لاستیک خودرو منبع پنهان آلودگی میکروپلاستیک‌ها
سالانه میلیون‌ها تن ذرات لاستیکی در اثر ساییدگی خودروها وارد محیط زیست می‌شود؛ آلودگی خطرناکی که تا ادرار انسان نیز نفوذ کرده و به‌عنوان یکی از تهدیدهای جدی زیست‌محیطی همچنان نادیده گرفته می‌شود.
به گزارش خبرنگار علمی و فناوری خبرگزاری برنا، هر ساله، میلیارد‌ها خودرو در سراسر جهان حدود ۶ میلیون تن ذرات ناشی از ساییدگی لاستیک تولید می‌کنند. این ذرات ریز پلاستیکی که در اثر استفاده معمول از خودروها ایجاد می‌شوند، به تدریج در خاک، رودخانه‌ها، دریاچه‌ها و حتی مواد غذایی ما انباشته می‌شوند. پژوهشگران در جنوب چین اخیراً ترکیبات شیمیایی مشتق از لاستیک را در اکثر نمونه‌های ادرار انسانی کشف کرده‌اند.
این ذرات لاستیکی به‌عنوان یکی از منابع مهم، اما کمتر شناخته‌شده میکروپلاستیک‌ها شناخته می‌شوند و ۲۸ درصد از میکروپلاستیک‌های وارد شده به محیط زیست را تشکیل می‌دهند. با وجود ابعاد گسترده این مسئله، ذرات لاستیک اغلب نادیده گرفته شده و به‌عنوان یک دسته‌بندی جداگانه از آلودگی شناخته نمی‌شوند، در حالی که ویژگی‌های خاص آنها نیازمند رویکردی متفاوت است.
پژوهشگران تأکید دارند که طبقه‌بندی این ذرات به‌عنوان یک دسته خاص از آلودگی، می‌تواند تحقیقات متمرکزتری را به همراه داشته و به سیاست‌هایی برای کاهش آلودگی ناشی از لاستیک‌ها منجر شود. این اقدام همچنین می‌تواند به افزایش آگاهی عمومی در مورد این مشکل کمک کند.
بی‌توجهی در توافق‌نامه جهانی پلاستیک‌ها
در حال حاضر، نمایندگان کشور‌های مختلف در کره جنوبی برای تدوین اولین معاهده جهانی مقابله با آلودگی پلاستیک‌ها گرد هم آمده‌اند. با این حال، با وجود نقش مهم ذرات لاستیکی در تولید میکروپلاستیک‌ها، این موضوع هنوز به‌طور جدی در دستور کار این معاهده قرار ندارد.
پژوهشگران معتقدند که شناخت این آلودگی به‌عنوان یک مشکل خاص می‌تواند راه‌حل‌های هدفمندتری را ایجاد کرده و آگاهی عمومی را افزایش دهد.
مواد شیمیایی مضر در لاستیک‌ها
لاستیک خودروها از ترکیبی پیچیده از لاستیک‌های طبیعی و مصنوعی و صد‌ها ماده افزودنی شیمیایی ساخته شده است. این ترکیبات می‌توانند پیامد‌های غیرمنتظره و گسترده‌ای برای محیط زیست داشته باشند. به‌عنوان مثال، اکسید روی که حدود ۰.۷ درصد وزن لاستیک را تشکیل می‌دهد، با وجود افزایش دوام لاستیک‌ها، برای آبزیان بسیار سمی است و حتی در مقادیر کم می‌تواند اکوسیستم‌ها را مختل کند.
یکی دیگر از افزودنی‌های مضر، ماده‌ای به نام ۶PPD است که از ترک‌خوردگی لاستیک‌ها جلوگیری می‌کند. این ماده هنگام قرارگیری در معرض هوا و آب به ترکیبی به نام ۶PPD-quinone تبدیل می‌شود که با تلفات گسترده ماهیان در ایالات متحده مرتبط است.
افزایش آلودگی با خودروهای سنگین‌تر
پژوهش‌ها نشان می‌دهد خودروهای سنگین‌تر، از جمله خودروهای برقی که باتری‌های بسیار سنگینی دارند، لاستیک‌های خود را سریع‌تر فرسوده کرده و ذرات بیشتری تولید می‌کنند. برخی کارشناسان صنعت خودرو پیشنهاد می‌دهند که مالیات‌های مبتنی بر وزن خودروها می‌تواند تولیدکنندگان را به طراحی خودروهای سبک‌تر و مصرف‌کنندگان را به انتخاب‌های سبزتر تشویق کند.
اقدامات ضروری برای کنترل آلودگی لاستیک‌ها
چارچوب‌های نظارتی مانند استاندارد انتشار گاز‌های گلخانه‌ای Euro ۷ در اتحادیه اروپا، نقطه شروعی برای کنترل آلودگی لاستیک‌ها محسوب می‌شود. اما اقدامات بیشتری مانند نوآوری در طراحی لاستیک‌ها با استفاده از مواد سازگار با محیط زیست و ایجاد یک کمیته جهانی از کارشناسان علمی و سیاست‌گذاری برای هماهنگی تحقیقات و قوانین مورد نیاز است.
پژوهشگران تأکید دارند که طبقه‌بندی ذرات لاستیکی به‌عنوان یک دسته جداگانه از آلودگی می‌تواند گامی مهم در کاهش این تهدید زیست‌محیطی باشد. به گفته آنان، اقداماتی مانند وضع مالیات بر اساس وزن خودروها و طراحی لاستیک‌های سازگارتر با محیط زیست نه‌تن‌ها می‌تواند آلودگی ناشی از لاستیک‌ها را کاهش دهد، بلکه سیستم‌های حمل و نقل پایدارتر را نیز ترویج خواهد کرد.
انتهای پیام/
برنا گزارش می‌دهد؛
نظر شما
اخبار برگزیده
پرونده ویژه
تبلیغات متنی