مذاکره یا باج‌خواهی؟

به‌گزارش خبرگزاری برنا از کرمانشاه؛ مسعود پیرنداخ: آمریکا همچنان بدهکارترین کشور جهان است، اما با ابزارهای مالی و اهرم‌های فشار، سعی دارد چهره‌ای مقتدر از خود نشان دهد؛ کشورهایی که به جای تکیه بر قدرت ملی و خودکفایی اقتصادی، به امید توافق با آمریکا دست از مقاومت برمی‌دارند، در نهایت چیزی جز وابستگی، ضعف و سرنوشتی تلخ نصیبشان نخواهد شد.

آمریکا هدفی جز معامله ندارد و این برای کیان یک مملکت آفت است که پای میز مذاکره‌ای بنشیند که تنها در راستای تأمین خواسته‌های طرف مقابل باشد، بدون آنکه استقلال و حاکمیت آن کشور در نظر گرفته شود.

 ترامپ به اسم مذاکره اما با هدف گرفتن باج از کشورهایی که سال‌هاست با آن‌ها سر ناسازگاری دارد، روی کار آمد و این نشان‌دهنده آن است که خوی سلطه‌طلبی، تصاحب و اخاذی همچنان در سیاست‌های ایالات متحده جریان دارد.

آمریکا هرگز به دنبال مذاکره دوجانبه مبتنی بر حسن نیت و تثبیت تنش در منطقه نبوده و نخواهد بود.

خلع سلاح کشورها مقدمه‌ای برای تسلط بر آن‌هاست؛ از عقلانیت به دور است که یک کشور برای نشان دادن حسن نیت خود در یک مذاکره عادلانه، بخواهد به خواست رقیب، خود را خلع سلاح کند و با دست خالی مطالبه‌گری کند. 

تجربه تاریخی نشان داده است که کشورهایی که به امید صلح و همکاری، بدون داشتن پشتوانه دفاعی و استقلال اقتصادی، به آمریکا اعتماد کرده‌اند، سرنوشتی تلخ و نابودکننده داشته‌اند؛ نمونه‌های بارز این موضوع الجزایر، افغانستان، عراق و حال اوکراین هستند. این کشورها با اعتماد به وعده‌های غربی‌ها، دچار جنگ، آشوب و بی‌ثباتی شدند و اکنون یا درگیر بحران اقتصادی‌اند، یا تحت نفوذ کامل قدرت‌های خارجی.

استراتژی آمریکا همواره بر پایه فشار و تحمیل شروط سنگین اقتصادی، سیاسی و نظامی است تا بتواند سلطه خود را بر جهان حفظ کند؛ آمریکا با اعمال تحریم‌ها، فشارهای مالی و تحمیل قراردادهای یک‌طرفه، سعی دارد نه‌تنها قدرت خود را تثبیت کند، بلکه نقصان‌های اقتصادی و بدهی‌های عظیم مالی خود را نیز جبران نماید. به همین دلیل، واشنگتن از سیاست‌هایی مانند فروش تسلیحات به کشورهای وابسته، دریافت هزینه از پایگاه‌های نظامی خود در سراسر جهان و تسلط بر منابع انرژی کشورهای دیگر برای تأمین هزینه‌های خود استفاده می‌کند.

انتهای پیام/