احمدی: ریشه های اصلی رویکردهای منفعلانه در برابر شهرداری باید آسیب شناسی شود

حسین احمدی، عضو انجمن ژئوتکنیک ایران در گفت و گو با خبرگزاری برنا گفت: با توجه به حجمی که در انتخابات شورای شهر وجود دارد، نسل جدیدی همراه با نسل اولیه انقلاب حضور پیدا کرد و چند تا از هم نسلی های بنده و از ادوار پیشین دانشگاه تهران به عنوان نسل بعدی با هدف تحول نسلی از مدیریت کلان کشور و حضور در عرصه اجتماعی و ... بر اساس تکلیف های رسالت اجتماعی در حوزه مدیریت شهری به شورای شهر ورود کردند. در یک فرصتی برای تمرین دموکراسی اجتماعی و به طور خاص براساس تخصصی که با حوزه مدیریت شهری دارند به این عرصه پا گذاشتند.

وی در ادامه در پاسخ به این سوال که عملکرد فعلی شورای شهر را چطور ارزیابی می کند، خاطرنشان کرد: باورم این است که شورای شهر از بدو شکل گیری تا امروز از هدفش که همان خواسته هایی است تا بتواند حق مردم را  ایفا کند، دور مانده است حالا این مساله یا به دلیل برجستگی چهره های سیاسی و حضور آن ها در شورای شهر باعث کنتاکت هایی شده است که از هدف دور مانده است یا به دلیل ساختارمندی و نوع رفتار جمعی که از خود بروز داده است بیشتر یک شورای تسلیم در برابر عملکرد مدیریت شهری یا شهردار ظاهر شده است.

احمدی تصریح کرد: ریشه های اصلی این رویکردهای منفعلانه در برابر شهرداری باید آسیب شناسی شود. باور من این است که شهرداری از آن پیوند شهروند و شهردار و استقرار نسبت شهردار و شهروند در این مناسبات برای نیازهای یک شهر، نتوانسته عملکرد مدیریت شهرداری را به خوبی تعریف کند و نظر من این است که مسایل مطروحه شهری را بستری برای پرش به سمت رسیدن به خواسته های فراشهرداری دانسته و باعث شده این نسبت از شهروند شهردار را به دولت و ملت تبدیل کند. بنابراین شهرداری نمی تواند منافع شهر را فروتر از هدفی که ریاست جمهوری دارد ببیند و همین موضوع شهرداری را متوجه آسیب های مستقیم مالی یا غیر مستقیم به لحاظ فنی می کند. این مورد نه تنها در شورای شهر اخیر بلکه در دوره های اخیر شوراها نیز دامنه دار بوده و شدت بیشتری داشته است.

عضو انجمن ژئوتکنیک ایران بیان کرد: وقتی منافع شهر و اندوخته های اصلی را که برای مدیریت شهر باید لحاظ شود و آن خدماتی را که باید به یک شهرداری از جنبه های مختلفی که باید به مردم ارائه کند، به ابزار سیاسی و خلاءهایی که از این نواحی ایجاد می شود، آلوده شود خود به خود فسادهایی را به بدنه شهری منتقل می کند.

وی ادامه داد: شورای شهر باید شئون نظارتی لازم را برای تدوین برنامه و تامین بودجهداشته باشد تا بتواند برنامه ها را با بودجه ها تطبیق تطبیق دهد و برنامه های شهری را به عنوان طرح جامع یا تفصیلی تعریف کرده و خط مشی اصلی را تعیین کند.

احمدی تصریح کرد: یک کاندیدای شورای شهر، نمی تواند برنامه انفرادی داشته باشد. زیرا همانطور که از نامش پیداست، شورای شهر است. اعضا باید یک کار تیمی ارائه دهند و با برنامه جمعی ورود کنند. اگر جناح های سیاسی تلاش می کنند به لیستی واحد برسند و به مردم برسانند، باید از ظرفیت و پتانسیلی که وجود دارد، یک اتاق فکر تشکیل دهند.

عضو انجمن ژئوتکنیک ایران بیان کرد: 21 نفر از اعضای شورا با تحصیلات و دیدگاه های مختلف چگونه می توانند به تنهایی مرجع ارایه طرح و برنامه باشند؟ اعضای شورای شهر تهران باید بتوانند مبدع این باشند که برنامه های استراتژیک را پیاده کرده و عملا خط مشی اصلی را در عملکرد شهری پیاده سازی کند. این برنامه استراتژیک است و بودجه سالیانه بر طبق آن صورت می گیرد و بتواند نسبت به تنظیم عملکرد مدیریت شهری با آن برنامه و بودجه کنترل لازم را به عمل بیاورد و از خسارات مالی پیشگیری کند. برای انطباق عملکرد مدیریت شهری با برنامه و بودجه افق سالیانه یا 4 ساله یک شهر مدنظر خواهد بود.

احمدی در پایان خاطرنشان کرد: نگاه انسان محور در برنامه ریزی شهری بسیار حائز اهمیت بوده یعنی توجه به حرمت و کرامت انسان ها در مناسبات مدیریت شهری و انتخاب پروژه ها یا نوع توسعه شهری در واقع به ارایه خدمات نسبت به شهروندان، توجه به حرمت و کرامت انسان باید مورد توجه قرار گیرد. تجهیز منابع و امکانات در راستای کاهش حوادث شهری، تخصص گرایی در مدیریت بحران از دیگر نکاتی است که باید به آن توجه ویژه داشت. به طور نمونه می توان به مسأله پلاسکو اشاره کرد.