قلب تهران سیاه پوشید

به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا،در آستانه ماه محرم بازار سیاه پوش شده است ، قلب تپنده تهران رنگ و بوی دیگری گرفته است وهمه جا سخن از حسین (ع) است و عزاداری سیدالشهداء.

یک روز پیش از آغاز محرم و به راه افتادن دسته های عزاداری در بازار، خبرنگاران برنا سری به این منطقه زدند، بسیاری از کسبه خیابان ناصر، اجناس داخل مغازه هایشان را جمع کرده بودند و نیاز های هیئات را رفع می کردند، یکی پر می فروخت، دیگری طبل سنج ، پیرمردی گوشه خیابان نشسته بود پرچم های کوچک را چوب می زد .

به سراغ یکی از مغازه داران رفتیم وی با بیان اینکه بیشتر از 15 سال است که محرم ها به جای لباس ،طبل و سنج می فروشد، از وضعیت نه چندان مناسب اقتصادی  در این روز ها گفت و ادامه داد: هرچند که بازار چند وقتی است وضعیت خوبی ندارد و کساد است اما پای امام حسین(ع) که به  میان می آید مردم بیش از پیش دست و دلباز می شوند.

او که به سختی وقت پیدا می کرد تا به سوالات پاسخ دهد بچه هایی را که به دنبال وسایل برای تکیه هایشان آمده بودند با دست نشان داد: بیشتر مردم از درآمد های شخصی برای محرم هزینه می کنند ، کار برای امام حسین (ع)یک کار دلی است ، نه دولتی و با ردیف بودجه ،خیرانی که در این بازار رفت و آمد می کنند  زمان که می بینند گروه نوجوانی پول کافی برای خرید ندارد حتی ممکن است میلیونی به آن ها کمک کنند.

پیرمرد دیگری که  در مغاز ه کناری نشسته بود و با چرخ خیاطی پرچم آماده می کرد گفت : مردم بیشتر از هر پارچه نوشته ای ،به سراغ شعر مشهور باز این چه شورش است در خلق عالم است می آیند.

او در ادامه  از قدمت مغاز هایی گفت که سال ها است مشغول این کارند.

اما ناصر خسرو تنها جایی نیست که شهر را سیاپوش می کند در دالان ها بازار کسانی هستند که بیش از 20 سال است وسایل تغزیه آماده می کنند، کلاه خود ، شمشیر و هر چیزی که برای تغزیه بخواهید پیدا می شود .

باز به سراغ مغازه داران رفتیم . مردی جوان مشغول فروش وسایل تعزیه بود . او  که پدرش از پیر غلامان حسینی بوده است و  همه هیئت های  بزرگ تهران را می شناسد، از محرم های بازار  اینگونه می گوید: دسته های بازار بیرون از بازار نمی روند؛ خبری از علم و کتل نیست ، به سبک سنتی نوحه خوانی و سینه زنی  دارند.

گلایه هم دارد: این روز ها همه به سمت چیز های جدید رفته اند، سبکه های تازه جوان ها، مدل های قدیمی تر را نمی شناسند اهل تعزیه نیستند و طبل های بزرگ را ترجیح می دهند اما رسم  های قدیم چیز دیگری است.