کارنامه شورای شهری که شعارش شیشه ای بودن است اما ...

به گزارش خبرنگار شهری خبرگزاری برنا؛ شورای شهر شیشه‌ای، شهرداری شیشه‌ای و شفافیت از جمله واژه‌هایی هستند که در دوره پنجم مدیریت شهری مدام به گوش اصحاب رسانه و شهروندان می‌رسد. واژه‌هایی که تنها بار معنایی خود را حفظ کرده‌اند اما در اقدامات اجرایی اعضا و مدیران شهری شفافیتی دیده نمی‌شود.

یکی از الویت‌های اصلی و مهم شورای شهر پنجم در ابتدا فعالیت‌ها این بود که به صورت شفاف فرآیند سازوکار نظارت را برای مردم بیان کنند. "شورای شهر شیشه‌ای" شعاری بود که تنها در حد شعار باقی ماند و شاید قانونگذاری‌ها در صحن علنی شورا و در جریان گذاشتن مردم صورت گیرد، اما تصمیم گیری‌های مهم مثل انتخاب شهردار بعد از استعفا نجفی پشت درهای بسته و در جلسات هم‌اندیشی انجام شد.

با گذشت چندین ماه از عمر دوره مدیریت شهری جدید، تنها حرف‌های تکراری به گوش مردم می‌رسد، حرف‌هایی که مبنی بر فساد مالی در دوره مدیریتی قالیباف و بدهی‌های سنگین مالی شهرداری تهران است.

همه مردم نسبت به فساد گسترده مدیران قالیباف آگاه هستند اما اینکه اعضا و مسوولان شهری مدام از این فساد حرف بزنند، کارنامه‌ای برای اصلاح طلبان ایجاد نمی‌کند بلکه نشان می‌دهد تهران بعد از حدود 11 ماه از حضور نیروهای جدید شهرداری همچنان فاقد برنامه مدیریتی است.

اگر جستجویی در صحبت‌های اعضای شورای شهر تهران شود، اکثریت گفت‌وگوها حول محور این بوده که اگر کاری انجام نشده یا نمی‌شود به علت فساد گسترده‌ و بدهی‌های مالیست که در دوره گذشته صورت گرفته است. حال باید از همین اعضای شورای شهر پرسید که چرا پرونده ناسرانجام قالیباف را که نجفی به دادستانی تحویل داده بود، به سرانجام نمی‌رسانند؟ اگر واقعا فسادی صورت گرفته چرا پیگیری محکم‌تری انجام نمی‌شود تا متهم‌مان بجای اینکه برسر کار دیگری یا در خانه‌هایشان باشند، پاسخگو چرایی به غارت بردن اموال مردم باشند.

دو روز گذشته دادستان تهران اعلام کرده بود: «پرونده های مالی شهرداری لزوما به معنی پذیرش فساد نیست و همچنین حدود 7 میلیارد تومان به شهرداری برگشت و رسیدگی به پرونده 11 مدیر شهرداری در دستور کار بازپرس قرار گرفته است.»

لازم به ذکر است که از زمان صحبت‌ جعفری دولت آبادی تاکنون، خبرنگار برنا نتوانسته در خصوص اظهارات دادستان تهران با هیچکدام یک اعضای شورای شهر تهران گفت‌وگویی داشته باشد چرا که همه آن‌ها نسبت به سخنان دادستان اظهار بی‌اطلاعی کردند.

محسن هاشمی - رییس شورای شهر تهران نیز در گفت‌وگو با خبرنگار برنا نسبت به تمام اظهارات دادستانی اظهار بی‌اطلاعی کرد و گفت: «نمی‌دانم که آیا 7 میلیارد تومان به شهرداری بازگشته یا خیر.»

اما سوالی که اینجا پیش می‌آید این است که آیا مگر می‌شود نماینده‌های مردم نسبت به چنین موضوعات مهمی بی‌اطلاع باشند؟ اسم این عمل بی‌اطلاعی است یا عدم شفافیت در مواجه با سوالات خبرنگارانی که سوالات مردم نیز هست؟

*چندماهی به افشاء فساد مالی گذشت و چندماهی هم به استعفابازی

چندماه ابتدایی فعالیت‌های مسوولان به اعلام و افشاء فساد پرونده‌های مالی و چندماهی هم به قول چمران به استعفا بازی در شهرداری تهران گذشت؛ بنابراین می‌توان گفت که هیچ اقدام موثری برای آرامش و زیست پذیر شدن شهر تهران تاکنون انجام نشده است.

چندی پیش، ناصر ایمانی – کارشناس مسائل سیاسی گفته بود: « نزدیک به یک سال از ورود نمایندگان شورای پنجم به این شورا می گذرد, یک سالی که شهر وشهروندان در بی‌خبری از شورای شهر منتظر انجام خدمات بوده‌اند.»

اگر بررسی کوتاهی در فعالیت‌های عمرانی چندماهه اخیر انجام شود، هیچ فعالیت عمرانی چشمگیری در این میان دیده نمی‎‌شود و در کل می‌توان مدعی شد که کارنامه شورای شهر تهران در وضعیت کنونی قابل دفاع برای اصلاح طلبان نیست.

اصلاح طلبانی که مدام از تخصص سخن می‌گفتند و حضور ناکارآمد هنرمندان و ورزشکاران در شورای شهر را اشتباهی بزرگ می‌خواندند که طی مدت زمانی به سوژه‎های طنز مردم تبدیل شده بود، حال خود مدیرانی را بر سرکار گذاشته‌اند که شاید هنرمند و ورزشکار نباشند اما هیچ تخصصی در جایگاه مربوطه خود ندارند و تنها سخنوران خوبی هستند و اگر از هریک از مسوولان شهری طرح سوال شود که چرا اقدام مثبتی در خصوص یکی از مشکلات شهری صورت نمی‌گیرد بیان می‌کنند که "بودجه کافی وجود ندارد."؛ باید از مسوولان محترم شهری بپرسیم که چه زمانی بودجه کافی تأمین می‌شود تا کمی برای افزایش و توسعه رفاه شهروندان کار شود؟ و اگر مسئله بودجه است و شعار شما شورای شهر شیشه ای چرا پاسخ ها از روز اول تاکنون در خصوص پرونده هایی که سخن از فساد در آنها وجود دارد هیچ تغییری نمی کند ؟ یعنی کاری انجام نمی شود ؟! یا پیگیری جدی و جسورانه ای وجود ندارد ؟! یا مسئله چیست که یکسال است شهر معطل مانده و این روزها هرروز هم از شیشه ای بودن شورا کاسته شده و به سمت بی پاسخی پیش می رویم... مسئله کجاست؟