حسام الدین شیخی - روزنامه نگار: بی مقدمه باید برسیم به این موضوع که بدترین نوع برخورد با یک رویه اشتباه این است که بخواهیم آن رویه را از بین ببریم! درست مانند پاک کردم صورت مسئله است! هیچگاه با پاک کردن سوال نمی توان از پاسخ آن صرف نظر کرد، چه رسد به اینکه به پاسخی صحیح هم برسیم!
در مدیریت اگر خلائی وجود دارد یا یک جای از مدیریت دچار افت شده است به این منظور نیست که دامنه وسیع آن مدیریت را باید تخریب کرد یا تغییر داد یا از بین برد! باید آن بخشی که دچار اختلال شده است را به نظم ِ آن دامنه مدیریتی بازگرداند، انتقاد یعنی همین!
به اعتقاد من منتقد نباید درصدد تخریب باشد، و نباید جنبه های منفی آن را صرفا بیان کند، منتقد باید در عین حالی که ضعف را با جلوه مثبت و امیدوار کننده بیان می کند، به مخاطب نیز راهکار اصلاح را نشان دهد، این می شود انتقادی سازنده، اما متاسفانه در رویه مرسوم در کشور ما انتقاد را با تخریب اشتباه گرفته اند، درست مثل مسئله اصلاح با تقطیع!
وقتی نقدی همراه با راهکار نباشد می شود غرض، بطور مثال منتقدی که بر مبنای راه حل برای آن موضوعی که نسبت به آن نقد دارد سخن نگوید می شود سخنِ بی پایه و اساس و در نهایت غرض شخصی، چیزی که در مدیریت ورزشی کرمانشاه بسیار به چشم می خورد همین صف طولانی منتقدان است.
انتقاد خوب است و همه با نقد موافق هستند اما چیزی که باید مدنظر قرار داد این است که منتقدان باید از تخریب به پلهء پیشنهاد پای بگذارند و اگر بخش کوچکی از مدیریت ورزشی در استان کرمانشاه دچار اختلال است با راهکار درصدد رفع و اصلاح آن موضوع باشند، غیر از این باشد مخاطب باید این برداشت را از نقد بکند که شما باید از مسند آن مدیریت کنار بروید و شخص دیگری جای شما بنشیند! آیا این جز غرض شخصی چیز دیگری از آن می شود برداشت کرد؟ لکن با این مبنا که ذاتِ مدیریتی که خراب باشد را نمی شود اصلاح کرد صحیح است اما در اینجا بحث بر سر بخش کوچکی از یک مدیریت کارآمد است.
بر خود لازم دانستم درخصوص انتقاد های فراوان به مدیریت ورزشی استان کرمانشاه مواردی را اعلام کنم، آنقدر انتقادهای بی رویه و بدون کارشناسی بسیار است که مخاطب را از اصل موضوع به حاشیه می راند، منتقدین باید به این سوال پاسخ بدهند که آیا در ورزش استان کار مثبتی انجام نشده است که فقط نامنصفانه یک نقطه را آنقدر بزرگ می کنند که کل صفحه را بگیرد؟
در مدیریت ورزشی استان کرمانشاه امور ورزشکاران و قهرمانان و مسابقات به هیات ها واگذار شده است و اگر جایی هیات ورزشی توان رسیدگی ندارد به مدیریت ارشد رجوع می کند، اگر بخشی از ورزش ضعیف است، آن بخش را باید نقد کرد نه تمام مدیریت را، اگرچه ما منتقدی که کارشناس باشد را نداریم، همین مقدار کافی ست که بدانیم راه را برای انتقاد هر شهروندی باز است و اگرچه همواره در اموری که دایره آن ورزشکاران است نقد وجود داشته و خواهد داشت اما کارهای زیربنایی و ساخت اماکن ورزشی را می توان به یقین یکی از اصلی ترین ارکان لازمه همین ورزشکاران دانست که دست بر قضا دغدغه این دوره از مدیریت استان است، اگر امکانات و اماکن ورزشی به روز و تازه ای نباشد هیچگاه در عصر جدید نمی توان مدعی شد که می توانیم بدون امکانات قهرمان شویم!
به اعتقاد نگارنده شیوه مدیریت ورزشی استان را می توان دلسوزانه دانست چراکه در استانی که اماکن ورزشی آن مدت بسیاری به حال خود رها شده بودند، برای ترمیم و ساخت بناهای ورزشی تازه یک مدیریت با مجموعه خود دست به کار شده اند و این را باید به فال نیک گرفت چراکه پیش از ورزش قهرمانی، امکانات قهرمانی نیازمند است و اگر کرمانشاه می خواهد میزبان باشد باید اماکن ورزشی درخور شان میزبانی و حد و اندازه نام بزرگ کرمانشاه در ورزش باشد. بنابراین با توجه به بررسی های انجام شده، حال ورزش کرمانشاه را می توان مناسب دانست، قلب ورزش در کرمانشاه در حال تپیدن است اگر برای ارتقای آن راهکاری سازنده یافتیم حتما باید ارائه کنیم و توصیه ام به تخریبچی ها این است که از انتقاد به پیشنهاد برسند.