تماشاچی نباشیم/زلزله بم و درس‌هایی که نیاموختیم

پنج دی ماه خاطره تلخ زلزله بم را به ما یادآوری می‌کند، ولی خاطره‌ای که احتمال تکرار آن به صورت جدی وجود دارد. در طول سال‌های بعد از انقلاب خاطرات تلخ زلزله‌های گلبافت، سیرچ، زرند و بم را تجربه کرده‌ایم و بسیار متاسفیم که از این رخدادها درس لازم را نیاموخته‌ایم.

هنوز حریم گسل‌ها مشخص و به مردم معرفی نشده و ساخت و ساز در جوار آن‌ها در شهرها ممنوع نشده است. هنوز زندگی در خانه‌های در آستانه فرو ریختن روال عادی زندگی شهر و دیار ماست.

هنوز طرح نوسازی خانه‌های فرسوده و بازسازی بافت فرسوده شاهد یک عزم ملی و حمایت جدی نگردیده است. از بالای پل چهارراه  احمدی نگاهی به شهر کرمان  بیاندازید، خانه های  خشت گلی  و نیمه ویران شده، بخش مهمی از شهر را شامل می‌شوند.

با نگاه خریدار و ارزیابی کوچه‌های حتی خورشید و جهاد را بررسی کنید، خانه‌های به ظاهر جدید تیرآهنی بدون اسکلت و شناژ  بدون  زلزله ترک ترک  شده‌اند.

یک فکر تلخ همیشه خاطر من را می‌آزارد و آن نگرانی از وقوع زلزله مهیب در شهر کرمان است.

اگر زلزله بم یا زرند در کرمان روی دهد چه اتفاقی را شاهد خواهیم بود و فردای زلزله چه راهکاری خواهیم اندیشید.

این بلا دور باد ولی اکنون که هنوز  فرصت هست، هرچه فردای زلزله کرمان باید برای بازسازی اندیشید، اکنون عمل کنیم.

هنوز تلفات انسانی نداریم ولی بازسازی اکنون ضرورت اجتناب ناپذیر شهر است. شهر بدون زلزله هم در حال تخریب به نظر می رسد.

از نزدیکانم سوال می‌کنم چرا خانه خود را بازسازی نمی کنید؟ جواب می‌دهد، صدایت از جای گرم می‌آید پسرم.

برای نو شدن ماشین یا خرید زمین در لاله‌زار و کوهپایه پول دارد  ولی برای بازسازی یا مقاوم سازی خانه خودش نه. چون اهمیت  موضوع و خطر در کمین برای مردم تبیین نشده و البته این یک ضعف فرهنگی ایست.

باید اولویت  مردم کرمان مقاوم سازی باشد و دولت و مجلس و شهرداری و شورا فرض کنند، فردای زلزله مهیبی که وقوع یافته   برای کرمان تصمیم می‌گیرند.

اکنون وقت اقدام است و فردا دیر است. اکنون باید به ساختمان‌های غیر ایمن، تذکر و اخطار صادر شود و اکنون برای خرید و فروش و اجاره آن‌ها شرایط خاص درنظر گرفته شود.

وصدها اقدام دیگر ولی متاسفانه همه تماشاچی شدیم.