نگاهى به فیلم هاى در حال اکران ، گشت ارشاد ۲

‏« ﮔﺸﺖ ﺍﺭﺷﺎﺩ ‏» ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺟﻨﺠﺎﻟﯽ ﺗﺮﯾﻦ ﺁﺛﺎﺭ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﺍﺧﯿﺮ ﺳﯿﻨﻤﺎﯼ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ﺍﺛﺮﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻏﺎﺯ ﺍﮐﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﻣﺤﺪﻭﺩﯾﺖ ﻫﺎﯼ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺍﮐﺮﺍﻥ ﺯﻭﺩﻫﻨﮕﺎﻣﺶ ﺷﺪ . ﺍﯾﻦ ﻓﯿﻠﻢ ﻣﺪﺗﯽ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺷﺒﮑﻪ ﻧﻤﺎﯾﺶ ﺧﺎﻧﮕﯽ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ ﻫﻢ ﺗﻮﻓﯿﻘﯽ ﮐﺴﺐ ﻧﮑﺮﺩ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺪﺗﯽ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪ . ﺣﺎﻻ ﭘﺲ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺖ 5 ﺳﺎﻝ ﻗﺴﻤﺖ ﺩﻭﻡ ﺑﺎ ﻧﺎﻡ ‏« ﮔﺸﺖ 2 ‏» ﺑﻪ ﺍﮐﺮﺍﻥ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺩﺭﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﺍﻣﯿﺪﻭﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺍﯾﻨﺒﺎﺭ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﺸﮑﻞ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺍﮐﺮﺍﻥ ﻣﻮﻓﻘﯽ ﺭﺍ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ .

ﺍﻣﺎ ﻭﺿﻌﯿﺖ ‏« ﮔﺸﺖ 2 ‏» ﺩﺭ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ ﻗﺴﻤﺖ ﻧﺨﺴﺖ ‏( ﮐﻪ ﺁﻥ ﻓﯿﻠﻢ ﻫﻢ ﺍﺛﺮ ﻣﻨﺴﺠﻤﯽ ﻧﺒﻮﺩ ‏) ﯾﮏ ﻋﻘﺒﮕﺮﺩ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ . ﻓﯿﻠﻤﻨﺎﻣﻪ ‏« ﮔﺸﺖ 2 ‏» ﻣﻐﻠﻄﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﻮﺧﯽ ﻫﺎﯼ ﺭﮐﯿﮏ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺎﺯﻧﺪﻩ ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺩﻭﺭﺑﯿﻦ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﮐﺎﺭﮐﺮﺩﯼ ﺩﺭ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﺷﺨﺼﯿﺖ ﻫﺎﯼ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺷﺎﯾﺪ ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﺮ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺍﺯ ﺳﺮ ﻧﺎﭼﺎﺭﯼ ﺑﺰﻧﺪ .

ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﺩﺭ ‏« ﮔﺸﺖ 2 ‏» ﻧﻪ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻣﺸﺨﺼﯽ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﻧﻪ ﮐﻤﺪﯼ ﭘﺮ ﻣﻐﺰﯼ ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﻌﻀﻠﯽ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﻭ ﺑﺎ ﺧﻠﻖ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﻭ ﺑﺴﺘﺮﺳﺎﺯﯼ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻥ، ﺍﺛﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﻣﺎﻧﺪﮔﺎﺭ ﻧﻤﺎﯾﺪ . ﻓﯿﻠﻤﻨﺎﻣﻪ ‏« ﮔﺸﺖ 2 ‏» ﺷﺒﯿﻪ ﺑﻪ ﺍﭘﯿﺰﻭﺩﻫﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ ﺍﺯ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﭼﻨﺪﭘﺎﺭﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﯽ ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﭘﯿﺪﺍ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﮐﺎﻣﻼ ﺗﺼﺎﺩﻓﯽ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻗﺎﻋﺪﻩ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ ﺗﺎ ﯾﮏ ﻓﯿﻠﻢ ﺳﯿﻨﻤﺎﯾﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﺭﺍ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺩﻫﻨﺪ .

ﻓﺎﺭﻍ ﺍﺯ ﺳﻪ ﺷﺨﺼﯿﺖ ﺍﺻﻠﯽ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﻗﺒﻞ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ، ‏« ﮔﺸﺖ 2 ‏» ﺗﻌﺪﺍﺩﯼ ﺷﺨﺼﯿﺖ ﺟﺪﯾﺪ ﺯﻥ ﺭﺍ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ ﻣﯿﺰﺍﻥ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩ ﺳﯿﻨﻤﺎ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﯾﮏ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﻮﺧﯽ ﻫﺎﯼ ﺟﻨﺴﯽ ﺩﺭ ﻓﯿﻠﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ؛ ﺷﻮﺧﯽ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﯽ ﺑﻪ ﻣﺎﻫﯿﺖ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺭﻭﻧﺪ ﻓﯿﻠﻤﻨﺎﻣﻪ ﭘﯿﺪﺍ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻓﻘﻂ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺳﯿﻨﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺭﻭﺷﯽ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﻫﺴﺖ ﺑﺨﻨﺪﺍﻧﻨﺪ؛ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻓﯿﻠﻤﺴﺎﺯ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﺮ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺧﻨﺪﯾﺪﻥ ﺑﻪ ﺍﺗﻔﺎﻗﺎﺕ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻓﻘﻂ ﺍﺯ ﻃﺮﯾﻖ ﺍﺷﺎﺭﺍﺕ ﺟﻨﺴﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺧﻨﺪﻩ ﺑﮕﯿﺮﺩ .

ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺑﺎﺯﯾﮕﺮﺍﻥ ﻓﯿﻠﻢ، ﺗﻨﻬﺎ ﺣﻤﯿﺪ ﻓﺮﺥ ﻧﮋﺍﺩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻭﻇﯿﻔﻪ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﮐﻤﺪﯼ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﻃﻮﻝ ﻣﺪﺕ ﺯﻣﺎﻥ ﻓﯿﻠﻢ ﺑﺮﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ . ﻓﺮﺥ ﻧﮋﺍﺩ ﺑﺎ ﺩﯾﺎﻟﻮﮒ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺍﻧﺪﮎ ﺩﯾﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺷﻮﺧﯽ ﻭ ﺗﻮﻫﯿﻦ ﻫﺎﯼ ﺟﻨﺴﯿﺘﯽ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻧﺨﻮﺭﺩ، ﺍﺯ ﯾﮏ ﺳﮑﺎﻧﺲ ﺑﻪ ﺳﮑﺎﻧﺲ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻌﯿﺘﯽ ﮐﻪ ﺩﺭﺵ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ، ﯾﮏ ﺷﻮﺧﯽ ﺑﯽ ﻣﺰﻩ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﮐﻠﻤﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺣﺪ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺳﻌﯽ ﺷﺪﻩ ﻣﻌﻨﯽ ﺩﻭﮔﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺭﺍ ﺑﮑﺎﺭ ﻣﯿﮕﯿﺮﺩ ﺗﺎ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺑﺨﻨﺪﺩ . ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺎﺯﯾﮕﺮﺍﻥ ﻓﯿﻠﻢ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺳﺎﻋﺪ ﺳﻬﯿﻠﯽ ﻭ ﭘﻮﻻﺩ ﮐﯿﻤﯿﺎﯾﯽ ﻧﯿﺰ ﺩﺭ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻧﻘﺶ ﻫﺎﯼ ﺣﺎﺷﯿﻪ ﺗﺮﯼ ﺑﺮﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺣﺘﯽ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺩﺭ ‏« ﮔﺸﺖ ﺍﺭﺷﺎﺩ ‏» ﯾﮏ ﭘﻠﻪ ﻋﻘﺐ ﺗﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ .

ﻧﮑﺘﻪ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﮑﻪ ﻓﯿﻠﻢ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﯾﺎﻓﺘﻦ ﻣﺨﺰﻥ ﺷﻮﺧﯽ ﻫﺎﯼ ﻋﺠﯿﺐ ﻭ ﻏﺮﯾﺒﺶ، ﺑﺎ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﺳﺎﺯﯼ ﻫﺎﯼ ﺷﻌﺎﺭﯼ ﺩﺭ ﺻﺪﺩ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﺣﺘﻤﺎﻻ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺩﻝ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻗﺒﻼً ﻓﯿﻠﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﮐﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﻣﺸﮑﻞ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﺮ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ . ﺳﮑﺎﻧﺲ ﻫﺎﯼ ﻋﺠﯿﺐ ﻭ ﻏﺮﯾﺒﯽ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻭﺿﻌﯿﺖ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ﻭ ﺑﯽ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﯾﮑﺒﺎﺭﻩ ﺑﺎ ﭼﺎﺩﺭ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻗﺒﺮ ﺷﻬﯿﺪ ﮔﻤﻨﺎﻣﯽ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ، ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺎﺭﮐﺮﺩ ﻣﻮﺛﺮﯼ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺣﺘﯽ ﻗﺎﺩﺭ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ ﻣﻄﻠﺒﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺭﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﺫﻫﻦ ﻣﺨﺎﻃﺒﺎﻧﺸﺎﻥ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺩﻫﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﺷﺪﺕ ﺑﺮ ﺷﻠﺨﺘﮕﯽ ﻓﯿﻠﻢ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﻄﻮﺭﯾﮑﻪ ﻫﯿﭽﮑﺲ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺪ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺳﮑﺎﻧﺲ ﺑﻌﺪﯼ ﺍﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪ ﺣﻤﻠﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﻓﻀﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﻋﻄﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﯾﺎ ﻣﺠﺪﺩﺍ ﺭﯾﻨﮓ ﺑﻮﮐﺲ !

‏« ﮔﺸﺖ 2 ‏» ﮐﻤﺪﯼ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻧﺎﺯﻟﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﮕﺎﺭﺵ ﻓﯿﻠﻤﻨﺎﻣﻪ ﺁﻥ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﯾﻦ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪﯼ ﺩﯾﺪﻩ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺳﺎﺯﻧﺪﮔﺎﻧﺶ ﺗﻨﻬﺎ ﺭﺍﻩ ﺧﻨﺪﯾﺪﻥ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺷﻮﺧﯽ ﻫﺎﯼ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ‏« ﭘﺎﺋﯿﻦ ﺗﻨﻪ ﺍﯼ ‏» ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎ ﺑﺮﭼﺴﺐ " ﺍﺛﺮ ﻣﺮﺩﻣﯽ " ﺭﻭﺍﻧﻪ ﺳﯿﻨﻤﺎﻫﺎ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ . ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺎﺯﻧﺪﻩ ﺍﺻﻠﯽ ﺩﺭ ﺍﮐﺮﺍﻥ ﭼﻨﯿﻦ ﻓﯿﻠﻤﯽ ﺭﺍ ﺑﺘﻮﺍﻥ ﺧﻮﺩِ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﻓﯿﻠﻤﺴﺎﺯﺍﻥ ﺩﺍﺧﻠﯽ ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﺣﺪ ﺳﻄﺢ ﺳﻠﯿﻘﻪ ﺷﺎﻥ ﺗﻨﺰﻝ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﺍﺛﺮ ﺑﯽ ﺳﺮ ﻭ ﺗﻬﯽ ﺑﺎ ﻋﻨﻮﺍﻥ " ﻓﯿﻠﻢ ﻣﺮﺩﻣﯽ " ﺑﻪ ﺳﯿﻨﻤﺎﻫﺎﯼ ﮐﺸﻮﺭ ﺭﺍﻩ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﯾﮏ ﺟﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻓﯿﻠﻤﺴﺎﺯﺍﻥ ﺍﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﺭﺍ ﺗﻔﻬﯿﻢ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺳﺎﺧﺖ ﮐﻤﺪﯼ ﻓﻘﻂ ﺷﻮﺧﯽ ﻫﺎﯼ ﺟﻨﺴﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﻭ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻫﺮ ﺍﺛﺮ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻧﯿﺎﺯ ﺑﻪ ﻧﻘﺪ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﻣﺨﺎﻃﺐ ، ﺍﻧﺪﮐﯽ ﻫﻢ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﻓﯿﻠﻢ ﻓﺮﺻﺖ ﺗﻔﮑﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ .