چه افرادی با چه نوع روحیاتی سراغ تتو می روند؟

به گزارش گروه روی خط رسانه های خبرگزاری برنا، تتو یا خالکوبی همان نقش هایی با ماندگاری طولانی هستند که روی پوست زده می شوند، روزگاری این طرح ها نمادی برای تمایز قبیله ها با هم بود، بعدتر می شد خالکوبی به روش سنتی را در میان بزرگان هر روستا دید، اما امروزه جریان تا جایی ادامه پیدا کرده که خالکوبی برای پسرها و دخترها تنها یک «مُد» به حساب می آید.

برخی متن های سوزناک را به هرچیزی ترجیح می دهند، همین که بخشی از کمبودهای زندگی را با استفاده از سرنگ های رنگی روی پوست حک کنند، احساس می کنند کار بزرگی انجام داده اند، همان طور که محسن 14 ساله روی دستش نوشته است؛ «خرابِ روزگاریم» و می گوید از زندگی خسته شده و دلش نمی خواهد زنده باشد، این طرح را هم روی دستش و جایی که دید زیادی دارد، زده تا همه حال و روز او را بدانند.

شکایت از روزگار و شِکوه از شرایط موجود یکی از اصلی ترین دلایل خالکوبی است، چه آن که اشعار غم آلود زیادی را می توان دید که برای تتو استفاده می شود، به نظر می رسد این نوع اعتراض به اوضاع با آسیب رساندن به بدن دست کم میان جوانان طرفدار زیادی دارد.

آرش جوان دیگری است که نام برادرش را «علی» را روی دستش نوشته، چون به گفته خودش خیلی دوستش دارد، اما دوستانش به این حرف او می خندند و می گویند به جای این کارها به بردارت بیشتر احترام بگذار! اما علی، برادرِ بزرگ به نظر غمگین تر و طلبکارتر به نظر می رسد، او روی دستش عبارت «نفرین به جهانی که غمش نسبت ما شد» را نوشته است، عصبانی به نظر می رسد و از آن بچه های منزوی است که نسبت به هر توجه و نگاهی عکس العمل خشن نشان می دهد و چشم غره می رود. خیلی از کسانی که خودشان تتو می زنند، این کار را هنر نقاشی می دانند؛ نقاشی هایی با ظرافت و جزئیات بالا که هنگام کشیدن آن ها باید تمرکز زیادی داشته باشند و همه تلاششان را برای رسیدن به بهترین طرح در اولین اقدام داشته باشند، چون جبران اشتباه در طراحی کاری سخت و دردناک است.

مهران 30 ساله است و خودش کار تتو انجام می دهد، می گوید اگر مامورهای پلیس او را با سر و وضع واقعی اش ببینند، حتما دستگیر و مجازات می شود. اما چرا؟ مهران از فرق سر تا نوک پایش خالکوبی دارد، یک سمت بدن روایتی از زندگی یک انسان را کشیده؛ از به دنیا آمدن و بزرگ شدن و مدرسه و دانشگاه و کار و ازدواج و فرزند و در نهایت مرگ! سمت دیگر بدنش را هم چرخ دنده خالکوبی کرده، چرخ دنده های سه بعدی با سایزهای مختلف که کنار هم قرار گرفته اند. اما او معمولا لباس های یقه دار با آستین های بلند می پوشد و موهایش را هم بلند نگه می دارد.

مهران برای افراد زیادی تتو زده و تجربیات زیادی دارد، او می گوید که خیلی ها فقط برای اینکه خودی نشان بدهند، این کار را انجام می دهند و تعریف می کند که بچه های جنوب شهر بیشتر به دلیل کمبودهایی که در زندگی های شان دارند، اشعار غمگین می نویسند یا طرح های خیلی بزرگ را انتخاب می کنند، انگار دردی که سوزن برای شان به وجود می آورد، آرام شان می کند. اما بچه های بالا شهر و به اصلاح مایه دار، بیشتر طرح های حجمی و عجیب را می پسندند و شاید بتوان گفت از روی خوشی و برای اینکه بین گروه های دوستی مورد توجه قرار بگیرند، حاضرند این درد را تحمل کنند، تتوهای رنگی بین این گروه هم رواج زیادی دارد.

مهران توضیح می دهد که علاوه بر طرح انتخابی تتو که شخصیت افراد را نشان می دهد، محل تتو هم خیلی مهم است؛ بعضی ها با طرح های از پیش مشخص شده می آیند که معمولا پشیمان نمی شوند و دقیق هم می دانند کدام قسمت از بدن طرح را بزنند، اگر در معرض دید باشد، یعنی اینکه دل و جرات زیادی دارد و حرف اطرافیان هم برایش مهم نیست و معمولا هم قید کار کردن و استخدام در جایی را زده است، اما آن هایی که تازه طرح را می خواهند انتخاب کنند و درباره محل آن صحبت می کنند، کسانی هستند که احتمالا از تتو زدن پشیمان می شوند.

فرهاد یکی از افرادی بوده که از تتویش پشیمان می شود، او روی ساعد دست چپش طرح بزرگی از یک عقاب را داشته، یک روز که دیگر نمی توانسته عقاب سیاهش را تحمل کند، یک ظرف اسید می گیرد و … خودش می گوید «با چشمانم می دیدم که پوست و گوشت دستم می سوخت و روی زمین می ریخت»، بعد از این موضوع دستش دیگر مثل اول نشد و تنها گوشت اضافه آورد.

می گویند نگاه عمومی به پدیده تتو در حال تغییر کردن است و خیلی ها هستند که برای پوشاندن زخم ها یا جای عمل از خالکوبی استفاده می کنند، اما این موضوع چندان در ایران دیده نمی شود و اصلی ترین دلیل را در همان «مُد» بودن یا متفاوت بودن باید جست وجو کرد.

در این میان دخترهای جوان هم از قافله عقب نمانده اند، کافی است سری به استخرها بزنید تا انواع و اقسام خالکوبی ها را روی بدن آن ها ببینید، فرق عمده تتوی دخترها با پسرها در حجم و انگیزه انجام این کار است، دخترها بیشتر در جاهایی که دیده نمی شوند، خال می زنند و معمولا هم طرح های کوچک مانند پرنده ، گل ها و از این اقسام را انتخاب می کنند. انگیزه اکثر آن ها هم زیبایی و به مد روز بودن است، اصلا دخترها از اینکه کسی درباره خالکوبی پرستوی روی شانه شان حرف بزند، خوشحال می شوند و همین دلیلی است که این کار را انجام می دهند و با اینکه بعضی قسمت ها مثل داخل بازو، مچ پا و یا پشت گوش درد زیادی دارد، اما آن ها تحمل می کنند، چون طرح های دخترانه بیشتر به درد این قسمت ها می خورند.

خالکوبی روزگاری تنها برای یاغی ها و سرکش ها بود، نگاه چندان مثبتی نسبت به آن ها وجود نداشت، اما ستاره های دنیای بازیگری و ورزشکاران کسانی بودند که این شوی بزرگ را در تمام جوامع به راه انداختند، روزهایی بود که اگر یک بازیکن فوتبال خالکوبی داشت، تلویزیون صحنه های مربوط به او را خیلی نشان نمی داد یا عکس هایش را منتشر نمی کرد، اما حالا کار به جایی رسیده که در رسانه ای داخلی و خارجی اخباری می خوانیم مبنی بر اینکه «خالکوبی های مسی چه معنایی دارند؟» و داخل خبر، عکس تک تک تتوهای رنگی این بازیکن آرژانتینی را به وضوح منتشر می کنند. یا جانی دپ بازیگر مشهور هالیوودی روی تک تک انگشتان دستش نوشته هایی را خالکوبی کرده و روی بازو و ساعدش هم همین طور. اصلا چرا راه دور بویم؛ بعضی بازیگران و ورزشکاران خودمان هم این روزها نمایش تتو راه انداخته اند!

با این اوصاف حالا در هر آرایشگاهی می توان کسانی را پیدا کرد که مشغول انجام تتو برای افراد هستند، به نظر می رسد خالکوبی کردن هویت اصلی خودش را از دست داده، گذشت زمانی که خالکوبی ابهت داشت و باعث ترس دیگران می شد، نسل جدید همه چیز برایش سرگرمی شده و از اینکه طرح داشته باشد، فقط بخش مُد بودن را مد نظر قرار می دهد.

منبع : مجله مهر