر در مدت باقیمانده تا چاپ این هفته نامه اتفاق خاصی رخ ندهد، یالثارات صبح روز چهارشنبه روی دکه‌ها برای عموم مردم قابل دسترس خواهد بود.

گفتنی است،‌ این نشریه در جلسه ١٤ دی ٩٤ با رای اکثریت اعضای هیات نظارت بر مطبوعات و بدلیل تخطی های مکرر از حدود مطبوعات مندرج در ماده ٦ قانون مطبوعات، لغو مجوز شد و همان زمان هم از فهرست نشریات دارای مجوز خارج شد اما تاکنون با حکم موقت قوه قضائیه منتشر می شود.

وزیر ارشاد: جامعه باید در مورد برخورد دوگانه دستگاه قضایی قضاوت کند

اما این همه ماجرا نبود، وزیر ارشاد در ارتباط با توهین نشریه "یالثارات" موضع گرفت و گفت: "هفته نامه یالثارات حدود دوماه قبل در هیات نظارت بر مطبوعات لغو پروانه شد، نه توقیف. لکن مدیر مسئول آن به دستگاه قضایى مراجعه و دادسراى رسانه اجازه انتشار موقت به آن داد ! مجددا در هفته گذشته تخلفات جدید یالثارات به دستگاه قضایى اعلام شد. به ویژه آنکه این هفته نامه بر تخلفات قانونى خود اصرار می‌ورزد و اخیرا هم با توجه به مسایلى که در شماره اخیر آن در مورد هنرمندان به چاپ رسانده است تخلفات جدید آن به دادگاه ارسال می شود ولى بر اساس این تصمیم دادسرا قاعدتا به انتشار خود ادامه می‌دهد! اکنون جامعه باید در مورد برخورد دوگانه دستگاه قضا در مورد تخلف مطبوعاتى که حاشیه امن دارند و سایر مطبوعات قضاوت کند."

شماره 845 هفته نامه "یالثارات" امروز منتشر شد و در یکی از صفحات این نشریه، عباس شعبانی در یادداشتی با عنوان "غیرت را با فروشنده خواهیم فروخت، عریانی جشن حافظ کیلویی چند" همچنان بر مواضع هفته قبل خود پافشاری کرد.

... و اما واکنش دادسرا

حال این سوال مطرح می ‌شود که چگونه نشریه "یالثارات" با توجه به حمایت های افقی و عمودی هر آنچه دل تنگش می خواهد را  بر کاغذ به تحریر درمی آورد و هیچ واکنشی از سوی مراجع ذیصلاح در پی ندارد؟ نشریه ای که یک روز به معاون رییس جمهوری در امور بانوان آنگونه توهین می کند و روز دیگر مردان و زنان هنرمند را با شنیع ترین القاب می نوازد از کدامین قدرت و رانتی برخوردار است که می تواند پشت دژ های آهنین حمایت های نهان و آشکار به راه خود ادامه دهد؟ اگر حتی 10 درصد این اقدام را یک نشریه اصلاح طلب انجام می داد چه اتفاقی می افتاد؟ چرا یک سری رسانه ها اجازه دارند هرگونه که می خواهند و می توانند توهین کنند و یک سری از رسانه ها با کوچکترین نقد یامطلبی که ممکن است سهوا منتشر شود به محاق توقیف نشریه و مدیرمسوول می روند؟ اینکه یک رسانه پشت یک نام مقدس پنهان شود و کاری کند که مردم نسبت به دین و ایمان و مقدسات بدبین شوند با کدام مرام قانونی و معرفتی همخوانی دارد؟

حتما به پوشش برخی هنرمندان در مراسم مختلف نقد وارد است ولی عده ای "عربده کش رسانه ای" عادت کرده اند با توسل به قلمی که چماقشان است، با توهین و تحقیر هم حرمت نقد را به سخره بگیرند، هم افکار عمومی را مکدر کنند و هم فضای جامعه را به بداخلاقی و توهین آلوده سازند. شاید انتظار برخورد با این نشریات انتظار بجایی باشد ولی روال اینست که هوچی گری های این عربده کش های رسانه ای باعث می شود رسانه هایشان قانون را زیر پا بگذارند و به ریش مردم و جامعه قهقهه بزنند و هیچ اتفاق ناخوشایندی هم برایشان نیفتد.