به گزارش خبرگزاری برنا؛ سرهنگ کیومرث غلامی رئیس اداره آموزش و فرهنگ ترافیک پلیس راهنمایی و رانندگی استان کرمانشاه گفت: بیست و نهم دی ماه امسال بود که سقوط هواپیمای تهران- یاسوج، همهمان را در اندوه فرو برد. همه ما که بارها و بارها خبر نقص فنی یا سقوط هواپیما را شنیدهایم، باز هم با هر سقوط هواپیما، عزادار کسانی میشویم که با هزار امید از شهری به شهر دیگر رهسپار شدهاند. این که هر بار عزادار بشویم طبیعی است، این که هر سقوط هواپیما برایمان تعجب و اندوه خاص خودش را داشته باشد هم طبیعی است
او افزود: اما در این میان آنچه طبیعی نیست، این است که چرا نسبت به دیگر کشتههای سوانح رانندگی، چنین حسی نداریم؟ پروفایلها را مشکی نمیکنیم؟ متون غمانگیز نمینویسیم و به خانواده جانباختهها تسلیت نمیگوییم؟ آن هم در شرایطی که تعداد آنهایی که در راههاجانشان را از دست میدهند، به مراتب بیشتر از قربانیان سقوط هواپیما یا سایر وسایل نقلیه است.
رئیس اداره آموزش و فرهنگ ترافیک پلیس راهنمایی و رانندگی استان کرمانشاه گفت: این بیشتر بودن قربانیان سوانح ترافیکی را آمار تایید میکند؛ آماری که از پزشکی قانونی منتشر میشود و نگاهی به آنها یادمان میاندازد که مقصر هر چه باشد؛ نامناسب بودن راهها، خودروهای غیر استاندارد، رعایت نکردن قوانین از سوی رانندگان، قوانین ناکافی یا ضعف آموزش، نتیجه جان باختن بسیاری از هموطنانمان در راهها میشود.
غلامی ادامه داد: حادثه تلخ سقوط هواپیمای تهران - یاسوج که در اثر آن 65 نفر جانشان را از دست دادند، در بهمن ماه بود که اتفاق افتاد، در حالی که در ماه پیش از آن صدها نفر جانشان را در راهها از دست داده بودند و نه ستاد بحرانی تشکیل شد و نه از استیضاح و ارائه راهکار و انتقاد خبری بود.
او افزود: علت این دوگانگی برخورد در مقابل سوانح و حوادث چیست؟ و چرا جریحهدار شدن افکار عمومی زمان سقوط هواپیما نسبت به تصادفات به مراتب چندین برابر است؟
این مسئول در ادامه گفت: چرا مسئولین در زمان سوانح رانندگی حساسیت لازم را ندارندوبیانیه و پیام تسلیت صادر نمی کنند و صدها چرا دیگر؟ مگر می شود یک بام داشته باشیم ولی دو هوای متفاوت؟