به گزارش خبرگزاری برنا از قم، آیت الله العظمی عبدالله جوادی آملی در درس تفسیر خود در سخنانی با اشاره به ادب بزرگان در بیان حدیث از امام معصوم(ع) بیان داشت: ادب علمای سابق این بود اگر در بحبوحه مناظره و مباحثه، احد المناظرین حدیثی از اهل بیت(ع) میخواند، فورا این طرف صدای خود را پائین میآورد یا کاملا سکوت میکرد، اینها حدیث شناس بودند وقتی میفهمیدند این فرمایش از معصوم(ع) صادر شده فورا سکوت میکردند، این ادب مناظره است.
وی تصریح کرد: اگر دیدید آنها به جایی رسیدند و آثارشان در طی قرنها باقی مانده به خاطر ادب است.
این مفسر قرآن کریم با بیان اینکه قبلا در حوزه تولید علم بود، اما سالهاست تولید علم متوقف شده است یادآور شد: سه طلبه در حوزه همین درسها را خوانده بودند؛ یکی الغدیر نوشت برای ولایت دیگری مستمسک عروه الوثقی یک کتاب قوی و غنی فقهی است نگاشت و یکی هم المیزان برای قرآن نوشت، اما متأسفانه این روزها تا طلبه میخواهد رشد کند و طلبگی در وجودش ریشه بدواند جذب نهادی میشود؛ طلبه مستعد بین خود و خدا مسئول است نباید پایش را از حوزه بیرون بگذارد باید بماند تا زعیم حوزه شود.
وی در بخش دیگری از سخنان خود به روز مباهله اشاره کرده و بیان داشت: مسئله مباهله از واجبات رکنی ولایت است نه رسانهها از آن سخنی میگویند نه ما در حوزه به آن میپردازیم، آن وقت آن مسائل واجبات غیررکنی را خیلی دامن میزنیم، آنها هم واجب است، اما مثل اجزای نماز است، لکن حمد و سوره کجا، رکوع و سجود کجا؟! حمد و سوره، واجب غیر رکنی است، اما رکوع و سجود، واجب رکنی است.
آیت الله جوادی آملی یادآور شد: در واقعه مباهله، خدای سبحان علی علیه السلام را به عنوان جان پیامبر خود معرفی کرد، آیا بالاتر از این فضیلتی هست.
وی گفت: وقتی مأمون به وجود مبارک امام رضا(ع) عرض میکند به چه دلیل علی بن ابی طالب(ع) افضل است؟ ایشان دیگر نفرمود غدیر، فرمود با آیه «انفسنا»، طبق این آیه شریفه خدا وقتی وجود مبارک حضرت امیر علیه السلام را جان پیغمبر می داند، از این بالاتر چه فضیلتی فرض می شود؟! «من کنت مولاه فهذا علی مولاه» که گفته خود پیغمبر(ص) است هر چند آن هم از طرف خداست، کجا؛ و اینکه ذات اقدس اله خود فرموده علی جان پیغمبر است، کجا؟! و وجود مبارک امام رضا علیه السلام به این آیه استدلال کردند.