تظاهرات کارگران مهاجر در ایتالیا

ماریا ۳۷ ساله که خود را پیش‌خدمت رستورانی در ایتالیا معرفی کرد گفت نه تنها امنیت شغلی، بلکه حق اعتصاب و اعتراض ندارد و شان او به عنوان یک انسان رعایت نمی شود.

همچنین «نوریو» از دیگر شرکت کنندگان این حرکت اعتراضی، سیاست‌های ضد مهاجرتی وزارت کشور ایتالیا را که به گفته او میراث وزیر کشور سابق دولت رم است، مورد اعتراض قرار داد و خواستار اصلاح آن شد.

سیاست‌های ضد مهاجرتی دولت ایتالیا به ویژه در مدت تصدی ماتئو سالوینی به عنوان قائم مقام نخست وزیر و وزیر داخله، موجب سرعت گرفتن روند غیرقانونی شدن پناهجویان شده و آنها را به سمت مشاغل پست سوق داده است.

گزارش‌ها نشان می‌دهد در حالی که باغ‌های زیتون جنوب ایتالیا به شدت به کارگران آفریقایی نیازمند است، هرگز مسکن مناسب از سوی کارفرامایان برای آنها تامین نشده است.

این در حالی است که مهاجران آفریقایی به دلیل آنچه نژادپرستی عمیق در جامعه ایتالیا خوانده می شود، امکان کرایه کردن اتاق در شهرها را ندارند. آنها به دلیل تهدید از طرف پلیس، نمی‌توانند در اردوگاه های موقف اسکان داشته باشند.

تنها راه برای آنها، سکونت در سطح مزارع، در کلبه ها و ساختمانهای متروکه و امثال آن است که از حداقل امکانات زندگی محروم هستند. سیاست‌های دولت  ایتالیا در سالهای اخیر موجب افزایش زاغه نشینی شده است.

سیسیل، سومین تولید کننده بزرگ صیفی‌جات در اروپا بوده و محصولات آن به سراسر اتحادیه اروپا صادر می شود. اما این تجارت بر دوش کارگرانی که با آنها مانند برده رفتار می شود بنا شده است.

برخی از کارگران مهاجر از اقلیت سیک در مزارع جنوب شهر رم مجبور به خوردن غذای ریخته شده برای مرغ هستند. به گزارش روزنامه تایمز لندن، یکی ازاین افراد به نام «رانجو» می گوید: "مالک (مزرعه) مرا کتک می‌زند. او اسلحه‌اش را به من نشان داد و گفت "من عضو مافیا هستم، اگر جایی حرفی بزنی جسدت را جایی چال می‌کنم که هرگز پیدا نشود."

اینها سخنان رانجو، معلم ۴۶ ساله هندی است که پنجاب را به امید زندگانی بهتر به مقصد ایتالیا ترک کرده است. داستان رانجو نمونه ای است از زندگی ۲۲ هزار کارگر سیک که در مزارع صیفی جات اطراف شهر لاتینا زندگی می کنند.