زندگی با پول قابل معامله نیست!

|
۱۳۹۵/۰۹/۲۴
|
۰۹:۲۷:۰۱
| کد خبر: ۴۹۳۶۳۳
زندگی با پول قابل معامله نیست!
زوج جوان وطبیعت دوست مهریه زندگی خود را سالانه کاشت 14 اصله نهال منظور کرده اند .

به گزارش خبرگزاری برنا و به نقل از مرکز اطلاع رسانی منابع طبیعی ، یک زوج جوان به نامهای فاطمه رضا زاده و پدرام پاشاییان هر دو دانش آموخته رشته کامپیوتر با گرایش هوش مصنوعی در مقطع کارشناسی ارشد ،مهریه زندگی خود را سالانه کاشت 14 اصله نهال منظور کرده  و می خواهند از امسال آن را در مناطق بیابانی اجرایی کنند تا الگویی باشد برای دوست داشتن و محبت به طبیعت و زندگی!

        این زوج جوان و طبیعت دوست برای ملاقات عمومی نزد معاون وزیر و رییس سازمان جنگل ها ،مراتع و آبخیز داری کشور آمده تا در خصوص فعالیت خود به منابع طبیعی توضیح دهند .

        خانم رضا زاده که از مردمان خونگرم و صمیمی منطقه بیابانی آران بیدگل و همسر ایشان پدرام پاشاییان که اهل منطقه جنگل خیز و سرسبز شمال کشور می باشند  درمحوطه سازمان جنگل ها به یمن سرسبزی زندگی، یک اصله نهال «باور» را تقدیم زمین کردند ، این زوج جوان در این زمینه گفتند:ما دنبال سود اقتصادی در ازدواج نیستیم واز آغاز زندگی مشترک به این باور رسیده ایم  که دوست داشتن و محبت در زندگی با پول قابل معامله و مقایسه نیست و با توجه به دغدغه ای که نسبت به تخریب محیط زیست داشتیم تصمیم گرفتیم که مهریه ای انتخاب کنیم که برای جامعه و محیط زیست سودمند و ماندگار باشد. ... و در این راه  برای نجات سرزمین هرگز چیزی بهتر از کاشت نهال و ایجاد پوشش گیاهی نیافتیم.

این جوانان طبیعت دوست ایرانی در ادامه سخنانش خاطر نشان ساختند: تمایل دارند کاشت نهال  در مناطق بیابانی و در انظار مردم صورت گیرد تا  زوج های جوان بیشتری در این عمل خیر شرکت نمایند.

    مهندس خداکرم جلالی در مورد این اتفاق  خوشایند گفت: شما با این اقدام ما را به گذشته های دور بردید. در گذشته برخی از مردم  درخت و غرس نهال را  مهریه زندگی خود قرار می دادند و حدود 5 تا 10 درخت به خصوص درختان مثمر و باروری را که یک خانواده می توانست با میوه آن زندگی یک سال خود را سر کند به عنوان مهر همسر قرار می دادند و اقدام شما در واقع زنده کردن آن سنت حسنه است و امیدوارم که چنین دیدگاهی که موجب رعایت حقوق و اخلاق زیست محیطی می شود به عنوان یک فرهنگ درجامعه نمود پیدا کند.

 

 

 

نظر شما