«سهیلا جلودارزاده»، نماینده مردم تهران و عضو فراکسیون امید، درباره مجوز وزارت کشور برای تجمعات کارگری به خبرنگار سیاسی برنا گفت: خانه کارگر حزب نیست بلکه جزو تشکیلات صنفی کارگری است. کنفدراسیون اتحادیه های کارگری سراسر کشور سالها است که تقاضا برای راهپیمایی را انجام می دهد.
رئیس اتحادیه زنان کارگر درباره سخنان مدیر کل دفتر امور سیاسی وزارت کشور مبنی بر اینکه فقط احزاب می توانند برای راهپیمایی مجوز دریافت کنند، تاکید کرد: اینکه گفته می شود فقط احزاب می توانند باید این نکته را در نظر داشت که خانه کارگر، حزب نیست بلکه یک تشکل صنفی بوده و مسائل کارگری ممکن است با سیاستهای کلان کشور برخورد داشته باشد اما جزو مسائل و سیاست هایی است که مسائل صنفی را تحت فشار قرار می دهد یا دچار تحول می کند.
جلودارزاده ادامه داد: هر ساله کارگران تقاضای راهپیمایی می کنند نه تنها در ایران بلکه در سراسر دنیا راهپیمایی آزاد است. روز جهانی کارگر که در کشور ما نیز روزی با این عنوان تعیین شده و در همه جای دنیا تعطیل اعلام شده است. بنابراین راهپیمایی در روز کارگر در ایران باید انجام شود منتهی هرسال به بهانه ای از این کار جلوگیری می شود. اگر به کارگران اجازه داده شود که خواسته های صنفی خود را مطرح و در رابطه با مسائل اقتصادی کشور به عنوان یک اهرم تعادل عمل کنند، بسیاری از این مشکلاتی که در حال حاضر وجود دارد، رخ نمی دهد. برای مثال اگر کارگران هفت تپه اعتراض نکرده بودند و صدای اعتراض آنها شنیده نمی شد چه بسا این سرمایه ملی تاکنون فروخته می شد و کارگران آن آواره و در معرض فقر و بدبختی قرار می گرفتند.
وی در خصوص سخنان مدیر کل سیاسی وزارت کشور مبنی بر پیگیری وزارت کشور تا آخرین لحظه و عدم دریافت تقاضایی برای راهپیمایی از سوی کارگران به ویژه خانه کارگر، بیان کرد: بنده در جریان جزییات قضیه نیستم اما مطلع هستم که خانه کارگر هر ساله برای راهپیمایی تقاضا دارد.
وی درباره سوال از وزیر کشور که در دستور برخی نمایندگان مجلس قرار گرفته است، بیان کرد: سوال ایرادی ندارد چرا که سوال کردن کمترین کاری است که نمایندگان می توانند انجام دهند.
نماینده مردم تهران ادامه داد: وقتی اجازه برگزاری راهپیمایی داده نشود بدون اجازه راهپیمایی برگزار می شود. بنابراین دچار بحرانهای اجتماعی و در هم ریختگی در جامعه خواهیم شد. باید حق را قائل شویم تا این حق جاری شود. بنابراین حق کارگر است که خواسته های خود را هر ساله بیان کند. سالهای گذشته که کارگران راهپیمایی برگزار و نظم خود را حفظ می کردند، اینکه برخی ممکن است باعث بی نظمی شوند نمی تواند مانع حقوق دیگران شود. باید تمهیدات منظمی را برای برگزاری چنین راهپیمایی ها از قبل اندیشیده شود. کارگران خود می توانند نظم را رعایت کنند. چرا باید چنین شرایطی برای کارگران ایجاد شود. یکی از آزادی هایی که ما قبل از انقلاب می خواستیم همین مسئله آزادی کارگران بود که بتوانند به خواسته های به حق خود دست پیدا کنند.
وی تصریح کرد: در طول تمام چهل سال این انقلاب، کارگران همواره در کنار انقلاب بودند و هیچ گاه خواسته های نابحق و نابجایی نداشته اند. کارگران این خواسته را دارند که محیط کارشان دایر باشد، کار کنند و در نهایت حقوق خود را دریافت کنند که این خواسته نیز جزو حقوق مسلم هر انسانی است.