من جوان‌ترین عضو تیم ملی بودم

به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری برنا، سارا عبدالملکی این روزها در دریاچه مجموعه ورزشی آزادی تمرین می کند تا برای رقابت های قهرمانی جهان که در ماه اوت در پرتغال برگزار می شود، آماده شود.

عبدالملکی پیش از این عضو تیم ملی راگبی بانوان بود و پس از سانحه رانندگی در بویین زهرا، اکنون با عشق و امیدواری رشته پارا قایقرانی را دنبال می کند.

وی ابتدا و در سنین کودکی به رشته کیک بوکسینگ می پرداخت و پس از آن حضور در دوی صحرانوردی را امتحان کرد. رویای تبدیل شدن به یک ورزشکار حرفه ای همواره با او بوده است تا اینکه به رشته هندبال روی آورد و نهایتا به عضویت تیم ملی راگبی درآمد.

عبدالملکی درخصوص اینه چرا در نهایت رشته راگبی را انتخاب کرد، اظهار کرد: هیچ ورزشی مانند راگبی نمی توانست انرژی ام را تخلیه کند. پس از یک سال به عضویت تیم ملی درآمدم و زمانی که تنها ۱۷ سال سن داشتم به عضویت تیم ملی راگبی بانوان درآمدم و در رقابت های قهرمانی آسیا شرکت کردم. من جوان ترین عضو تیم بودم.

بانوی پاراقایقران ایران درخصوص سانحه رانندگی که منجر به قطع نخاعی شدن وی شد، اظهار داشت: وقتی به دره سقوط کردم، اتومبیل پشتی متوجه این موضوع شد و به کمکم آمد. اما اشتباه بزرگ آنجا بود که نباید حرکت داده می شدم اما چون تنها راه خارج کردنم از شیشه اتومبیل بودم، از ناحیه نخاع دچار آسیب دیدگی شدم. در آن حادثه همچنین چند دنده ام شکست، ریه ام دچار پارگی شد، سرم آسیب دید و مچ دستم شکست.

هزینه درمان عبدالملکی سرسام آور بود و خانواده وی استطاعت پرداخت آن را نداشت. در آن زمان بود که محراب قاسم خانی با پستی که بر روی صفحه اینستاگرام خود گذاشت، کمک های مردمی فراوانی را برای بانوی راگبی باز کشور جمع آوری کرد تا آنجا که این مشکل بزرگ از پیش پای عبدالملکی و خانواده اش برداشته شد.

عبدالملکی با تشکر از مادرش ادامه داد: مادرم به گونه ای با من رفتار می کرد که انگار هیچ اتفاقی نیفتاده است. او یک بار هم از این بابت ابراز ناراحتی نکرده و همواره به من نیرو و امید می دهد.

وی ابتدا رشته پرتاب دیسک را انتخاب کرد اما از ادامه آن منصرف شد.

عبدالملکی گفت: احساس کردم این رشته به اندازی کافی برای من پرتحرک نیست.

وی که در حال آماده سازی برای رقابت های قایقرانی قهرمانی جهان در پرتغال است، ادامه داد: تلاش می کنم تا در رقابت های قهرمانی جهان به مدال دست پیدا کنم. البته هدف بزرگ تر من کسب مدال در بازی های پارالمپیک ۲۰۲۰ توکیو است.

داستان سارا عبدالملکی می تواند برای هزاران نفر که دچار چنین سوانح ناگهانی شده اند، الهام بخش باشد. این بانوی ورزشکار نشان داده که که می توان به به زندگی بازگشت حتی به شکلی دیگر. او اکنون با بازوان خود به پیش می راند.