یکی از موضوعاتی که اخیرا در محافل اقتصادی مطرح میشود بحث اقتصاد مشارکتی است. اقتصاد مشارکتی حرکتی جدید و نو از سوی مردم جهان است ، در این جنبش ضمن اینکه برای حفاظت از محیط زیست و منابع طبیعی بسیار مفید است میتوانند در افزایش میزان مشارکت مردم در انجام کارهای گروهی و نیز ارتقای سطح اعتماد عمومی موثر باشد و در واقع تاثیر آن نگرشی اساس است که میگوید منابع ما و خصوصا منابع طبیعی محدود بوده و ضمن اینکه متعلق به همه مردم و حتی نسلهای آینده هم هست و همه مردم خود را متعهد به حفظ و حراست از آنها میدانند.
ما امروزه نیاز داریم که روشهای تولید و مصرف را تغییر دهیم و حتی ممکن است در کل سطوح زندگی تغییرات بنیادین لازم و ضروری باشد. زیرا که امروزه محیط زیست پایدار را بیش از حد زیر فشار قرار دادهایم.
پیشرفتهای اخیر تکنولوژی و گسترش فضای مجازی، بسترهای لازم برای تبلیغات و توسعه بازارهای استقراض و سیستمهای ارتباطی بین دارندگان داراییها و کالاها و جویندگان آنها فراهم نموده است. مثلا، مالک یک ساختمان وقتی به یک مسافرت نسبتا طولانی میرود، میتواند خانه را به مسافری یا هر متقاضی اجاره دهد. یا دارنده خودرو میتواند هنگامی که از خودرو استفاده نمیکند، آن را به دیگری کرایه بدهد. هرچند اشتراک در مصرف تنها به کالاهای فیزیکی محدود نمیشود و انتقال متقابل تجربیات نیز میتواند مطرح باشد.
لذا به نظر میرسد که نیاز به اقتصاد مشارکتی بیش از پیش احساس میشود و این همان منشی است که افراد همه داشتههای خود را با دیگران قسمت میکنند. خیلی از افراد متوجه شدهاند که برای استفاده از منابع و امکانات نیاز به مالکیت خیلی از چیزها ندارند بلکه میدانند که مالکیت مشترک هم به سود جامعه است و هم برای محیط زیست مناسب و هم باعث رشد اقتصادی میشود.
در این پروسه همه افراد میتوانند دسترسی به منابعی پیدا کنند که اگر مجبور به پرداخت بهای آن باشند نمیتوانند آنرا بخرند. همچنین افراد میتوانند اشیاء و وسایل و یا همه آن چیزهایی که برایشان کاربرد ندارد و یا به آن نیازی ندارند را در اختیار دیگران قرار دهند و این خود میتواند در افزایش سطح رفاه دیگران موثر باشد. مطمئنا روشهای جدید مصرف ایجاب میکنند که عرضه کنندگان در آینده در کنار فروش، برنامههایی برای امانت دادن و یا اجاره دادن کالاها یا وسایل مورد نیاز مردم داشته باشند.