به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی برنا، روزی در زندگی ما نیست که دستمان به یکی از ظروف و بطری های پلاستیکی نخورد. پلاستیک ها آنقدر به ما نزدیک شده اند و به بخشی از چرخه زیستی ما تبدیل شده اند که حتی به فکرمان هم خطور نمی کند که آنها وصله های ناجور زندگی مدرن هستند و باید حذف شوند. دفعه بعد که یک ظرف پلاستیکی را برمی دارید، بدانید که با دست خودتان در حال نابود کردن کره زمین هستند. کره ای که دست ما امانت است و باید آن را سالم به دست نسل های بعدی برسانیم، اما ما امانتدارهای خوبی نبودیم و نسل های بعدی را در معرض بلاهایی قرار می دهیم که حتی تصورش هم اکنون برای ما ترسناک است.
اسماعیل کهرم، کارشناس محیط زیست با بیان اینکه، از زمانی که بطری های پلاستیکی وارد طبیعت شدند چهره ی کره زمین دگرگون شد به برنا می گوید: «این بطری های پلاستیکی عمری کمتر از یک قرن دارند، ولی تأثیری که بر جای گذاشته اند بسیار مخرب بوده است. معضل بطری های پلاستیکی در همه جای جهان وجود دارد، منتهی برخورد کشورها با آن متفاوت است.»
شکل گیری قاره ششم با پلاستیک
وی جزیره پلاستیکی را که وسط هاوایی شکل گرفته است اینگونه شرح می دهد: «در حوالی هاوایی، جریانات آبی مقدار زیادی بطری های پلاستیکی را به وسط اقیانوس برده و آنجا جمع کرده اند، این مسئله به حدی وسیع است که به آنجا قاره ششم می گویند. میلیاردها تیکه پلاستیکی در یک نقطه از اقیانوس جمع شده اند، و منظره بسیار زشتی درست کرده اند. وقتی از بالا به آن نگاه می کنیم شبیه جزیره و قاره است.»
تفاوت علل استفاده از پلاستیک در ایران و جهان
وی ادامه می دهد: «مشکلاتی که کشور ما در این زمینه با آن مواجه است یک بعد جهانی دارند و یک بعد ایرانی. در کشور ما علت استفاده از کیسه های پلاستیکی این است که ارزان تمام می شوند. این کیسه ها تفاله های نفت هستند و تهدید مهمی برای زمین به شمار می روند. ما یکی از کشورهای هستیم که مصرف فوق العاده بالایی در این زمینه داریم. البته کشورهای دیگر هم این مشکلات را دارند، ولی بعضی از آنها مانند کشورهای پیشرفته تلاش کرده اند که راهی برای حل این مشکل پیدا کنند.»
جهان با پلاستیک چه کرد ؟
کهرم راه حل های دیگر کشورها را برای حل مشکل پلاستیک اینگونه بیان می کند: «در بعضی از کشورهای پیشرفته به جای کیسه های پلاستیکی به مردم کیسه های پارچه ای و کاغذی می دهند، زیرا طبیعت پارچه و کاغذ را می شناسد و می داند چگونه آنها را تجزیه کند. اما طبیعت با پلاستیک غریب است و نمی داند با آن چیکار کند. حتی برخی از کشورهای کمتر توسعه یافته نیز وقتی با مشکل پلاستیک مواجه شده اند، سعی کرده اند راه حل های بومی برای آن ابداع کنند، برای نمونه در هندوستان به حدی ظروف پلاستیکی یکبار مصرف چای خوری در مسیر قطارها ریخته بودند که دولت به فکر افتاد و ظروف سفالی را جایگزین ظروف پلاستیکی کرد. وقتی این ظروف سفالی در طبیعت رها می شدند، قابل تجزیه بودند و همچنین دولت می توانست آنها را جمع آوری و دوباره بازیافت کند.»
بلایی که پلاستیک بر سر زیست جانوری و طبیعت می آورد
وی در ادامه با ارائه نمونه هایی بلاهایی را نشان می دهد که پلاستیک بر سر زیست جانوری در جهان آورده است: «من در خلیج فارس لاکپشتی را دیدم که خفه شده بود، دستم را در حلقش کردم و از آن یک کیسه پلاستیکی در آوردم. این لاک پشت وقتی کیسه پلاستیکی را دیده، فکر کرده است که عروس دریایی است و سعی کرده که آن را شکار کند. همچنین، من در انگلیس پرنده ای را دیده ام که در کیسه پلاستیکی خفه شده بود. در نمونه دیگری نخ های پلاستیکی را دیدم که پای پرنده های شهری را در اروپا قطع کرده اند. اینها تنها نمونه های کوچکی از بلاهایی هستند که پلاستیک بر سر زیست جانوری در دنیا می آورد. »
وی بلاهایی را که وسایل پلاستیکی بر سر طبیعت می آورند، اینگونه شرح می دهند: «بطری ها و نایلون های پلاستیکی منظره های طبیعی کشور ما را تغییر داده اند. برای نمونه در برخی از مناطق بیابانی که باد ظروف پلاستیکی را جا به جا می کند، آنها روی بوته ها رها می شوند. این مسئله در مناطق مختلف کشور وجود دارد و باعث شده است که طبیعت زیبایی خود را از دست بدهد.»
کهرم با تأکید بر اینکه، ایران در حال غرق شدن در زیر توده ای از کثافت های پلاستیکی است، می گوید: «این در حالی است که مسئولان در کشور ما توجهی به این مسئله ندارند و همین باعث شده است که مشکلات آن روز به روز بیشتر شوند. راه حل هایی هم که در این زمینه ابداع شده اند، نتوانسته اند کمکی به حل آن بکنند.»
برای نجات کشور از پلاستیک یک لشکر نیاز است
وی بحرانی ترین مناطق کشور را در زمینه معضل بطری های پلاستیکی مناطق توریستی می داند و می گوید: «مناطق توریستی کشور مانند مناطق شمالی به حدی از ظروف و بطری های پلاستیکی پر شده اند که برای جمع کردن آنها گاهی به یک لشکر نیاز است. صدمات این مسئله به حدی زیاد شده اند که بعضی از فعالان محیط زیست به این نتیجه رسیده اند که بهتر است که مناطق زیبای کشور ناشناخته بمانند، زیرا در صورتی که توریست ها آنها را کشف کنند، زیبایی آن مناطق را زیر خروارها زباله دفن می کنند. در تعطیلات نوروز سه استان گلستان، گیلان و مازندارن غرق در پلاستیک می شوند و همین صدمات جبران ناپذیری را به طبیعت آنجا وارد کرده است.»