به گزارش خبرگزاری برنا از قزوین، "دینا فرزادخواه" ستاره تیراندازی کشور در گفت و گویی با خبرنگار برنا از ادامه فعالیتش و تکرار افتخارات گذشته گفت.
امیررجبی: دنیا فرزادخواه، ستاره تیراندازی قزوین که سال ها عضو تیم ملی بود، یکسالی از سطح اول این رشته دور شده بود و بعد از حضور در رده سنی بزرگسالان فروغ گذشته را نداشت. برخی حتی از پایان دوران قهرمانی او سخن می گفتند. مدتی است فرزادخواه، دوباره این رشته را جدی گرفته و می خواهد سیبل ها را آماج گلوله های ساچمه ای اش کند. فرزادخواه بازگشت دوباره اش به این رشته را مدیون زکی زاده، رییس هیات تیراندازی می داند و به دوران اوجش در تیراندازی اشاره کرد و گفت: هیچ گاه گریه های لازلو را پس از رکوردزنی جهان در مسابقات تهران فراموش نمی کنم.
-خیلی های دیگر دوران مدال آوریت را تمام شده می دانستند، از آخرین شرایطتت بگو؟
یک سال پیش بعد از 8سال عضویت مداوم در تیم ملی، متاسفانه خط خوردم و به اردوها دعوت نشدم. این وضعیت برای من خیلی سخت بود و ضربه روحی شدید بود که باعث افت شدید بدنی شده بود.
-حالا در چه وضعیتی قرار دارید؟
چند ماهی است که به طور جدی تمرین می کنم. ضمن اینکه رشته تخصصیام که 50متر است به دلیل محدودیت تهیه فشنگ کمی افول کرده و با کمبود اعتبار مالی فدراسیون و گران بودن فشنگ های رشته 50متر، دیگر این رشته جذابیت گذشته را ندارد و اردوهایش چندان برگزار نمی شود. با این وضعیت رشته ام را عوض کردم و چند مدت پیش تمرکزم را بر روی رشته10متر قرار دادم که سلاح جدید 2016 را هم خریدم.
-قبول داری افت کردی؟
بالاخره بعد از هر دوره اوجی، دوره افت هم وجود دارد. باید این موضوع کارشناسی شود که چرا ورزشکار تیراندازی مثل من افت کرده است.
-به نظر می رسد با رفتن لازلو، سرمربی سابق تیم ملی شما هم دیگر به تیم ملی دعوت نشدید؟
لازلو، سرمربی موفق و بزرگی بود که نقش انکارناپذیری در ارتقای تیراندازی ایران داشت. لازلو در پیشرفت من از دوران نوجوانی خیلی موثر بود و بسیاری از تیراندازان ایران محصول راهکارها و تکنیک های این پیرمرد دوست داشتنی و قهرمان بودند.
-در گذشته همیشه از کمبود هایی می گفتید، هنوز آن ها پا برجاست؟
متاسفانه هنوز مشکل فشنگ رشته 50متر حل نشده است و در این زمینه شدیدا محدودیت داریم و به همین علت من رشته ام را به 10متربادی تغییر دادم. ضمن اینکه به دلیل محدودیت های مالی دعوت به تیم ملی هم محدود شدهاست.
-الان از نظرفنی و روحی در چه وضعیتی قرار دارید؟
آمادگی فنی در کنار آمادگی روحی و روانی در وضعیت یک ورزشکار حرفه ای بسیار موثر است، برای مثال نجمه خدمتی، حرف اول را در آسیا می زد، ولی دیگر چندان موفق نیست، چون آمادگی روحی و روانی اش را مثل گذشته نتوانست حفظ کند. با وجود این، به دلیل رشته تخصصی ام در دانشگاه که کارشناسی ارشد روانشناسی ورزشی است، دیدگاهم بسیار تغییر کرده و تلاشم برای موفقیت روزافزون شده است.
وضعیت تیراندازی قزوین را چگونه میبینید؟
باید بگویم تیراندازان قزوین شانس آوردند که هیاتی فعال و دلسوز دارد. آقای زکیزاده، واقعا مانند یک برادر بزرگتر دلسوزانه به وضعیت ورزشکاران میرسد. من سال گذشته ناامید شدم و تصمیم داشتم تیراندازی را کنار بگذارم، ولی با اصرار و هدایت آقای زکی زاده دوباره به این رشته برگشتم و به نوعی بازگشتم به تیراندازی را مدیون زکی زاده هستم.
-تا چه زمانی میخواهی این رشته را ادامه بدهید؟
من تازه 24ساله شدهام. الهه احمدی در 38سالگی رکورددار ایران و آسیا بود. فکر می کنم اگر تمرین و تمرکز کنم و آمادگی روحی و روانی را حفظ کنم، می توانم بازهم در ایران و آسیا مدال بگیرم، البته کار بسیار مشکل و انرژی بری است. الان در سطح باشگاهی عضو تیم مقاومت تهران هستم و در لیگ برتر حضور دارم.
به گذشته که نگاه می کنید، بهترین خاطره ات در این رشته چیست؟
در مسابقات جوانان آسیا در تهران یک اتفاق بی نظیر افتاد و توانستم رکورد جهان را بشکنم و مدال نقره آسیا را بدست بیاورم که هیچ گاه در آن لحظه اشک های لازلو را فراموش نمی کنم که مرا تشویق می کرد.