برای بسیاری از سرمایه‌گذارها فرقی ندارد چه فیلمی با پول‌شان ساخته می‌شود/ فروش مسأله اصلی است!

محمدعلی نجفی، تهیه‌کننده، کارگردان و فیلمنامه‌نویس سینما و تلویزیون در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، درباره دلایل کمبود آثار متفاوت در ژانرهای مختلف در سینمای ایران، گفت: به نظر من مشکل اصلی نشأت گرفته از مشکلات اقتصادی و کمبود سرمایه است. کمتر تهیه‌کننده‌ای در این شرایط اقتصادی حاضر به پذیرش ریسک ساخت فیلم‌های پرهزینه و احتمال فروش پایین می‌شود.

نجفی تصریح کرد: به عنوان مثال من دو فیلمنامه تاریخی دارم که مدت‌هاست آماده شده اما به دلیل هزینه‌ ساخت، امکان تولید آنها فراهم نشده و چون سرمایه‌ای نیست و سرمایه‌گذاری حاضر به ساخت این آثار نیست، فعلاً نمی‌توان به ساخت آن‌ها فکر کرد.

او افزود: سینمای قبل از انقلاب ما نیز چنین شرایطی داشت، تهیه‌کننده‌ها می‌دانستند چه فیلم‌هایی طرفدار دارد و معمولاً در فیلم‌ها شاهد یک جاهل یا زن بدکاره بودیم و اسامی هم شبیه هم بود و همه فیلم‌ها در یک قالب می‌گنجید چرا که این فرمول برای تهیه‌کننده‌ها راحت‌تر پاسخ می‌داد و خطر شکست وجود نداشت.

کارگردان مجموعه تلویزیونی «سربداران» تصریح کرد: یکی از مشکلات اصلی ما ناشی از ورود سرمایه‌گذارهایی است که دغدغه سینمایی نداشته و هیچ اطلاع و سوادی از کاری می‌کنند، ندارند. برای بسیاری از سرمایه‌گذارهای ما هیچ فرقی ندارد چه فیلمی با پولشان ساخته می‌شود، آنها فقط می‌خواهند فیلمشان پرفروش شود و بتوانند از ساخت فیلم سود کنند یا حداقل خیال‌شان از بازگشت سرمایه راحت باشد. به همین دلیل ما شاهد یکنواخت شدن آثار سینمایی و کمبود ژانر در سینمای ایران هستیم.

نجفی در ادامه گفت: مردم ما طی سال‌های اخیر به سریال‌ها و فیلم‌های خارجی روی آورده‌اند، چراکه در این آثار به وقت مخاطب اهمیت داده شده است. پس از انقلاب در 40 سال اخیر رمان‌های بسیاری نوشته شد که می‌توان از آنها آثار سینمایی متفاوتی ساخت، آثاری تاریخی، تخیلی و حتی ترسناک اما برخلاف دیگر کشورها که می‌بینیم صنعت اقتباس یک صنعت پر رونق است در ایران کمتر کسی می‌تواند از آثار ادبی اقتباس کند چرا که ساخت این آثار هزینه بالایی دارد و احتمال بازگشت سرمایه نیز بسیار پایین است.

او در پایان گفت: مشکل اصلی به متولیان فرهنگ و هنر ایران برمی‌گردد. خانه سینما در تعامل با متولیان فرهنگ به طور جدی و اصولی با برگزاری جلسات تخصصی می‌تواند به یک جمع‌بندی در تولید آثار متفاوت برسد که ما شاهد فیلم‌هایی غیر از فیلم‌های کمدی و اجتماعی نیز باشیم. بیرون آمدن سینمای ایران از این یکنواختی با یک کار گروهی جدی امکانپذیر است و اینکه یک فیلمساز به تنهایی تصمیم بگیرد فیلم متفاوت بسازد و به تنهایی ریسک کند، نتیجه‌بخش نیست، برای رسیدن به یک وضعیت مساعد نیاز به یک کار گروهی و یک موج قوی در سینما داریم.