
به گزارش خبرنگار برنا از اهواز، این کتاب، مجموعهای از 55 قطعه شعر سپید است که در 64 صفحه چاپ شده و در شمارگان 1000 نسخه در دسترس علاقهمندان به شعر و ادبیات قرار گرفته است.
زبان شعرها، گرایش بهسادگی دارد و مضامین اغلب آثار، عاطفی و برگرفته از دغدغههای روزمره انسان معاصر است. فضاهای طبیعی و عناصر طبیعت در شکلگیری تصاویر و فضاهای شاعرانه این مجموعه نقشی پررنگ دارند.
دو شعر از مجموعه شعر «شاید آرام گرفتهای جایی»:
«1»
راه خانه را بلد بودم
خسته از بازگشت
میخواستم همپیالهی
باد و باران باشم
دلواپسی پرندهی کوچک
جنوب را
تعبیر کنم
میخواستم پناهم شعر باشد
از آوارگی بوسه و
هجرت تبسم بگویم
دیدن اندوه خیس پروانه
تا پاییز بهانه بود
راه خانه را بلد بودم
فقط خستهام
بسیار خستهام
همخانهی صبور.
«2»
ایستادهام بی هوای حوّا.
در من جنوبیترین زن
ناله سر میدهد
لابد قایقها، بیسرنشین بازگشتند
لابد دستان نوازش را
نان را لقمه را
کوسهها دریدهاند.
به صبوری روزهای نیامده
چوبخط میکشم
چند فرسنگِ دیگر، سنگ بمانم
گردباد بیرحم زندگی
از من عبور کند؟!