بهرام بیضایی منتشر کرد

به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا؛ نمایش «چهار راه» طی هفت اجرا از سوم تا دوازدهم فروردین ۱۳۹۷ در سالن روبل استودیو دانشگاه استنفورد به صحنه رفت که بلیت همه اجراها در چند روز اول پیش فروش شد و استقبال بسیار خوبی از آن به عمل آمد.

پس از نمایش های جانا و بلادور(۱۳۹۱)، برخوانی آرش (۱۳۹۲)، گزارش اردویراف (۱۳۹۴) و طربنامه یک و دو(۱۳۹۵) که همه آن ها به نحوی مایه و تم اسطوره ای و تاریخی داشتند این بار بهرام بیضایی در «چهار راه» به دنبال مضمونی معاصر رفته بود و روایتگر داستانی در تهران در حدود سالهای ۱۳۸۰ شمسی بود.

داستان دو دلداده که پس از پانزده سال جدایی ناخواسته و ناگهانی در سر چهارراه شلوغی در تهران به هم می رسند و داستان این دو نفر بهانه ای می شود برای تعریف لایه های دیگر از داستان نمایش که بیانگر تغییرات و دگرگونی ها این پانزده سال در جامعه ای رو به گذار است که انقلاب و جنگ را پشت سرگذاشته است.

بهرام بیضایی طرح و تم اصلی این نمایش را سال ها قبل یعنی تابستان سال ۱۳۴۲نوشته است. تمی که بعدها در بسیاری از کارهای او از جمله فیلم رگبار (۱۳۵۱) نیز تکرار شده است.

او در جایی در بروشور این نمایش نوشته بود: «چهارراه آخرین نمایشنامه ای بود که من در ایران نوشتم، سال هشتاد و هشت خورشیدی و هنوز صحبتی از سفری به هیچ جا نبود. اما شگفت که چهارراه از سفری می گوید که نهال فرخی به آن مطمئن نیست و سارنگ سهش از سفری می آید که هرگز به آن نرفته بوده است.»

نقش های اصلی نمایش برعهده مژده شمسایی (نهال فرخی) که مدیریت تولید و دستیاری کارگردان پروژه را نیز برعهده داشت و علی زندیه (سارنگ سهش) ایفاگر نقش مقابل او بود و بیست و پنج بازیگر دیگر نمایش «چهار راه»، اکثرا همان کسانی بودند که در کارهای قبلی بهرام بیضایی همکاری داشتند. موسیقی نمایش ساخته فراز مینویی و طراحی و اجرای نور بر عهده مایکل رامسر و علا محسنی بود.

عکس های زیر مربوط به اجرای این نمایش در دانشگاه استنفورد است.