میلاد اعظمی/ یک شنبه عصر یکی از حساسترین و زیباترین بازیهای فصل فوتبال ایران بین پرسپولیس و تراکتور در ورزشگاه آزادی برگزار شد که در نهایت با نتیجه ۲ بر صفر به سود پرسپولیس تمام شد تا حساسیت به جدول لیگ برتر برگردد. برخلاف جریان زیبای بازی، اتفاقات تلخ و زشتی روی سکوهای ورزشگاه آزادی رخ داد.
باوجود حضور علیرضا بیرانوند، شجاع خلیلزاده، مهدی ترابی و دانیال اسماعیلیفر در ترکیب تراکتور میشد پیشبینی کرد که حواشی روی سکوها رخ بدهد و شعارهایی سر داده شود، اما دعواهای دوطرف روی سکوها فضای بازی را زشت کرد.
حضور بیش از ۱۰ درصدی هواداران تراکتور روی سکوها، ایجاد حساسیت توسط هواداران تراکتور از صبح روز بازی، شکسته درهای ورزشگاه آزادی توسط هواداران تراکتور و بدون بلیت وارد ورزشگاه شدن، بی احترامی هواداران دو تیم به پرچم و نمادهای یکدگیر، نزدیکی هواداران تراکتور با هواداران خانم پرسپولیسی، نزدیکی هواداران دو تیم در طبقه دوم، حساسیتهای بیربط در مورد بازیکنان سابقا پرسپولیسی تراکتور و ... باعث شد تا بارها روی سکوهای ورزشگاه بین طرفین درگیری ایجاد شود و دو طرف با سنگ و بطری به جان هم بیافتند.
اینکه بارها بازی متوقف شد، سر بیش از ۳۳ نفر شکسته شد، کلی ناسزا بین هواداران دو تیم رد و بدل شد و ... نشان میدهد نمره فرهنگ هواداری ما صفر مطلق است. شاید بشود این را قبول کرد که نوع جدایی بیرانوند و ماجراهای بعد از آن روی هواداران پرسپولیس تاثیر گذاشت یا تعداد زیاد هواداران احساسی تراکتور روی آنها تاثیر داشت، اما هیچکسی سنگ پرانی یا صندلی پرانی را قبول نمیکند.
نکته عجیب اینجا بود که حتی گئورگی گولسیانی در یکی از مصاحبههای بعد از بازی خود در میکسدزون ورزشگاه آزادی اعلام کرد که سنگ پرانی به فرهنگ بالای ایرانی نمیخورد و مورد قبول نیست. این نشان میدهد این مدل رفتارها حتی از دید یک خارجی که سالها در ایران بوده هم غیرقابل قبول است.
بهتر است کل باشگاههای ایرانی در همه رشتهها به جای هزینههای گزاف برای خرید بازیکن و مربی کمی روی فرهنگ هواداری باشگاه خود کار کنند تا دیگر شاهد فحاشیها و حرکات زننده روی سکوهای اکثر رشتههای ورزشی نباشیم.
انتهای پیام/