چادرنشینی خانواده شش نفره در شهرک هزارانی آبدانان + تصاویر

خانواده ای شیر ولی ناصری یک از همین خانواده های است که با 4 فرزند که 3فرزند  از آنها دانش آموز است در زیر یک چادر زندگی می کند.
خانم ناصری مادر خانواده  گفت:4فرزند دارم که 2تا از دخترانم و تنها پسرم  در حال تحصیل هستند و به سختی زندگی را در زیر این جادر می گذرانیم.

 

وی با بیان اینکه شوهرم مریض است و با کارگری و مشقت خرج زندگی را تهیه می کند ،افزود:خودم هم مریض هستم و هزینه تهیه داروهایم بسیار بالا است و این مدتی است به علت نداری نتوانستم داروهایم را تهیه کنم
ناصری با اشاره به اینکه به نهادهای زیادی در سطح شهرستان برای کمک مراجعه کرده ام اما از هر گونه مساعدت و یاری دریغ کرده اند، تاکید داشت:قبلا تحت پوشش کمیته امداد امام خمینی(ره) بودم ولی این4ماه است که ما را از تحت پوشش این نهاد مردمی خارج کرده اند.

 

شیوا دختر بزرگ خانواده که سال سوم راهنمایی و یکی از دانش آموزان ممتاز کلاسشان است، با بیان اینکه از دوستانم در مدرسه خجالت می کشم که بگوییم در کجا زندگی می کنم، به خبرنگار ما گفت: تنها آرزویم داشتن یک خانه است تا بتوانم یک سرپناه ای در هنگام سرما و نزولات آسمانی داشته باشیم

اما سخن اینجاست که چگونه مسئولینی که وظیفه شان رسیدگی به امور مردم است ، مشکلات به این مهمی را نادیده می گیرند و چگونه سر بر بستر می گذارند . آیا خود راضی می شوند خدایی نکرده خانواده شان حتی برای ساعتی در این وضعیت نامطلوب و در زیر چادر زندگی کنند؟
مگر نه اینکه این مسئولین عزیز به واسطه همین مردم بر صندلی ریاست نشسته اند پس چگونه است وقتی پای عمل می رسد اینگونه ضعیف هستند و به آسانی از چنین مشکلاتی که حل آن جزو وظایف شان است ، غاقل می شوند ؟ به راستی چند خانواده  اکنون در شهر و استان ما دارای چنین وضعیت نابسامانی هستند و مسئولین چقدر برای حل این مشکلات تلاش داشته اند؟