تهیه کنندگان خودشیفه از برج عاج پایین بیایند وگرنه...

به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا: تهیه کنندگی هنری است که قبای آن بر تن هرکسی ننشسته و نخواهد نشست، زیرا کاری است هنری که با فنون دیگر نیز آمیخته شده است.

کسی که توانایی تهیه کنندگی در ذات او وجود ندارد، هرگز نمی تواند با ولخرجی خود را میان تهیه کنندگان حرفه ای، با کلاس و هنرمند جا بزند.اگر چنین بود،اکنون در هالیوود و دیگر کشورهای صاحب سینما، همه تهیه کننده بودند،چه اهالی سینما و چه مردم عادی.

متاسفانه در ایران به خاطر بسیاری از مسائل خارج از سینما و نبود سندیکاهای مستقل و قوی،هرکسی و با هر سواد و سرمایه ای سودای تهیه کننده شدن را دارد و می تواند به راحتی کارت تهیه کنندگی دریافت و خود را تهیه کننده بخواند!حدود 300 نفر در ایران کارت تهیه کنندگی دارند،در صورتی که تولیدات سینمای ایران در طول یک سال حدود 50 فیلم است!

پس از انقلاب، عده به واسطه حمایت سیاستمداران، ارگان ها و سازمان های دولتی وارد حرفه تهیه کنندگی شدند که اکثر آنان، نه تنها با این حرفه آشنا نبودند،بلکه آشنایی چندانی هم با سینما و فنون آن نداشتند.

بعد از دوران دفاع مقدس تعداد این تهیه کنندگان افزایش یافت. گروهی از این افراد جذب تلویزیون شدند، برخی به سینما آمدند و در نهایت، هم سینما را به اشغال درآوردند و هم تلویزیون را در دست گرفتند. عده ای نیز با سرمایه مشکوک یا نامشکوک سینه خیز وارد حرفه تهیه کنندگی شده و ماندگار شدند.

از این گروه برخی توانایی و کلاس لازم را داشتند یا پیدا کردند که اکنون تهیه کنندگانی نسبتا کاربلد هستند.

متاسفانه گروهی از به اصطلاح تهیه کنندگان از دماغ فیل افتاده ، دچار خودشیفتگی شده و خویش را تافته ای جدا بافته دانسته و می دانند!آنان خود را در سینمای ایران صاحب زمین و زمان دانسته و در عرصه بی صاحب، خر مراد خویش را رانده و به هرکجا که می خواهند می تازند!

آنچنان قدرت پیدا کردند که بیش از 20 سال است سازمان سینمایی را نیز دردست گرفته و قوانین مورد پسند خویش را دیکته می کنند!

متاسفانه برخی از معاونت های سینمایی گذشته و روسای سازمان سینمایی اسبق و سابق و امروز، برای آنکه توانایی اداره امور سینمای کشور را نداشته و ندارند، به بهانه واگذاری کارها به صنوف سینمایی، دست خودشیفتگان و زورگویان را باز گذاشتند تا هر بلایی که می خواهند بر سر این سینمای مظلوم و بی صاحب درآورند که آورده اند!

برخی از تهیه کنندگان برج عاج نشین که با پول دولت و مردم چاقی مفرط گرفته اند، دارای سرمایه های انبوهی شده اند که حساب و کتاب ندارد.آنان با وجود داشتن این سرمایه عظیم که آن را از سینما به دست آورده اند،حاضر نیستند حتی بخش کوچکی از آن را خرج سینما و اهالی اش بکنند!برای ساخت فیلم نیز از جیب سرمایه گذارانی خرج می کنند که هنوز به دلیل موضوع پولشویی و سرمایه های مشکوک زیر سوال هستند.

چه کسانی راه ورود سرمایه های مشکوک و سرمایه گذاران مشکوک تر را به سینما هموار کرده اند؟ همین تهیه کنندگان برج عاج نشین!

منبع بسیاری از این سرمایه ها که به سینمای ایران سرازیر شده اند دارای شائبه و شبهه هستند،از اختلاس و غارت بیت المال گرفته تا قاچاق دارو در زمان جنگ و بالا کشیدن ارث و میراث خانوادگی!سرمایه گذار نجات دهنده و پیش برنده سینماست،اما نه هر سرمایه و سرمایه گذاری!

بی شک برخی از این سرمایه ها سالم هستند که صاحبان شان از راه حلال و قانونی آن را به دست آورده اند.این عده هرگز بی حساب و کتاب خرج نکرده و نمی کنند.برای همین نمی توان اتهام پولشویی و دیگر اتهامات رایج این روزها را به آنان زد.

باید به کسانی که در سینمای ایران بی حساب و کتاب خرج کرده و می کنند شک کرد و جلوی کارشان را گرفت که عده ای به دست قوه قضاییه افتاده اند و گروهی نیز بی شک خواهند افتاد.بعضی از سرمایه گذاران مشکوک با تزریق پول های بادآورده به بدن سینما،باعث بالا رفتن بی رویه و غیرقابل باور دستمزدهای عده ای ،به خصوص بازیگران شده اند که سینما و تهیه کنندگان اصیل و شریف را به سمت نابودی برده و می برد!

تهیه کنندگان خودشیفته باعث شده اند سینماگران اصیل و کاربلد خانه نشین شده و با نداری و بیماری دست و پنجه نرم کنند!عده کثیری از آنان به نان شب هم محتاجند.این عده معدود سینمای ایران و اهالی آن را به خاک سیاه نشانده اند.

درست است سازمان سینمایی بیش از 20 سال است که در برابر آنان دست ها را بالا برده ،اما این گروه اندک از تهیه کنندگان بدانند اگر از برج عاج خود پایین نیایند،اهالی مستقل عرصه رسانه و مردم آنان را با زور و به زودی از عرش به فرش خواهند کوبید و دماغ شان را به خاک خواهند مالید.