جشن ۶۷ سالگی یدالله کابلی برگزار شد/ مردی که کفش آهنین به پا کرد

 نقش کابلی در ثبت، نگهداری و ترویج خط شکسته معاصر

 محمد حیدری از  هنرمندان خوشنویسی معاصر ایران، عضو شورای عالی ارزشیابی هنری انجمن خوشنویسان ایران و از دوستان کابلی نخستین سخنران این مراسم بود. وی درباره کابلی گفت: من خودم را سعادتمندترین آدم روی زمین می‌دانم چراکه در عصری زندگی می‌کنم که یدالله کابلی در آن حضور دارد. نقش شما در ثبت، نگهداری و ترویج خط شکسته معاصر بر هیچکس پوشیده نیست.  

 وی افزود: بزرگترین تشکر من از خانواده آقای کابلی است؛ کسانی که از سهم خودشان برای اعتلای بیشتر هنر گذشتند تا استاد کابلی، بتواند به پرورش شاگردانی بپردازد که امروز جزو برترین استادان خوشنویسی هستند.

در ادامه سید دخت حسینی از شاگردان کابلی دلنوشته‌ای را که برای او نوشته بود، در جمع دوستدارانش خواند.

 مهدی فلاح خوشنویس، خواننده و نوازنده از دیگر سخنرانان این مراسم بود. وی با تبریک سالروز تولد کابلی خوانساری گفت: امروز روز مبارکی برای ایران است چراکه روز میلاد یکی از قله‌های رفیع هنر معاصر ایران است که در قله معرفت و مهربانی هم قرار دارد. بدون اغراق کابلی یکی از چهره‌های محبوب هنر است و حضور پرشور شاگردان و دوستدارانش در این جمع هم نشان دهنده همین امر است.  

فلاح در ادامه آوازی را تقدیم به کابلی کرد.

کابلی علاوه بر درجه بالای هنری، سلوک شخصی دارد

امیراحمد فلسفی خوشنویس فوق ممتاز انجمن خوشنویسان گفت: خیلی خوب است که ما ایرانیان هنگامی که می‌خواهیم درباره یکدیگر صحبت کنیم، از هم به نیکی یاد می‌کنیم اما در دنیای تعارفات امروز شاید بد نباشد گاهی بدون تعارف و از نگاه حرفه‌ای درباره هنرمندان سخن بگویم.

وی افزود: من به این دلیل که در سال‌های ۵۷ برای دریافت مدرک ممتاز خود چند جلسه‌ای را در محضر کابلی بودم بدون تعارفات معمول می‌گویم که علاوه بر درجه بالای هنری، سلوک شخصی دارند، سلوکی که مشتاقان به او را، مشتاق‌تر می‌کند. درک این اتفاق که او زمانی قدم در این راه نهاد که هیچ منبعی در اختیار نداشت و ۴۰ سال تمام به طور مستمر آموزش داد. واقعیت این است که اگر کابلی با همین شوق و روحیه به کار دیگری به جز خوشنویسی همت گذاشته بود این روزها میزان مشتاقان به خط شکسته بسیار کمتر از حالا بود.

حسام الدین سراج خواننده آواز ایرانی دیگر سخنران این مراسم بود. وی بعد از تبریک تولد کابلی گفت: به نظر من تجلیل از هنرمندانی به بزرگی استاد کابلی در واقع بزرگداشت ایران و فرهنگ ایران است. من خط او را جدای از معماری، موسیقی و شعر ایرانی نمی‌دانم. همه این هنرها تنها یک چیز را روایت می‌کند «یک نکته بیش نیست غم عشق و وین عجب، از هر زبان که می‌شنوم نامکرر است»

سراج در پایان آوازی را به یدالله کابلی تقدیم کرد.

کابلی فرزندان بسیاری را در تمام نقاط کشور پرورش داده است

اکرم معماری همسر یدالله کابلی هم در روز میلاد او سخنرانی کرد و گفت: سپاس خداوندی را که خالق عشق است و شکر می‌گویم او را که در جان من ذوق هنر نهاد و در دستان یدالله، یداللهی نهاد تا با کوششی خستگی ناپذیر عمری را بنویسد و بنویسد و بنویسد.

وی افزود: من در این راه صعب،  ۴۱ سال کنار یدالله بودم و تلاش‌های شبانه روزی‌اش را از نزدیک دیدم. او علاوه بر ۲ فرزند خودمان، فرزندان زیادی را در تمام نقاط کشور پرورش داد، فرزندانی که امروز شاهد شکوفا شدن و به ثمر رسیدنشان هستیم و از این تلاش بی وقفه چندین ساله خوشحالیم.

هنر ودیعه خداست که در وجود افراد به امانت گذاشته است

محمود صلاحی رییس سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران دیگر سخنران این مراسم بود.  وی ضمن تبریک سال نو میلادی و تولد حضرت مسیح گفت: هر هنری که در وجود شخصی قرار دارد، ودیعه‌ای است که خدا در وجود او به امانت گذاشته است. به همین دلیل است که هنرمندان باید بیشتر از مردم عادی، قدر خودشان را بدانند و برای اعتلای این ودیعه تلاش کنند.

وی افزود: ما نیز باید قدردان این هنرمندان باشیم. چرا که اگر فرهنگی و تاریخی از ما به یادگار مانده و می‌ماند از طریق هنر است که جاودان شده است. فرهنگ باشکوه ما در شعر حافظ، در نقاشی فرشچیان، در صدای سراج و جهاندار و در قلم یدالله کابلی تجلی می‌کند.

رییس سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران در خاتمه سخنان خود گفت: هدف ما از برگزاری این مراسم، نه فقط تجلیل از سال‌ها هنرورزی هنرمندان، که شناساندن آن‌ها به نسل جوان است. نسلی که شاید به واسطه این دنیای مجازی، اکثر هنرمندان شاخص دنیا را بشناسد اما نباید از هنرمندان بزرگ میهمن خودشان غافل بمانند. به ویژه هنرمندانی چون یدالله کابلی که قله بلند و رفیعی است.

 هنر خط را خودم آموختم و در این مسیر کفش آهنین به پا کردم

یدالله کابلی در پایان مراسم عنوان کرد: خوشحالم که فارغ از هر اتفاقی، سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران به محلی امن برای هنرمندان تبدیل شده است و اعتقادات بنیادینی در حوزه فرهنگ دارند و بدون هیچ موضعی، حرف هنرمندان را می‌شنوند. این مژده را هم بدهم که مجموعه «سماع در سماع» نیز به همت این مجموعه در دست انتشار است.

وی افزود: من خط را خودم آموختم به جز چند جلسه که در محضر استاد حسین میرخانی بودم. نخستین سرمشقی که استاد به من داد این بود «گویند سنگ لعل شود در مقام صبر، آری شود ولیک به خون جگر شود». استاد همان زمان می‌دانست که من برای این راه باید کفش آهنین به پا کنم و تلاش کنم. اولین سرمشقی که به من برای خط شکسته نستعلیق نیز دادند همین بیت حافظ بود.  

وی در پایان با تشکر از همسر و فرزندانش گفت: چیزی که همیشه در کنار من بوده و به من به روحیه داده است، موسیقی بوده به ویژه صدای استاد محمدرضا شجریان و از تمام شما می‌خواهم برای سلامتی این استاد بزرگ دعا کنید.