بچه های بلوچ رها شدگی را تجربه می کنند/ آموزش مهارت های زندگی در حد صفر است/ فقر, آمار کودکان بی شناسنامه را بالا برده است

فاطمه دانشور در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری برنا، آخرین سفر خود به سیستان و بلوچستان را تشریح کرد.

به گفته ی این فعال حوزه زنان آنچه که در سیستان و بلوچستان بیشتر به چشم می آید محدودیت زنان نسبت به دیگر اقشار است، در بعضی از مناطق در حالی  برای پسران در مقاطع ابتدایی و دبیرستان مدرسه پیش بینی شده است که  برای دختران بیش از دبستان هم  در نظر نگرفته اند.

او ادامه داد: با توجه به اینکه سیستان و بلوچستان استانی پهناور است و فاصله روستاها از هم زیاد، والدین دختر ها اجازه نمی دهند که به یک شهر دیگری برای تحصیل بروند وآن‌ها مجبور به ترک تحصیل در مقاطع ابتدایی هستند، طبیعی است که این اتفاق باعث ازدواج زودهنگام آنها شود.

دانشور با اشاره به اینکه در این روستاها ازدواج زود به هنگام طبیعی است گفت: شرایط منطقه به گونه ای است که تناسبی میان جمعیت جوان و پیر نمی بینیم؛ یعنی اینکه در این وسط یک اتفاقی برای جوانان می افتد و آن اینکه  با توجه به این  شرایط اغلب نمی توانند در مدارس تحصیل کنند و جذب کارهای سخت و زیان آور می شوند؛ مثلا در حال حاضر کار سخت در بنادر و اسکله را بیشتر بلوچ ها انجام می دهند و این باعث می شود که خطرات حین کار هم برای آنها بیشتر اتفاق بیفتد.

او افزود: از طرف دیگر فقر و مسائل بسیار دیگری دختران را مجبور به ازدواج با اتباع کشور های پاکستان و افغانستان می کند، اغلب از تبعات این ازدواج مطلع نیستند و نمی دانند که اگر صاحب فرزند شوند بنابر قانون جمهوری اسلامی ایران نمی توانند شناسنامه بگیرند و در حال حاضر هم  بخش زیادی از افراد بی شناسنامه در ایران همین افراد هستند.

دانشور با اشاره به طرح مجلس برای اعطای تابعیت به فرزندانی که مادر ایرانی دارند گفت: پس از درگذشت بانو مریم میرزاخانی این طرح به مجلس رفت، اما در هر صورت تا به امروز جمعیتی  به علت غفلت از این موضوع بزرگ شدند و در این مدت نتوانستند تحصیل کنند آن ها در حال حاضر محرومیت انباشته شده ای را تجربه می کنند.

عضو سابق شورای شهر تهران ادامه داد: علاوه بر محرومیتی که آنها به لحاظ محرومیت از تحصیل تجربه می کردند، از سطح قابل مطلوب بهداشتی هم برخوردار نیستند، همچنین بسیاری از آنان دارای  مشکلات روحی و روانی بودند که نشان از اختلافات بین پدر و مادرانشان است. در واقع بچه‌ها یک نوع رهاشدگی را تجربه کره اند وکسی فرصتی برای تربیت آنها نگذاشته است.

او تاکید کرد: تعدادی از این بچه ها با اینکه در  سنین نوجوانان  دبیرستان هستند حتی  نمی توانند  به خوبی صحبت کنند و نیاز به مددکاری دارند.

دانشور در خصوص اقدامات انجام شده در این استان گفت: ما مسئولیت ساخت 3 مدرسه در این استان را به عهده گرفتیم و تصمیم داریم تعدادی از تحصیلکرده‌‌های منطقه را شناسایی کرده به تهران بیاوریم و در یک دوره دو ماهه آموزش مددکاری اجتماعی به آنها دهیم.

او تشریح کرد: آنها پس از آموزش استخدام می شوند و به آن محل بازگردانده خواهندشد، من به عنوان یک فعال اجتماعی حس کردم بچه های این روستاها، بیش از آموزش الفبایی نیاز به آموزش مهارت های زندگی و خانواده دارند.

دانشور در پایان به هنرهای دستی زنان بلوچ اشاره کرد و گفت: تنها سوزن دوزی زنان بلوچ می تواند یک صنعت بسیار درآمد زا باشد، اما در حال حاضر هنری که یک ماه یک زن بلوچ برای آن زحمت می کشد با قیمتی 40-50 هزار تومان به فروش می رود.