
به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا استان تهران، پریسا میرباقرى نویسنده، کارگردان، تدوینگر و مترجم زبان فرانسه که یکی از جوانان نسل کنونی است، در خصوص برخی موانع و مشکلات این روزهای هنرمندان با برنا مصاحبه ایی انجام داد که با هم می خوانیم.
خودتان را براى خواننده های خبرگزاری برنا کاملا معرفى کنید؟
من پریسا میرباقری متولد ٢٢ فروردین ١٣٧٣ هستم، مدرک لیسانس کارگردانى سینما و مدرک فیلمنامه نویسى از موسسه کارنامه زیر نظر استاد تقوایی دارم، از سن ١٦ سالگى به زبان فرانسه علاقه مند شدم و تا سطح مترجمى این زبان را آموختم.
_تاکنون چه فعالیت هاى هنرى انجام دادید؟
دو فیلم مستند به نام هاى، یخدان چوبى آرزوهاى مادر من (مستند زندگى مادر شهید سید جعفر میرباقری) راه بسته است را ساخته ام سه فیلم کوتاه به نام هاى پوچ بازى، گل کوچیک، جاسوس سمج را نویسندگى و کارگردانى کردم، و تا کنون ٣ فیلمنامه سینمایی رو به ثبت بانک فیلمنامه خانه سینما رسانده ام.
_چطور فیلمنامه هاى سینمایی تان را نساخته اید؟
من علاقه دارم کارگردان مولف باشم و به همین دلیل خیلى کم پیش می آید فیلمنامه هایم را براى ساخت به کارگردان هاى دیگر واگذار کنم.مشکلى که همکاران من با آن دست و پنجه نرم میکنند فیلمنامه هایى ست که با عشق نوشته اند و اتفاقا با ارزش هم هستند اما بدلیل نداشتن روابط و ضوابط هاى مربوط راهى براى ساخت آنها پیدا نمی کنند، و هم نمونه اى از همین نویسنده ها به سختى باید صداى فیلمنامه هایم را به گوش تهیه کننده ها برسانم.
-در فضاى مجازى به فرهنگ سازى در رابطه با کتاب خوانى و تشویق به دیدن فیلم و تئاتر مشغولید،چطور به این نتیجه رسیدید؟
متاسفانه چند سالی ست فضاى مجازى پر شده از جوان هایی که حاضرند هر شکلى شوند اما دیده شوند، از طریق دنبال کننده هایشان کسب درآمد کنند اما در آخر صفحات شان هیچ بار معنایی ندارد، من خودم دست به کار شدم و دابسمش هاى کتاب صوتى ساختم و منتشر کردم، حتی به دیدن تئاتر و فیلم در سینما رفتم و ویدیو منتشر کردم تا تبلیغ فرهنگى کنم.
وی تاکید کرد، امیدوارم دوستان هم این دغدغه رو پیدا کنند و به تبلیغ فرهنگى بیشتر بها بدهند تا تبلیغ رستوران و... کمى هم به غذاى روح ارزش بدهند و برایش هزینه کنند.
-و سخن آخر:
به امید و انگیزه روزى فعالیت میکنم که بتوانم موسسه اى براى تمام با استعدادهاى بى روابط و ضوابط بزنم تا صدایشان را به گوش تمام هنر دوستان برسانم بدون گذراندن هفت خوان رستم! و از همه جوانان و هم صنف هاى خودم میخواهم که قویتر پیش بروند تا هنرشان بتواند ارتقا دهنده فرهنگشان باشد.