تحریم ‌نابخردانه

تحریم نابخردانه و سفیهانه محمدجواد ظریف، حمله ناجوانمردانه امریکا نه تنها به دیپلماتی شناخته شده، خوشنام و معتبر در تراز جهانی است؛ بلکه شلیکی است به قلب دیپلماسی، نشانه‌ای است از سردرگمی و استیصال سیاست خارجی امریکا همچنین بیانگر تزلزل در ارکان قدرت در کاخ سفید است.

به مدعیان مذاکره و کسانی که از بام تا شام حتی در توییت‌های نیمه‌شب خود دم از مذاکره بدون قید و شرط با جمهوری اسلامی ایران می‌زنند باید یادآور شد با نقض بدیهی‌ترین و مهم‌ترین شرط مذاکره یعنی احترام به طرف مقابل و حذف رقیب، شما صلاحیت و شایستگی لازم برای مذاکره را از دست داده‌اید.

طنز تلخ و پارادوکس بزرگ ماجرا همین جاست کشوری که داعیه‌دار رهبری تمدن نوین غربی است و خود را بزرگ‌ترین الهام‌بخش و صادر‌کننده ارزش‌هایی از قبیل دموکراسی، لیبرالیسم و حقوق بشر می‌داند به شیوه انسان‌های نخستین و بدوی جز ابزار زور، تهدید و جنگ به هیچ سازوکار و شیوه دیگری وقعی نمی‌گذارد.

ایالات متحده امریکا بزرگ‌ترین تحریم‌کننده تاریخ است. در منظر امریکایی‌ها تحریم مکمل جنگ و زمینه‌ساز آن است.

این کشور به خصوص از جنگ جهانی دوم به بعد، ابزار «تحریم» را به طور خاص مورد توجه قرار داده و ده‌ها کشور، صدها شرکت و تشکیلات و هزاران انسان را به بهانه‌های مختلف مورد تحریم قرار داده است.

لذا به تدریج تحریم تبدیل به مهم‌ترین وسیله فشار و اعمال زور علیه کشورهای مستقل یا مخالفان امریکا شد. امروز تحریم مهم‌ترین وسیله در جعبه ابزار سیاست خارجی امریکاست، جعبه ابزاری که در قرن بیست و یکم بیش از هر زمان دیگری از ابزارهای اصلی سیاست خارجی یعنی دیپلماسی، مذاکره، تعامل و مفاهمه خالی است.

دولت کنونی ایالات متحده اما در توسل به ابزار تحریم، گوی سبقت را از اسلاف خویش ربوده و به تنهایی عنوان بزرگ‌ترین دولت تحریم‌کننده در جهان را یدک می‌کشد. نگاهی به کارنامه سیاه دولت کنونی امریکا موید این واقعیت است که اساسا دولتمردان امریکایی با عقلانیت سیاسی، دیپلماسی و مفاهمه بیگانه‌اند و سیاست خارجی این کشور خلاصه شده است در دو کلمه «تهدید و تحریم».

کافی است نگاهی بیندازیم به کلیدواژه‌های اساسی در گفتمان مقامات امریکایی به خصوص مایک پمپئو، وزیر خارجه و جان بولتون، مشاور امنیت ملی رییس‌جمهور این کشور تا به میزان و درجه بغض و کینه و خصومت این افراد نسبت به ارزش‌های بشری مانند گفت‌وگو، مفاهمه، احترام متقابل، عدم مداخله و همزیستی مسالمت‌آمیز پی ببریم.

منبع: روزنامه اعتماد